نصف جهان: اين روزها حسابي ذوق‌زده‌ايم، ابتدا علي دايي، بعد علي کريمي و اين بار مهدي مهدوي‌کيا و چند روز بعد نوبت مي‌رسد به احمدرضا عابدزاده.

اين روزها هواداران فوتبال ملي‌مان يک نظرسنجي در شبکه هاي اجتماعي را خيلي جدي گرفته اند. تقريباً خيلي از اهالي فوتبالمان بر اين باور هستند که ميزان مشارکت آراء ايران بالا باشد. اول از همه علي دايي با اين رأي ها بالاتر از همتايانش قرار گرفت و شد بهترين مهاجم تاريخ جام ملت‌هاي آسيا.

هواداران علي کريمي که اصلاً رکورد شکستند و حالا هم شرايط کاپيتان کيا عالي است. بعد از او هم بي ترديد احمدرضا عابدزاده از سد «محمد الدعايه» مي گذرد. يعني در هر چهار نظرسنجي نمايندگان ايراني برترين مي شوند. اين افتخار بزرگي است ولي از ياد نبريم که هيچيک از اين بچه هاي ما قهرمان جام ملت‌ها نشدند و به فينالش هم نرسيدند.

البته علي کريمي و علي دايي در سال هاي 2004 و 1996 در بين ستارگان بازي ها بودند اما باز هم در قياس با رقباي‌شان اين اختلاف فاحش را نداشتند. از «سرور جپاروف» تا بازيکنان شاخص ژاپني، کره اي و حتي کشورهاي عربي بودند گزينه هايي که در ادوار جام ملت‌ها حتي بازي هاي درخشاني از خود به جاي گذاشتند.

اين شکل نظرسنجي هاي مردمي اما براي جلب مشارکت است ديگر. براي ايجاد تب هواداري و بايد يادمان باشد که خيلي بيش از يک حس خوب آنها را جدي نگيريم.

مگر نه اينکه در همين دست نظرسنجي ها اخبار سراسريمان راه رأي دادن به حسين رضازاده را آموزش داد و هجوم ايراني ها براي رأي دادن به او سايت فدراسيون جهاني را خواباند يا براي چند سال متوالي در نظرسنجي فيفا، «ياسرالقحطاني» عربستاني، «صلاح حسن» مصري و فرهاد مجيدي بالاتر از «ليونل مسي» و «کريستيانو رونالدو» ايستادند؟

اگر اين نکات يادمان باشد شايد ديگر نيازي نيست اينچنين هيجان زده چنين عناويني را جدي بگيريم، برايش پيام تبريک بدهيم و پيام هاي تبريک يکديگر را نپذيريم و خلاصه دعواهايي از اين دست به پا کنيم!