امام مجتبی(ع) در حدیثی به عاملی مهم در ریزش گناهان انسانها در نامه اعمالشان اشاره میکند.
، «هر کس حق ما را شناخته و ما را دوست بدارد در حقیقت خداوند تبارک و تعالی را دوست داشته است». این فرمایش امام صادق (ع) نشاندهنده این است که محبت و عشق به اهلبیت (علیهمالسلام) زمینهساز عشق به خداست و دوستی با ایشان، مهر ورزیدن به ارزشهای والای الهی است. مودّت و محبت اهلبیت یکی از موهبتهای بزرگ الهی است که خداوند متعال آن را به ما ارزانی داشته است و باید شکرگزار آن بود. وقتی محبت اهلبیت (ع) در دلها قرار گیرد، بهتبع آن، بهتدریج قُرب بیشتری نسبت به آن انوار قدسی و در نتیجه به خداوند پیدا خواهیم کرد.
این موضوع در قرآن کریم نیز مورد تاکید قرار گرفته است، طوری که خداوند در آیه 23 سوره شوری میفرماید: ﴿...قُلْ لااَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی...﴾؛ بگو: «بهازای آن [رسالت] پاداشی از شما خواستار نیستم، مگر دوستی درباره خویشاوندان». این امر بهقدری نزد اهل بیت (ع) از اهمیت بالایی برخوردار است که پیامبر اکرم صلّی الله و آله و سلّم آن را پایه و اساس اسلام نامیدهاند «لِکُلِّ شَیْءٍ اَسَاسٌ وَ اَسَاسُ الْاِسْلامِ حُبُّنَا اَهْلَ اَلْبَیْتِ» (اصول کافی, ج 2, ص 46).
اینک به حدیثی از مولایمان امام حسن مجتبی علیه السلام در این زمینه اشاره میکنیم:
قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی عَلَیْهِ السَّلام: «وَ انّ حُبَّنا لَیُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنیآدَم کَما یُساقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَر»؛
همانا محبت و دوستی با ما اهلبیت رسولالله(ص)، سبب ریزش گناهان از نامه اعمال میشود؛ همان طوری که وزش باد، برگ درختان را میریزد.
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