نصف جهان: رضا افتخاری، مدیر عامل سابق استقلال پس از آنکه در تیره روزی های استقلال کفش‌هایش را به دست گرفت و دوان دوان و سراسیمه این باشگاه را ترک کرد و مدت ها از نظرها غایب بود و تلفن های ما خبرنگاران و همکارانمان را جواب نمی داد، بالاخره لب به سخن گشود. البته با نامه سرگشاده ای که برای یک سایت فرستاد!

وی در اولین مورد به لیست خرید که همگی از جانب سرمربی خریداری شدند پرداخت. البته خیلی زود در همین بند از حرف هایش اشاره به ناتوانی در حفظ ستاره های فصل گذشته کرد و گفت اولویت‌های بعدی سرمربی خریداری شدند!

جناب افتخاری! همین که در حفظ بازیکن هیچ عملکردی مثبتی نداشتید و «وینفرد شفر» را مجاب به انتخاب اولویت های بعدی کردید خودش سندی است بر اشتباهات مدیری همچون شما.

در بخش بعدی مدیر سابق استقلال می گوید با بازیکن مصدوم همچون تیموری و آقاخان قراردادی بسته نشده، تنها معاون ایشان با آنها قرارداد داخلی بسته بودند و این دو در دوران مدیر جدید و با نظر مربی به استقلال پیوستند!

نکته‌ای که باید یادآور شویم این است که جناب افتخاری! بازیکن می تواند با همان قرارداد داخلی در صورت کنار گذاشتنش از باشگاه شکایت کند. همان اتفاقی که بر سر ترابی آمد و کش مکشی که میان دو باشگاه تراکتور و پرسپولیس به وجود آمد.

چطور می توانید بگویید قرارداد داخلی فاقد اعتبار است؟ از نبستن قرارداد با این مصدومان می گویید در حالی که سال گذشته با مجتبی جباری مصدوم قرارداد بستید و البته اگر هواداران و رسانه‌ها مدام نمی گفتند تیموری و آقاخان مصدوم هستند شما همان موقع قرارداد داخلی که هیچ، رسمی‌اش را می بستید!

در جایی دیگر افتخاری می گوید استقلال آینده نگری کرده است و بازیکنان جوان با نظر شفر خریداری شدند!

همان جوانانی که یک شبه با پندار توفیقی در پاسی از شب قرارداد بستند و زمانی که شفر به ایران بازگشت یکی یکی آنها را رد کرد؟!

گذشته استقلال را به یاد بیاورید که این تیم معدنی از پرورش بازیکن بود!

افتخاری از قرارداد شرطی و اجباری بستن با نورافکن گفت اما از نکته مهمی که باید به آن می پرداخت و دلیل قانع کننده ای برایش می آورد هیچ نگفت!

آقای افتخاری! نورافکن بازیکن پایه استقلال بود و پرداخت ۵۰ هزار دلار برای رهایی او از استقلال مبلغ بسیار ناچیزی بود که شما و معاونتان هیچوقت درک نکردید که چه آسیبی با این نوع قرارداد بستن‌هایتان به استقلال زدید. درآمدی از این انتقال دست استقلال را نگرفت، چون بازیکن از فصول قبل طلب داشت و این یعنی خودکشی!

مدیر سابق درخصوص ابراهیمی باز هم از خود دفاع کرد و گفت بعد از جام جهانی برای مذاکره با امید تماس گرفتیم که طی دو هفته گوشی او خاموش بود!

جناب افتخاری! ابراهیمی قرارداد نداشت و عقل حکم می کرد قبل از جام جهانی نظر بازیکن را مبنی بر ماندن یا نماندن و یا فکر کردن به پیشنهادات سایر تیم ها را جویا شوید. درواقع اگر هدفتان حفظ ابراهیمی بود مدام باید درگوشش می خواندید!

نکته جالب در صحبت‌های افتخاری این بود که گفت این روزها مدیربرنامه‌ها به جای بازیکن تصمیم می گیرند و البته نگفت مدیران باشگاه هم بله قربانگوی این اشخاص هستند و هیچ اقتداری از آنها را شاهد نیستیم.

افتخاری درخصوص «مامه تیام» همانی را می گوید که ما می دانستیم و بارها ایراد هم گرفتیم؛ قرارداد بستن شرطی با بازیکن و گنجاندن بند فسخ در قرارداد، آن هم مبلغ 200 هزار دلار!

افتخاری وقتی از این نوع قرارداد بستن ها صحبت می کند تنها می گوید مجبور بودیم چون غیر این بازیکن با ما قرارداد نمی بست! اجبار همیشه باید از طرف باشگاه باشد نه بازیکن.

البته قبل ترها می گفتند که چون تیام شش ماه بدون تیم بود و ترس از مصدومیت او را داشتند (مثل بازیکنانی که قبل از او آمدند و به همین دلیل مصدومیت رد شدند) با او قرارداد شرطی بسته بودند ولی حالا افتخاری می گوید نظر خود تیام به بستن قرارداد شرطی بوده که باید اینجا برای افتخاری و توفیقی با این نوع قرارداد بستن یک کف مرتب بزنیم!

حتماً افتخاری به خاطر دارد که تیام چند روز در ایران بود و هیچ وقت با او مذاکره نکردند و تا به گوششان رسید این بازیکن برای عقد قرارداد با هشت تیم کویتی به این کشور سفر کرده، بار سفر به ترکیه جهت مذاکره با مدیر برنامه بستند!

البته افتخاری از اسپانسر ۵۳ میلیاردی استقلال هم گفت که سئوال ما این است چطور می شود که با این مبلغ هنگفت با تیام و«سرور جپاروف» به دلیل نبود پول به توافق نرسیدند و مدام می گفتند به دلیل کمبود بودجه نمی توانیم بازیکن خارجی جدیدی جذب کنیم؟!

بگذریم! نیازی به گفتن حرف‌های تکراری نبود جناب افتخاری! به هیچ وجه قانع نشدیم! خدا را شکر رفتید و سوتی های وحشتناکتان ادامه نداشت.