این شب‌ها مجموعه تلویزیونی «آرماندو» از شبکه یک سیما پخش می‌شود که در لایه اول به موضوع عشق و عاشقی می‌پردازد و در لایه دوم زندگی هنرورها را تصویر می‌کند. قشری که در مرحله تولید فیلم‌ها وسریال‌ها از اهمیت بالایی برخوردارند اما کسی جز نقش‌ اول‌ها معمولا دیده نمی‌شود.

به گزارش فارس، موضوع هنرورها و پرداختن به زندگی شخصی و کاری آنها یکی از موضوع‌هایی است که همیشه مخاطب داشته است و البته اغلب مخاطبان آنها علاقه‌مندان به سینما و بازیگری بودند. پیش‌تر هم حسن فتحی در اشک‌ها و لبخندها به هنرورها پرداخته بود. سریالی که شهره لرستانی نقش اول آن را ایفا می‌کرد و از مضمونی تازه برخوردار بود اما زمان پخش نامناسب منجر شد تا این کار به خوبی دیده نشود.

اما این بار احسان عبدی پور که نامی آشنا در کارگردانی فیلم‌های سینمایی است و مصداق بارزش فیلم‌های تنهای تنهای تنها، تیک‌آف، همسنگار، پاپ و ... است برای دومین بار بعد از کارگردانی دو اپیزود از سریال «چرخ فلک» به تلویزیون آمده و اولین کار خود را به طور مستقل ساخته است. ابتدا قرار بود این سریال در نوروز پخش شود اما بنا به تصمیم مدیران زمان پخش به تعویق افتاد و حالا مدتی است این سریال که قبلا قرار بود روی آنتن شبکه سه برود، از شبکه یک سیما پخش می‌شود.

این شب‌ها تعدادی از مخاطبان با آرمان قصه آرماندو ارتباط خوبی برقرار کردند و در شرایطی که درونمایه تلخ اما کمدی دارد، در کنار دو سریال دیگر که فضای تلخی دارند بالانس خوبی ایجاد کرده است. با احسان عبدی پور که معتقد است شرایط سریال‌سازی در تلویزیون باید تعمیر شود گپ ‌وگفت کوتاهی انجام دادیم.

سریال «آرماندو» از مضمون متفاوت و قابل توجهی برخوردار است. طرح فیلم نامه چطور شکل گرفت؟ شما در این سریال موضوع درامی را دست مایه طنز قرار دادید.

زمانی که طرح این سریال به تصویب رسید و شکل گرفت من اصلا وجود نداشتم و در جریان آن نبودم. یعنی طرح نوشته شده بود و بعد از تصویب نهایی به من پیشنهاد شد تا این سریال را بسازم و به نوروز برسانم. آن زمان من پیگیر سریال خودم گرانباری بودم که بعد از آن پیشنهاد ساخت سریال آرماندو را قبول کردم.

اولین بار است که شما کارگردانی سریالی را به طور مستقل عهده‌دار بودید. تجربه خوبی بود و آیا باز هم سریال خواهید ساخت؟

بله. آرماندو اولین تحربه مستقل من است ولی همانطور که اشاره کردید این اولین بار نیست که سریال ساخته‌ام. دو سال پیش نیز دو اپیزود از سریال چرخ فلک را برای یکی از دوستانم ساختم که قرار بود به پخش در ماه رمضان برسد. کارگردان‌های اصلی این سریال هم عزیز اله حمیدنژاد و بهرام عظیمی بودند. منتهی آن سریال برایم تجربه دلچسب و جذابی بود و خاطره چرخ فلک هیچوقت از یادم نمی‌رود.

سریال «اشک‌ها و لبخندها» به کارگردانی حسن فتحی نیز شبیه به این سریال بود و درون مایه مشابهی داشت که دهه ۸۰ پخش شد. شما چه کردید برای اینکه از آن کار متفاوت باشید؟

اشک‌ها و لبخند‌ها را کاملا به خاطر دارم و بعد از اینکه آرماندو را ساختم یادم افتاد که چنین سریالی هم در تلویزیون بوده و پخش شده است. یادم آمد که دو سه قسمتش را هم دیدم و اگر اشتباه نکنم آقای مهدی هاشمی و شهره لرستانی هم در این سریال بازی کرده بودند، اما نمی‌دانم چرا فضای این اثر یادم نمی‌آید و نمی‌دانم آرماندو چقدر به این سریال شباهت دارد.

