کد خبر: ۱۴۲۳۰
تاریخ انتشار: ۰۸ آبان ۱۳۹۵ - ۲۳:۰۰

ایرج ناظمی: «رسول جزینی» هفته گذشته در صحن علنی شورای شهر اصفهان، در سخنانی که بخش اعظم آن به وضعیت ورزش شهرداری و اماکن ورزشی تحت سرپرستی شهرداری اصفهان اختصاص داشت، به رویکرد روابط عمومی این نهاد اشاره نموده و گفت: «روابط عمومی شهرداری با وجود تذکرات شفاهی متعدد در صحن علنی شورای اسلامی شهر، همچنان الگوی رفتاری خود را بدون تغییر ادامه می دهد. به نظر بنده روابط عمومی شهرداری از موضع قدرت و بی تفاوتی نگاه می کند. حتی بسیاری از زمان ها نیز جوابگوی بنده نبوده و نسبت به موضوعات مطروحه بی تفاوت است و به نظر می رسد که یک پشتیبانی و بالش نرمی زیر سر آن است که ما را تحویل نمی گیرد.»

این عضو شورای شهر اصفهان در مورد وضعیت انتشار اخبار در رسانه های شهرداری هم اظهار داشت: «تبعیض را در تصاویر، مطالب و تیترها می توانید مشاهده کنید. افراد خاصی در این جریان پررنگ می شوند و اخبار و تصاویر افراد دیگر خوب کار نمی شود.

بنده زورم به خودم می رسد و آقایان عکاس و خبرنگاران وابسته به شهرداری لطف کنند که از بنده خبر و تصویری کار نکنند.»

جالب این است که دقیقاً خبرگزاری ایمنا این سخنان «جزینی» را منتشر نمود تا نه اینکه گفته باشد برای خرده فرمایشات ایشان تره هم خرد نمی کند، بلکه یادآوری کرده باشد که برای انتشار یا عدم انتشار مطالب مورد نظر خود، منتظر اوامر کسی نیست و بر اساس میل و رغبت خود عمل می کند.

شاید این عضو شورای شهر یکی دو سال دیرتر از بقیه متوجه شده است که دقیقاً همان موضع قدرت و بالش نرم است که به شهردار اصفهان هم اجازه نمی دهد تا در مورد نوع عملکرد رسانه ای روابط عمومی اش اظهار نظر نموده و حتی اختیار انتشار یک خبر یا تصویر در خبرگزاری تحت مدیریت خود را هم نداشته باشد!

به هر حال وقتی مدیر روابط عمومی شهرداری اصفهان فامیل نزدیک یکی از اعضای شورای شهر باشد! و قبل از انتصاب شهردار، انتخاب شده باشد، به طور طبیعی نه تنها تذکرات متعدد را به هیچ می انگارد، بلکه جوابگوی این عضو منتخب مردم نیز نخواهد بود.

اما همانگونه که اشاره شد، جناب «جزینی» در نطق خود، با دلسوزی نسبت به هدررفت بیت المال، از اینکه اماکن ورزشی در شهر توسط افراد ناآگاه با مسائل ورزشی اداره می شود نیز گلایه نموده و گفته است: «با متولیان این اماکن که صحبت می کنم هیچ آگاهی در زمینه ورزش ندارند و این افراد تصمیماتی را می گیرند که ظلم مضاعف به ورزش است.»

در صحت و سقم این مطالب قصد قضاوت نداریم ولی واقعیت آن است که ساختار ورزش شهرداری علیرغم توفیقات گذشته، در ابتدای دوره چهارم شورای شهر اندکی لرزان شد که دقیقاً به تصدی افراد کم تجربه در رأس سازمان مربوطه بر می گردد.

شاید «رسول جزینی» به خاطر ندارد زمانی را که امضای 18 نفر از اعضای شورای شهر را در ذیل برگه ای جمع کرد که به حمایت از فردی برای مدیریت بر رأس هرم ورزش شهرداری اصفهان مربوط می شد که رفیق گرمابه و گلستان وی بود.

«جزینی» فردی را با خود به اتاق شهردار وقت برد و برای صدارتش بر سازمان ورزش شهرداری تلاش کرد که در رزومه او، اغلب کپی کارت های خبرنگاری به چشم می خورد تا سوابق درخشان مدیریتی.

پس از انتصاب آن فرد نیز شنیده می شد که «رسول جزینی» به سازمان ورزشی که ذات وجودی اش در اساسنامه آن مبهم مانده بود، رفت و آمد بسیاری دارد و از همان زمان، افراد زیادی نگران اوضاع و احوال آینده ورزش شهرداری بودند. اما در کمال تأسف، دغدغه های آنان هیچگاه به چشم نیامد و حرف هایشان شنیده نشد.

در ابتدای فعالیت دوره چهارم شورای شهر اصفهان و انتخاب یک ورزشکار برای حضور در این پارلمان، این امید وجود داشت که در اصفهان نیز افرادی همچون خادم و ساعی و... بتوانند با تدبیر و درایت خود اوضاع و احوال ورزش شهر را سامان داده و به جلو رهنمون شوند. غافل از آنکه شاید قهرمانی در کشتی، با چند فتیله پیچ و زیر دو خم حاصل شود اما مباحث مدیریتی ورزش، به دانش و تجربه نیاز دارد و نه قد و هیکل و سابقه چند پیروزی روی تشک!

در پایتخت، ورزشکاران شورا نشین نه تنها در عرصه مدیریت ورزش، بلکه با پرداختن همزمان به اصل ورزش نیز چنان خبره ظاهر شدند که تحسین بسیاری را به دنبال داشت اما کمی این طرف تر، نمونه اصفهانی آنان نه تنها در کشتی المپیکی شده ما، رهاورد چندانی نداشت، بلکه در عرصه پارلمانی هم کارش به آنجا کشید که در آستانه به پایان رسیدن دوره حضورش در پارلمان شهر، اعتراف می کند که فلان کارمند شهرداری او را تحویل نمی گیرد!

معمولاً در ورزش زمانی فرا می رسد که یک ورزشکار باید زمین رقابت را ببوسد و کفش و لباس ورزشی خود را آویزان نموده و کنار بکشد. این کار شاید زنجیر قهرمانی های او را پاره کند، اما باز کردن میدان برای جوان ترها، سرآغازی بر پهلوانی به شمار می رود.

ای کاش در مدیریت های ورزشی نیز عده ای می دانستند که با پهلوان پهلوان گفتن متملقین و بادمجان دور قاب چین ها، کسی پهلوان نمی شود و گاهی ترک میدان برای ورود اهل فن، خود نوعی پهلوانی به شمار می رود. پهلوانی از همان نمونه ای که ورزش شهر ما نیاز دارد!


ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰
پربیننده ترین
ویدئو
آخرین اخبار
پرطرفدارها