هم اكنون در شهر ارگانها، نهادها، سازمانها، ادارات و دواير مختلفي به صورت دولتي و خصوصي وجود دارد كه هر كدام در زمينه هايي همچون آموزشي، پژوهشي، خدمات رساني(آب ، برق، گاز، حمل و نقل، ...) ، بازرگاني (صادرات، واردات، توزيع كالا، ...)، سياست گذاري (مالي ، تهيه مايحتاج خانوار، كار و اشتغال ، ...)، فرهنگي (ترويح فرهنگ اصيل، حفظ آثار باستاني و بناهاي تاريخي، جذب توريست، ...)، كشاورزي، صنعتي (كارخانجات، كارگاه ها، مراكز توليدي، ...) و .... مشغول فعاليت هستند.

در هريك از اين واحدها بودجه بندي، سياست گذاري و برنامه ريزي مالي و... هر كدام به صورت مستقل انجام مي پذيرد. در اغلب موارد به وضوح مشاهده مي شود كه دو يا چند مجموعه در برخي اهداف داراي مواضع مشترك هستند كه براي برآورده شدن آن به تنهايي و بدون هماهنگي با يكديگر برنامه ريزي مي نمايند. با فرض استفاده از عينك خوش بيني، هر مجموعه براي ر سيدن به هدف خود به نحو احسن برنامه ريزي نموده و پس از صرف هزينه به طور كامل در تحقق آن گام بردارد باز در انتهاي مسير، هنگام بررسي نتيجه ي پروژه مشاهده مي گردد كه با وجود صرف زمان و هزينه (گاهي بيشتر از رنج گنجانده شده در برنامه ريزي) باز هم كار به نحو احسن انجام نپذيرفته و هدف عاليه برآورده نشده است، كه اين به نوبه خود اتلاف زمان و سرمايه، اسراف ، ايجاد بدبيني نسبت به سيستم اجرایی و مديريتي ، از بين رفتن انگيزه ها به خصوص در بين نيروها و ... را به دنبال خواهد داشت. پس از بررسي كامل موضوع، نتيجه اي كه حاصل مي گردد گوياي اين مطلب است كه فلان سازمان يا مجموعه جلوي پيشبرد كار را گرفته و يا كار را پس از انجام تخريب نموده است و يا فلان مسئول اجرايي درپياده سازي توان كافي نداشته و يا عدم رسيدن به موقع بودجه باعث بروز چنين اتفاقي شده است.

اغلب مشاهده مي شود كه دو يا چند مجموعه با وجود نداشتن اشتراك مستقيم در يك كار، سيستم عملکرد آنها بصورت موازي مي باشد. لذا نيروي مجزا، هزينه ي مجزا، زمان صرف شده بصورت مجزا، مستهلك شدن دستگاه ها در طول فرايند موازي كاري به طور مجزا، برنامه ريزي و نظارت بر حسن انجام آن و در نهايت نتيجه گيري به طور مجزا را به دنبال دارد.

بديهي است كه با وجود يك مديريت واحد همچون شهردار در رأس تمامي امور، ديگر ناهماهنگي در انجام امور، دوباره كاري، عقب افتادن پروژه ها ، اتلاف بودجه هاي تخصيص يافته، سرگرداني سرمايه ها و يا بلوكه شدن آنها، موازي كاري ها و از اين قبيل مشكلات از بين خواهد رفت و با يك برنامه ريزي مدون، از سرمايه و درآمد و نيروي كاري موجود و جلب مشارکت های مردم و بخش خصوصي (پس از فرهنگ سازي در بخش مربوطه) نيز مي توان علاوه بر انجام كليه پروژه ها و امور مربوطه، در جهت توسعه سازمان ها و مجموعه ها، توسعه شهر، ترويج فرهنگ شهري، توسعه خدمات شهري ، انجام پروژه هاي جديدتر در جهت بالا بردن رفاه مردم و كاهش بيكاري و بالا بردن درآمدها گام مؤثري برداشت. براي رسيدن به اين زيرساخت و دستيابي به چنين ظرفيتي، به طور كلي مي توان چنين گام هايي را برداشت:

مرحله اول:

1- تشكيل يك كميته متشكل از نماينده ي هر مجموعه با داشتن اختيار تام، زير نظر شهردار و شورا ي شهر

2- شناسايي توان و ظرفيت نيروي انساني و ابزارات موجود، در اختيار هر مجموعه

3- آمارگيري از كليه ي پروژه ها و امور از كليه مجموعه ها، هر كدام به طور مجزا

4- آمارگيري از سرمايه ها و درآمدهاي نقدي و غير نقدي مجموعه ها

5- ظرفيت سنجي مشاركت مردم و بخش خصوصي در انجام پروژه ها

مرحله دوم:

1- برنامه ريزي شاخه ها

2- دسته بندي پروژه ها و دستور كارها، سپس يكسو سازي و قرار دادن آنها درشاخه هاي مورد نظر

3- بودجه بندي

4- اجرا

5- نظارت برحسن انجام