معمولا هنرورها افراد خاصی هستند که با علایق و سلیقه‌هایی که تماما از تفکر سینماییشان شکل می‌گیرد زندگی می‌کنند. در حقیقت می‌توان نام عشقِ سینما را به آنها اطلاق کرد. شما در این سریال وارد زندگی خصوصی هنرورها شدید و در کنار آن روابط آنها را با دنیای بیرون هم نشان دادید. فکر می‌کنید تماشای زندگی خصوصی هنرورها برای مخاطب عام که اغلب مخاطبان تلویزیونی را شامل می‌شوند هم جذاب باشد؟

اتفاقا تنها قسمتی از کار که به سلیقه من ساخته شد همین هنرورها هستند که ایده حضور هنرورها را هم خودم مطرح کردم و گفتم بهتر است این اتفاق‌هایی که در طول سریال مخاطب می‌بیند در بستر خانواده و زندگی هنرورها بیفتد. در ادامه و بعد از آن این ماجرا گسترش زیادی داده نشد و دیگر به آن پرداخته هم نشد، در صورتی که این بخش را خیلی دوست داشتم و می‌توانم بگویم به این بخش خیلی دلخوش بودم.

حالا از این اتفاق و حضور هنرورها در سریالی که بستری دیگر داشت، راضی بودید؟

به نظرم کاش به هنرورها هم نمی‌پرداختیم و همان قصه‌ای که نویسنده‌ها از ابتدا نوشته بودند را نشان می‌دادیم و در همان فضا قصه را پیش می‌بردیم. این موضوع لااقل می‌توانست در آینده برای خودم بستر گسترده‌ای در ساخت کمدی یا ملودرام باشد و بتوانم خیلی خوب و مبسوط به موضوع هنرورها بپردازم.

اگر قرار بود سریالی جدی به موضوع هنرورها بپردازد به نظرتان جواب می‌داد و به این اندازه دیده می‌شد؟

معتقدم حتی اگر به سمت ملودرام هم می‌رفتیم خود به خود از کنار آن کمدی سردرمی‌آورد چراکه همیشه کمدی‌ها از یک موضوع درام پدید می‌آیند.

اگر در جریان اخبار و اطلاعات سریال‌ها باشید قطعا برایتان جای سوال است که چرا پخش این سریال دقیقا یکسال بعد از پایان تولید آن شروع شد. اوایل آرماندو برای نوروز ۹۷ کلید خورد اما در ادامه رفته رفته این موضوع نادیده گرفته شد تا اینکه در تابستان آنهم از شبکه دیگری بروی آنتن رفت. این تاخیر در زمان پخش به ضرر سریال شما تمام نشد و آیا اگر در نوروز پخش می‌شد با مخاطبان بیشتری مواجه نبود؟

من اصلا شناختی از معادلات تلویزیون ندارم و خودشان هر آنچه صلاح می‌دانند را انجام می‌دهند. مسئولان تلویزیون خودشان بهتر می‌دانند چه کاری آماده پخش است و چه کاری نه و بر اساس این موضوع برنامه‌ریزی می‌کنند. کما اینکه همانطور که اشاره کردید این سریال در شبکه سه ساخته شد و دست آخر از شبکه یک پخش شد و من اصلا از ساز و کار تلویزیون خبری ندارم و با آن آشنا نیستم.

اگر باز هم پیشنهاد کارگردانی سریال در تلویزیون داشته باشید، قبول می‌کنید؟ فکر می‌کنید «آرماندو» تجربه‌ای بود که دوباره شما را به سمت تلویزیون برگرداند؟

به نظرم ساز و کارِ ساخت درام در تلویزیون باید تعمیر بشود. روزگاری است که کارگردان‌های سینما می‌آیند تلویزیون و نازلترین کارهایشان را می‌سازند. یک جاهایی خطاهایی وجود دارد که باید رفع شود.

یعنی الان در نهایت از ساخت این سریال راضی هستید؟

معتقدم هر نمره‌ای که مردم به سریال ما می‌دهند هر چه که هست، هر نمره ای که دارد، می‌توانست ده پله بالاتر باشد.

به گزارش فارس، سریال «آرماندو» به کارگردانی احسان عبدی پور و تهیه کنندگی ایرج محمدی و بازی حمیدرضا آذرنگ، مرجانه گلچین، سحر ولدبیگی، علیرضا استادی، الیکا عبدالرزاقی، علی اوجی، علی مسعودی و ... هر شب از شبکه یک سیما پخش می‌شود.