به زبان ساده از نظر تئوری می‌توان گفت روزی می‌آید که بتوان همه دانسته‌های دیجیتال را روی دی‌ان‌ای ذخیره کرد.

پژوهشگران سال‌هاست به دنبال راهی برای ذخیره‌ی بسیار طولانی مدت و مطمئن داده‌ها می‌گردند که در برابر همه عوامل فرساینده مقاوم باشد.

آنها به سراغ دی‌ان‌ای یا ماده وراثتی رفته‌اند که امتحانش را در ذخیره اطلاعات زیستی پس داده است. روشی که با امکانات امروزی هنوز خیلی گران است؛ ۱۲ هزار دلار برای یک مگابایت داده.

داده‌های دیجیتال ذخیره‌شده روی ملکول‌ها- این تنها یک خیال‌پردازی نیست. پژوهشگران تنها باید رمزگشا و تکنیک ترجمه‌ای پیداکنند که بتواند کدهای دودویی را روی اجزای اصلی سازنده ماده وراثتی منتقل کند.

به این ترتیب داده‌های دیجیتالی به هزاران خُرد-دی‌ان‌ای تقسیم می‌شوند که می‌توان آنها را در آزمایشگاه تولید کرد. به زبان ساده از نظر تئوری می‌توان گفت روزی می‌آید که بتوان همه دانسته‌های دیجیتال را روی دی‌ان‌ای ذخیره کرد. جهانی داده، در چند مترمربع.