حسین محب‌اهری در آستانه چهل‌سالگی انقلاب اسلامی اعتقاد دارد که این چهل‌سال تلاش فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی نتیجه پرباری داشته و نباید این پیشرفت‌ها را فراموش کرد.

 بازیگر پیشکسوت سینما، ‌تئاتر و تلویزیون مدت‌هاست با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کند؛ بازیگری که از سال 53 وارد حرفه بازیگری شده و بیش از 130 تئاتر و فیلم سینمایی و تلویزیونی در کارنامه او وجود دارد. با توجه به هفت سال تحمل سختی بیماری سرطان اما "حسین محب‌اهری"، هنر سینما، تئاتر،‌ تلویزیون و رادیو را دنبال می‌کند. امسال در جشنواره فیلم‌فجر "زهر مار" سیدجواد رضویان را دارد و "محکومین"، "87 متر" را برای سیما بازیگری می‌کند و جلوی تریبون گویندگی "صبح جمعه با شما" قرار می‌گیرد. "اکبر عبدی" درباره "حسین محب‌اهری" به خبرنگار خبرگزاری تسنیم می‌گوید: "همین چند وقت پیش بود که در بیمارستان لاله با حسین محب‌اهری دیدار کردم واقعاً نمی‌توانم دوستم را در این شرایط ببینم و از خداوند می‌خواهم حسین محب‌اهری به همان دوران سلامتی‌اش بازگردد."

به منزل محب‌اهری رفتیم تا از حال و احوال این بازیگر پیشکسوت با خبر شویم. او درباره بیماری‌اش و دوران نقاهتش توضیحاتی داد؛ او گفت: من سر صحنه «سال‌های دور از خانه» مجید صالحی که برای نمایش خانگی تولید می‌شود، بودم چون به طور همزمان از فیلمبرداری سریال «87 متر» کیانوش عیاری می‌آمدم به یک باره تشنج کردم و راهی بیمارستان شدم. آنجا پزشکان متوجه شدند که از ناحیه شکم دچار مشکل شده‌ام. به تدریج رو به بهبودی هستم تا ان‌شاالله بتوانم به میادین هنری برگردم. من افتخار می‌کنم در خدمت هنر این مرز و بوم هستم و می‌توانم کماکان برای مردم خدمت هنری ارائه بدهم.

گفتگوی تسنیم با حسین محب‌اهری بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون

در ادامه این گفتگو به تحلیل "حسین محب‌اهری" از تأثیر انقلاب اسلامی بر فرهنگ و هنر ایران می‌پردازیم و البته مشروح این گپ‌وگفت به زودی منتشر خواهد شد.

حسین محب‌اهری بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در پاسخ به تأثیر انقلاب اسلامی بر فرهنگ و هنر ایران با اشاره به چهل سال پیشرفت عرصه‌های سینمایی، تلویزیونی و هنر تئاتر ایران، تصریح کرد: برخلاف مسائلی همچون صنعت، کشاورزی، فناوری که با کارشناسی همراه است و از بودجه‌ای که امسال تحت عنوان برنامه‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت قائل شدید، انتظار برگشت دارید برخلاف این رویه در زمینه فرهنگ و هنر همچنین چیزی امکان‌پذیر نیست. شما فرض کنید یک هزینه‌ای برای عرصه‌های نفتی و کشاورزی اختصاص داده‌اید و منتظر هستید سال بعد براساس محاسبه و آمار حالا یک درصد بالا و پایین که محاسبه شده، بروز و ظهور پیدا کند. برای چیزی مثل فرهنگ و هنر به چنین قاعده‌ای فکر کردن غلط است. یعنی فرض کنید یک جشنواره‌ای مثل جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان برگزار می‌شود اینکه سال بعد انتظار داشته باشید ده یا صد کارگردان داشته باشید و صد قدم جلو رفته باشید این اشتباه است.

وی افزود: شاید تمام نتیجه یک سال جشنواره، نگاه کودکی باشد که به یک نمایش داشته و ده سال بعد جواب می‌دهد. یعنی ده سال باید بگذرد شما هزینه می‌کنید و جشنواره برگزار می‌شود افراد و سازمان‌های متعدد شرکت می‌کنند، دبستانی‌ها و مدرسه‌ای‌ها پای تماشای این آثار می‌نشینند و از محتوای این جشنواره بهره می‌برند. ده سال باید بگذرد که یک بچه هفت‌ساله‌ای در گوشه‌ای از سالن این جشنواره که معطوف نمایش یا محتوایی از کارگاه‌ها شده، کاری درخشان ارائه بدهد. یعنی هرچه شما سعی کنید در برگزاری ارتباط با مخاطب و مقوله فرهنگ، جشنواره، تئاتر و سینما همه به نوعی سرمایه‌گذاری همچون کشاورزی دیم انجام دهند. در واقع شما باید کار کنید نتیجه را به زمان واگذار کنید تا اتفاقی که می‌افتد وقایع پیش‌رو و آینده را رقم بزند.

