از زمان تغييرات پس از بهمن 57 در ايران، جريانات سياسي و جناح ها با توجه به تغييرات ساختاري و همينطور نوع نگرش نسبت به موضوعات مختلف شکل گرفت.

جناح راست و جناح چپ جزو اولين گروه هاي سياسي بعد از تغييرات57 در ايران بودند. چپ يا چپ‌گرا در ادبيات سياسي، به مواضعي اطلاق مي‌شود که خواهان تغييرات تدريجي يا راديکال در جهت ايجاد برابري در توزيع ثروت و قدرت هستند. ريشه اين اصطلاح به انقلاب فرانسه بازمي‌گردد؛ کساني که در سمت چپ پارلمان مي‌نشستند، مخالف سلسله مراتب سنتي قدرت بودند و از اصلاحات پشتيباني مي‌کردند و در مقابل افرادي که در سمت راست پارلمان مي‌نشستند از وضع موجود حمايت مي‌کردند و راست يا راستگرا خطاب مي‌شدند.

در دهه 60 و نيمه اول دهه 70 از اصطلاح جناح راست و جناح چپ در ادبيات سياسي ايران استفاده مي‌شد. در سال‌هاي ابتدايي پس از تغييرات، اصطلاح چپ گرا به معني خواهان تغيير وضع موجود اطلاق شد.

پس از پيروزي محمد خاتمي در انتخابات دوم خرداد سال 76 از اصطلاح جديد اصلاح طلبان و براي طيف مقابل از واژه محافظه کاران استفاده شد. همچنين براي اصلاح طلبان از اصطلاح غيررسمي دوم خردادي‌ها نيز استفاده مي‌شد. در واکنش به اصلاح طلبان، جناح مقابل، از عبارت اصولگرايان براي توصيف خود و خط و مشي فکري اش استفاده کرد.ايدئولوژي اصلي اصلاحات در ايران رسيدن به يک جامعه مدني و قانونمدار، دستيابي به مردم‌سالاري ديني و توجه ويژه به نيازها و مشکلات جوانان است. اما اصولگرايان معتقد به حفظ وضع موجود و مخالف تغيير در ساختارها هستند.

اين مقدمه کوتاه از اين حيث بيان شد که خواننده در ابتدا با يک آگاهي نسبي به ادامه اين گزارش بپردازد.

■در انتخابات هفتم اسفندماه94 ‏دهمين مجلس شوراي اسلامي در اغلب شهرستان‌هاي استان اصفهان اصولگراها پيروز ميدان انتخابات بودند و در انتخابات مجلس خبرگان نيز ليست جامعتين به اين مجلس راه يافتند.( جامعتَيْن عنواني سياسي است که به دو تشکل همفکر جامعه روحانيت مبارز و جامعه مدرسين حوزه علميه قم اطلاق مي‌شود.اين دو تشکل از يکديگر مستقل هستند ولي به دليل گرايش نزديک به هم با گرايش فکري اصولگرايي، در انتخابات‌ها معمولاً از يک نفر حمايت مي‌کنند و فهرست واحد مي‌دهند. براي همين ائتلاف‌ها و حمايت‌هاي يکپارچه اين دو جامعه را با عنوان «جامعتين» ياد مي‌کنند.اين دو تشکل اگرچه حزب سياسي نيستند، ولي تشکل محوري اصولگرايان اند.) حتي رسانه هاي وابسته به اصولگرايان در آن سال تيتر زدند: «نه» بلند مردم به تکرار مجلس ششم!( در اين دوره اصلاح‌طلبان اکثريت مطلق مجلس را در دست داشتند).

■در انتخابات 29 ارديبهشت 96 رياست جمهوري و شوراهاي شهر وروستاي اصفهان، اصلاح طلبان به پيروزي قاطع رسيدند. حسن روحاني منتخب مردم در دوازدهمين انتخابات رياست جمهوري بيش از55 درصد آراء استان اصفهان را به خود اختصاص داد.

مردم اصفهان نيزدر پنجمين دوره انتخابات شوراي اسلامي شهر، به «فهرست اميد» رأي دادند و تمام افراد اين فهرست را براي عضويت در شوراي اين کلانشهر برگزيدند.حال با اين دگرگوني سياسي مردم اصفهان، يک پرسش مطرح مي شود: در کمتر ازدوسال چگونه است به يک باره مردم اصفهان تغيير موضع داده اند و از اصولگرايي به اصلاح طلبي پناهنده شده اند؟!

ريشه مذهبي اين شهر وسنتي بودن آن و همينطور پيشگام بودن اين استان در سال 57 نشان داد که مردم آن، چه تمايلات سياسي را دنبال مي کنند و مؤيد اصولگرايي آن است اما انگار موازنه قدرت در اين شهر برهم خورده است. سال هاي سال است که در صحنه سياسي کشور و به تبع آن استان اصفهان دوگانه اصولگرايي و اصلاح طلبي (فارغ از همه انشعابات آن) شکل گرفته و در ايام انتخابات به خصوص در سال 96اين دوگانگي پررنگ تر به چشم مي آيد. حتي در بنرها و پوسترهاي تبليغاتي نامزدها در اصفهان به صراحت فرد موضع خود را مشخص کرده بود و خود را اصلاح طلب معرفي مي کرد و کمتر اصولگرايي در سطح شهر اصفهان به چشم مي آمد.

اين انتخابات به خصوص در شهر اصفهان نشان داد که اصولگرا بودن يا اصلاح طلب بودن براي مردم اهميت زيادي دارد و نقش اول را در انتخاب مردم اين شهر ايفا مي کند. اما سئوالي که بايد براي آن پاسخي يافت اين است که: آيا رفتار مردم اصفهان حول اين جريانات سياسي تغييري کرده است؟