نصف جهان: رضا صادقی با دوران درخشانش در اواسط دهه ۸۰ فاصله دارد و برای تکرار آن دوران باید نگاه جدی‌تر و حرفه‌ای‌تری را وارد کار خود کند.

به گزارش «هنرآنلاین»، هشتمین آلبوم رسمی رضا صادقی با نام «زندگی کن» پس از چند بار به تأخیر افتادن، بالاخره در تاریخ 25 اسفند سال 97 روانه بازار موسیقی شد تا هواداران خواننده‌ مشکی‌پوش یکسال بعد از آلبوم «همین» آثار جدیدی را از خواننده محبوب خود بشنوند.

اکنون بیش از یک ماه از انتشار «زندگی کن» می‌گذرد و شاید فرصت مناسبی باشد که بخواهیم به بررسی این آلبوم بپردازیم، آلبومی که صادقی آن را با همان ایده و هدف آثار قبلی خود ساخته و شاکله آثار قبلی‌‌اش را همچنان حفظ کرده است.

اگر بخواهیم نقطه نظر مخاطبان رضا صادقی را بررسی کنیم، معمولاً کمتر کسی را می‌بینیم که در آلبوم‌های او به دنبال ساختار جدید بگردد. رضا صادقی در تمامی آلبوم‌هایش به دنبال ارائه چند اثر عاشقانه در قالب ملودی‌ها و تنظیم‌های ساده پاپ است و کمتر ریسک می‌کند؛ اما در عین حال هرگز به سمت ابتذال نغلتیده و ترانه و ملودی‌های قابل قبولی را به مخاطب ارائه داده است، الگویی که «زندگی کن» هم از آن پیروی می‌کند.

همچون آلبوم‌های قبلی، درونمایه «زندگی کن» هم عشق است و صادقی در تمامی قطعات از عشق حرف می‌زند. البته «زندگی کن»، هم از وصل می‌گوید و هم از هجر. هم دم از امید می‌زند و هم از تلخی و جدایی می‌گوید. هرچند با توجه به دغدغه‌های اجتماعی که رضا صادقی دارد، انتظار داشتیم در آلبوم جدید او چند اثر اجتماعی هم بشنویم، اما متأسفانه چنین نیست.

صادقی که معمولاً سرآلبومی‌ آثارش را ریتمیک انتخاب می‌کند، در این آلبوم هم طبق عادت قطعه ریتمیک «زندگی کن» را به‌عنوان اولین ترک آلبومش انتخاب کرده است. آهنگ «زندگی کن» که برخلاف تم اصلی آلبوم با یک فضای ریتمیک و مثبت ساخته شده، در یک ماه اخیر هیت‌ترین قطعه آلبوم بوده است. «زندگی کن» یکی از سه قطعه‌ای است که ترانه آن را صادقی خودش نوشته و حامین هم تنظیم خوبی روی این قطعه انجام داده است.

رضا صادقی علاوه‌بر ترانه‌سرایی و ملودی‌سازی، در زمینه تنظیم هم با تنظیم هفت قطعه، نقش پررنگی در این آلبوم ایفا کرده است. هرچند صادقی احساس بسیار خوبی دارد و این احساس اغلب در سرودن ترانه و ساختن ملودی به او کمک می‌کند و بعضاً آثار خوبی را خلق می‌کند اما در تنظیم موسیقی چندان درخشان ظاهر نمی‌شود. به نظر می‌رسد صادقی برای تقویت آثارش باید با تنظیم‌کننده‌های برجسته کشور همکاری کند؛ چرا که تنظیم آثار قبلی او که توسط تنظیم‌کننده‌های جوان‌تر انجام شده است هم چندان پرفروغ نبوده‌اند.

اما اجرای دو قطعه فولکلور جنوبی نقطه عطف آلبوم «زندگی کن» است که به خوبی فضای یکنواخت آلبوم را می‌شکند و گوش مخاطب را برای شنیدن قطعات دیگر تیز می‌کند. شاید برای رضا صادقی که آثارش از تنوع کمتری برخوردار است، اجرای قطعات جنوبی در آلبوم‌ها یک تصمیم درست و منطقی باشد، به خصوص اینکه صادقی در خواندن ترانه با لهجه شیرین جنوبی تبحر دارد. از این رو دو قطعه هرمزگانی آلبوم با نام‌های «چوک دهاتی» و «عزیزوم» را می‌شود به فال نیک گرفت.

صادقی در ساختن موزیک ویدئو برای آهنگ‌های آلبومش دریغ نکرده و موزیک ویدیوهایی را از برخی قطعات آلبوم «زندگی کن»،منتشر کرده که با استقبال بسیار خوبی هم مواجه شده‌اند. در این بین موزیک ویدیوی «عشق من تویی» با یک اتفاق ویژه همراه بود که باعث شد رضا صادقی برای اولین‌بار کارگردان هنری را هم تجربه کند.

نکته دیگری که درباره آلبوم جدید صادقی وجود دارد مربوط به تعداد قطعات آلبوم است که صادقی این بار هم بیش از ده اثر را در یک مجموعه گنجانده است. اگرچه آلبوم‌های موفق موسیقی پاپ در ایران معمولاً بین هشت تا ده قطعه دارند و آلبوم‌هایی با بیش از ده قطعه در اکثر موارد مخاطب را راضی نکرده‌اند. با این حال صادقی باز هم ترجیح داده قطعات بیشتری را در آلبومش بگنجاند، حتی اگر به قیمت از بین رفتن نظم مخاطب و خسته شدن مخاطب تمام شود. در حالی‌که شاید اگر چند قطعه که به لحاظ فرم و محتوا شباهت بیشتری دارند از آلبوم حذف می‌شدند، آلبوم می‌توانست یک‌دست‌تر باشد و از سوی مخاطب خاص جدی‌تر گرفته شود.

با این حال اگر صادقی می‌خواهد جایگاه خودش را از دست ندهد و مخاطبان جدیدی هم به مخاطبانش بیافزاید، باید نگاه جدی‌تر و حرفه‌ای‌تری را وارد کار خود کند. واضح است که او با دوران درخشانش در اواسط دهه ۸۰ فاصله دارد و تکرار آن دوران مستلزم برنامه‌ریزی حساب‌شده‌تر و همکاری با موزیسین‌های حرفه‌ای‌تر و تراز اول است، در غیر این صورت آلبوم‌های بعدی او هم تفاوت چندانی با آثار اخیرش نخواهند داشت.

آلبوم «زندگی کن» با ۱۴ قطعه منتشر شده که صادقی درباره این آلبوم نوشت: «من این آلبوم رو با همه قلبم می‌کنم به مردم شریف و نجیب کرمانشاه که در سخت‌ترین شرایط، زندگی کردن رو به همه ایران و جهان یاد دادند با عشق...»

آلبوم «زندگی کن» که در اواخر اسفندماه سال 97 منتشر شد، در هفته‌های اول و سوم سال 98 با قرار گرفتن در جایگاه نخست و در هفته‌های دوم و چهارم با اختلافی اندک پس از آلبوم «سرو روان» به خوانندگی علیرضا قربانی در جایگاه دوم پرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی پاپ در سایت «بیب‌تونز» قرار گرفته است.