نصف جهان: خواب نياز فيزيولوژيک بدن است و باعث بازسازي تعادل جسمي، روحي و حفظ انرژي مي شود. ما به طور متوسط در شبانه روز به 7 تا 8 ساعت خواب نيازمنديم.

تحقيقات نشان مي‌دهد خواب کمتر از 3 ساعت و نيم و بيشتر از 8 ساعت و نيم، احتمال مرگ و مير را تا 15 ‌درصد افزايش مي ‌دهد. بنابراين کم‌ خوابي و پرخوابي هر دو مي ‌توانند خطرساز باشند. در اين ميان خواب زياد اگرچه بيماري نيست ولي مي تواند نشانه بيماري باشد به طوري که افرادي که بيش از حد مي‌ خوابند نسبت به ساير افراد، بيشتر در معرض خطر ابتلا به بيماري‌ هايي نظير ديابت و چاقي قرار دارند.

در اينجا شش عارضه جسمي و رواني ناشي از خواب زياد در شبانه روز معرفي شده است:

* خستگي تمام وقت: ساعت بيولوژيکي بدن نياز به برنامه ثابتي دارد. اگر خواب و بيداري تان زمان مشخصي ندارد، کارايي تان را نيز از دست مي دهيد. درست است که آخر هفته ها و روزهاي تعطيل برنامه خواب همه به هم مي ريزد اما با اين حال بايد سعي کنيد زمان خواب و بيداري تان را تنظيم کنيد. نتايج پژوهش هاي اخير نشان مي دهند افرادي که ساعت مشخصي براي خواب و بيداري ندارند حتي اگر زياد هم خوابيده باشند، باز هم احساس خستگي مي کنند.

* خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي: بيماري هاي قلبي در حال حاضر علت اصلي مرگ و مير در ايالات متحده است و در اين ميان خواب بيش از 9 ساعت در شبانه روز شانس ابتلا به اين بيماري ها را تا 34 درصد افزايش مي دهد. در اين ميان شانس ابتلاي زنان به بيماري هاي قلبي ناشي از خواب زياد، نسبت به مردان بيشتر است.

* افزايش وزن: تحقيقات نشان مي دهد کم خوابي به ميزان 27 درصد و خواب زياد به ميزان 25 درصد خطر ابتلا به چاقي را افزايش مي دهد. مسلماً زماني که شما بيشتر مي خوابيد، کمتر تحرک داريد و در نتيجه کالري کمتري هم مي سوزانيد.

* خطر ابتلا به ديابت: هر چه افراد بيشتر بخوابند، بيشتر مستعد اضافه وزن مي گردند و اضافه وزن مقاومت به انسولين را افزايش مي دهد که نتيجه آن نيز افزايش خطر ابتلا به ديابت نوع 2 است. خواب بيش از حد اختلالاتي را در متابوليسم گلوکز به وجود مي‌ آورد و حساسيت به انسولين را کاهش مي دهد.

* کاهش تمرکز: بر اساس تحقيقات انجمن طب سالمندان آمريکا، خواب مزمن و طولاني مدت مي تواند تأثيرات منفي بر روي تمرکز در انجام کارهاي روزمره داشته باشد.

* مرگ زودرس: مطالعات اپيدميولوژيک در مقياس بزرگ نشان داده اند که خواب طولاني مدت با مرگ زودرس ارتباط دارد. البته هنوز علت دقيق اين ارتباط مشخص نيست ولي ظاهراً التهاب در اين ميان نقش جدي دارد. افزايش خواب و به تبع آن ابتلا به اضافه وزن و چاقي، التهاب در بدن را افزايش داده و خود عامل خطري براي ابتلا به بيماري هاي قلبي، ديابت و در نهايت مرگ زودرس است.

* افسردگي: خواب زياد و افسردگي مي توانند علت و معلول هم باشند به اين معني که هم افسردگي منجر به خواب طولاني مدت مي شود و هم خواب بيش از حد، خطر ابتلا به افسردگي را افزايش مي دهد. افراد مبتلا به پرخوابي دو برابر بيش از سايرين در معرض خطر افسردگي هستند.