محب‌اهری با اشاره به اینکه فرهنگ و هنر ما در طول این چهل‌سال انقلاب اسلامی نتیجه پرباری داشته است، گفت: درباره مقوله‌ای مثل فرهنگ و تئاتر در این چهل‌سال ما کارگردانان تلویزیون، سینما و تئاتر داریم که آثار اعجاب‌انگیزی دارند. در زمینه تئاتر کارگردانانی داریم به شدت قابل احترامند. این‌ها همان‌هایی هستند در طی این سال‌ها به اصطلاح بذرهایی که ریخته‌اند نتیجه آن بذرها به امثال "کوهستانی‌ها" می‌رسد. در سینما شاهد چند تن از این بذرها بوده‌ام و در زمینه تلویزیون هم قابل توجه است. این‌ها همه نتیجه این نوع سرمایه‌گذاری "تو نیکی کن و در دجله انداز است" که پدید آمده است. در نتیجه این چهل‌سال تلاش فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی نتیجه پرباری داشته و نباید این پیشرفت‌ها را فراموش کنیم. گرچه در بخش‌ها و مسائلی به پوچی ختم شد اما قرار نیست که هرکاری در مقوله فرهنگ و هنر انجام می‌شود سریعاً نتیجه بدهد.

او در بخش دیگری از این گفتگو به اولین همکاری با "اکبر عبدی" در نمایش «سیرک با شکوه جهانی» اشاره کرد و افزود: از همان روزهای ابتدایی بیماری‌ام دوستان هنرمند به من لطف داشته‌اند و بارها از من عیادت کرده‌اند؛ این نشان‌دهنده همان عطوفت و لطافت در فضای هنر است که هیچ‌گاه همدیگر را در شرایط بحرانی و غم‌انگیز رها نمی‌کنند. یکی از این دوستان اکبر عبدی است که وقتی در بیمارستان به ملاقات بنده آمد مرا یاد اولین تئاتر جدی که با همدیگر در سالن اصلی تئاتر شهر داشتیم انداخت. جایی که «سیرک باشکوه جهانی» روی صحنه رفت و با هنرمندانی چون سیاوش طهمورث، مرحوم رضا ژیان،‌ فردوس کاویانی، پرویز پورحسینی و خیلی از هنرمندان دیگر این تئاتر را بازی کردیم. از همان روزها هم معلوم بود "اکبر عبدی" یک اعجوبه‌ای در زمینه هنر این مرز و بوم است.

این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون درباره ارتباط تکنولوژی و توسعه عرصه بازیگری در هنرهای نمایشی، خاطرنشان کرد: ما از نظر تکنولوژی نمی‌توانیم خدمات به بازیگران‌مان بدهیم که بتوانند آن چیزی که درست است را انجام دهند. مثلاً یک بازیگر خارجی بهترین امکانات و تکنولوژی را در اختیار دارد و بهترین برنامه‌ریزی را انجام می‌‌دهد. در حالیکه ما سخت‌افزار ما اینجا به معنای سخت است. اکبر عبدی که من اعتقاد دارم جزو ده بازیگر درخشان سینما در دنیاست اگر چنین تکنولوژی یک بازیگر خارجی در اختیار او باشد این نبوغ هنرمندی در معرض بروز و ظهور بیشتری قرار می‌دهد.

وی تصریح کرد: اینجا بازیگر برای ارائه هنر خود مشمول سفارش‌ها و توصیه‌هایی می‌شود اما یک هنرپیشه خارجی همه‌چیز در اختیارش و همه در خدمت او هستند. در نتیجه بازیگر کار خودش را بهتر انجام می‌دهند و واقعاً اگر چنین آزادی به بازیگری همچون "اکبر عبدی" داده شود یک اعجابی فراتر از الانِ این بازیگر سینما و تلویزیون اتفاق خواهد افتاد. البته که بازیگران درخشانی دیگری همچون "رامبد جوان"، "مهران مدیری"، "سیدجوان رضویان" و بازیگران و هنرمندن دیگر داریم که در آسمان هنر این مرز و بوم چون ستارگانی می‌درخشند. باید برای بروز بیشتر این هنرنمایی‌ها و فرهیختگی‌ها تلاش کنیم تا اتفاقات هنری و آثار بهتری تولید شوند. جالب است بدانید همین ستارگان به هنگام بحران و بیماری، دوستانشان را رها نمی‌کنند و همان منش پهلوانی است که در دنیای ما به وفور دیده می‌شود. مثلاً بازیگری مثل "علی دهکردی" با آن همه مشغله کاری که دارد ساعت 11 شب به بیمارستان می‌آید تا مرا ببیند و من به خاطر عوارض دارو حتی چشمانم را نمی‌توانستم باز کنم. یا "اکبر عبدی" ساعت 11 شب؛ این‌ها شایسته احترام است. مسئولین هم به مانند شهردار تهران که در همان اولین شب بستری مرا شرمنده کردند. این نوع رفتارها باعث می‌شود من احساس کنم کارهایی که در این 45 سال انجام دادم بیراهه نبوده است. اثراتی داشته گرچه هیچ‌گاه به دنبال فریاد کارهایی که کرده‌ام نبوده‌ام و نیستم. چرا که من به وظیفه هنری خودم عمل کرده‌ام و افتخار می‌کنم برای این ملت فرهیخته، خدمت هنری ارائه بدهم.