نصف جهان: فارغ از اینکه امسال کدام جناح و کدام شخص برنده یا بازنده انتخابات شوراهای شهر و روستا بودند، تولد گونه ای جدید از سلبریتی ها که از دل این انتخابات بیرون آمدند، نگاه ها را به خود جلب کرد. این انسان های خاص که واجد هیچ کدام از ویژگی های سلبریتی هایی که تا امروز می شناختیم نیستند، نه تا پیش از این شهرتی داشته اند، نه ظاهر آراسته و زیبای بازیگران سینما را دارند، نه به خوش لباسی خواننده ها هستند و نه چون ورزشکاران از بدن های عضلانی برخوردارند اما بخاطر ورود قهرمانانه(!) به شورای شهر محل زندگی شان، یکه تاز روزنامه ها و محافل مردمی شده اند.

این پدیده، فقط هم محدود به انتخابات شورای شهر نیست بلکه از قِبَل انتخابات ریاست جمهوری نیز سلبریتی هایی سربرآورده اند که اگرچه نقشی در شکل دهی رقابت های انتخاباتی نداشته اند اما به اندازه نقش آفرینان اصلی انتخابات معروف شده اند. اینها صرفاً به واسطه اتفاقی به نام رأی گیری شناخته شده اند و احتمالاً این معروفیت باد آورده را تا مدت ها هم با خود حمل خواهند کرد. آنها نیز همچون ستاره های تازه متولد شده آسمان شورای شهر، ویژگی ستاره شدن را ندارند اما فعلاً که ستاره شده اند!

این 3 نفر

بعید است این روزها خبرگزاری، روزنامه یا یک کانال تلگرامی را مرور کرده باشید اما چشمتان به نام و چهره «ولی‌ا... دستفروش»، «محمد حسن رفتگر» و «میرزا آقا میوه فروش» نیافتاده باشد. اینها سه ستاره جدید عرصه انتخابات در ایران هستند. اولی به شورای شهر خرم آباد راه پیدا کرده و دومی دروازه های شورای شهر رشت را فتح کرده است. سومی هم که اهل اردبیل است، قرار شده با پادرمیانی استاندار آن دیار، یک دیدار خصوصی با رئیس جمهور دارنده 23 میلیون رأی ایرانی ها داشته باشد.

ولی ا... فرزند یکی از پرنده فروش های معروف خرم آباد است و خودش می گوید با مدرک فوق لیسانس زبان انگلیسی از دانشگاه تهران، دستفروشی و پرنده فروشی می کرده که تصمیم می گیرد در انتخابات شورای شهر ثبت نام کند. نتیجه هم که حالا معلوم شده؛ آقا ولی ا... در وسط رقابت سنگین اصلاح طلبان و اصولگرایان و با شعار «امید داره، تبلیغ نداره. سواد داره، ستاد نداره... »با بیش از 40 هزار رأی، نفر نخست انتخابات شورای شهر خرم آباد لقب می گیرد. او با این رأی بالا احتمالاً در روز تقسیم پست ها در شورا، به عنوان رئیس هم انتخاب خواهد شد!

کمی دورتر از خرم آباد و در رشت هم آقا محمدحسن با کسب نزدیک به 19 هزار رأی، منتخب پنجم شورای شهر رشت می شود. محمدحسن 15 سال است رفتگر شهرداری است و خودش می گوید لیسانس روابط عمومی دارد. او که با شعار «از مردم برای مردم» به شورا راه پیدا کرده، گفته است می خواهد با لباس رفتگری به جلسات شورا برود. پاسخ آقا محمدحسن به این سئوال که اصلاً فکر می کردی نماینده مردم در شورا بشوی هم خواندنی است: «ته دلم روشن بود البته استرس هم داشتم اما همان موقع رفتم استخاره گرفتم و خوب آمد و همانجا گفتم خدایا به امید تو...«

اما میرزا آقا میوه فروش برای ستاره شدن کاری به انتخابات شورا و انتخاب شعار و استخاره گرفتن و این چیزها نداشته است. او که روزگاری یک وانت داشته و بعدها به دلیل مشکلات مالی مجبور به فروختن آن شده و حالا مجبور است بدون داشتن وسیله نقلیه به فروش میوه بپردازد، تصمیم می گیرد روزی که حسن روحانی برای مبارزات انتخاباتی اش به اردبیل سفر می کند، به ورزشگاه سرپوشیده ای برود که رئیس جمهور در آنجا قرار سخنرانی داشته است. آقا میرزا آقا که همیشه در چهره اش نوعی بیم و امید به چشم می خورد، یک پوستر تبلیغاتی روحانی را یک دستش گرفته و کلاهش را هم دست دیگر و به جایگاهی نگاه می کند که رئیس جمهور در آنجا مشغول سخنرانی بوده است. این وسط، یکی از موبایل به دستان همیشه حاضر در این گونه مراسم ها نیز از میرزا آقا عکسی می گیرد و نتیجه آن می شود که باید بشود. شهرت آقا میرزا با چهره ای پر از بیم و امید، مرزها را در می نوردد و میوه فروش بدون اتومبیل قصه ما، یک شبه تبدیل می شود به سلبریتی عصر جدید؛ ستاره ای که هیچ ندارد اما هم بیم دارد و هم امید!

اینها هم مثل آنها می شوند؟!

روز یک شنبه خبرِ زد و خورد و فحش و فحش کشی دو عضو شورای شهر تهران به صدر خبرها آمد. این دو که اتفاقاً از قهرمانان و دلاوران و نام آوران(!) کشورمان هستند، بعد از سال ها تجربه حضور در جلسات شورای شهر پایتخت چنان با مشت و لگد به جان هم افتادند که سایر نمایندگان مردم، ناچار از سوا کردن آنها شدند تا کار به جاهای باریک تر نکشد. این آخر و عاقبتِ سلبریتی های قدیمی است که بخاطر شهرتشان توانستند از مردمِ شیفته ستاره ها رأی بگیرند و بدون تخصص و تجربه در امر «شهر» داری و تنها بخاطر آنکه روزگاری شهره به چیزی بودند که مردم دوست داشتند، پای به این عرصه بگذارند.

در این دوره از انتخابات شورای شهر اما مردم با ستاره ها وداع کردند. در تهران، خواننده و کشتی گیر و تکواندوکار و داور فوتبال رأی نیاوردند و در اصفهان هم مجری و بازیگر و فوتبالیست نتوانستند اعتماد اصفهانی ها را جلب کنند. این یعنی پایان عصر سلبریتی های مشهور اما آیا ورود رفتگر و دستفروش به شوراها نشان می دهد که ذائقه مردم در ستاره دوستی تغییر کرده و در حال درنوردیدن لایه های دیگر جامعه است؟ شاید؛ اگرچه باید منتظر ماند و دید که کار سلبریتی های جدید هم در صحن شوراها به زد و خورد خواهد کشید یا گونه ای دیگر از ارتباطات اجتماعی– حکومتی متولد خواهد شد. البته روی دیگر سکه هم این است که کار شهرها با این ستاره های تازه پرفروغ شده به سامان برسد؛ اگر نه، آرزوی همه آن خواهد بود که ای کاش عاقبت سلبریتی های مدل 96 به همان یک دیدار در جلسه ای خصوصی با رئیس جمهور واحتمالاً درخواست گرفتن یک وانت برای فروش میوه ختم می شد.