تابناک:از همان زمانی که در کانال تلگرامی بسیج دانشجویی دانشگاه شریف، فهرست پنج سئوال اصلی مورد نظر دانشجویان از محسنی اژه‌ای، معاون اول قوه قضائیه و مهمان دانشجویان این دانشگاه به مناسبت روز دانشجو منتشر شد، می‌شد پیش‌بینی کرد که از این جلسه چه باقی خواهد ماند.

جلسه دانشجویان بسیجی با محسنی اژه‌ای را اینگونه می‌توان خلاصه کرد: در ابتدا دانشجویان انتقادات و اتهاماتی را مطرح کردند که تکرار آن حتی اگر با موانع شرعی و اخلاقی همراه نبود، چون وصف مجرمانه دارد کمتر رسانه‌ای جرأت انتشار آن را دارد. در ادامه سخنگوی قوه قضائیه به اتهامات و انتقادات دانشجویان پاسخ‌هایی داد که ظاهراً دانشجویان تمایلی به شنیدن آن نداشتند. نکته اصلی ماجرای روز دوشنبه دانشگاه شریف همین است، دانشجویان حرف‌هایشان را می‌زنند و تمایلی هم به شنیدن پاسخ طرف مقابل ندارند.

اصلاح‌طلبان چون تکرار محتوای جلسه را بازی کردن در پازل رئیس‌جمهور پیشین می‌دانند، دوست دارند موضوع هرچه زودتر فراموش شود. اصولگرایان نیز که به طور تاریخی از درک تحولات فضای سیاسی کشور عقب مانده‌اند، با فراموش کردن الگوی همیشگی رسانه‌ای خود در اتهام‌زنی به دیگران می گویند: «دانشجوی انقلابی ما فارغ البال ادعای ضدانقلاب را چونان حقیقت ازلی فریاد می کند».

ظاهراً همگی دست در دست صدا و سیما تلاش دارند فراموش کنیم که در نتیجه رفتارهای سیاسیون در چند دهه گذشته، دانشجویان به عنوان مثالی از جامعه، توانایی و البته میل خود برای شنیدن صدای بسیاری از مقامات را از دست داده‌اند. آنها مانند دیگر مردم ایران، تصمیم خودشان را درباره همه گوینده‌ها گرفته‌اند و طبق همان تصمیم رفتار می‌کنند.

یکی از جامعه‌شناسان نزدیک به اصولگرایان گفته است که دانشجویان دانشگاه شریف از آزادی پیش آمده سوء استفاده کرده و در صدد تحقیر و تمسخر مهمان خود بوده‌اند. فهرستی از پنج، ده و یا صد نفر از مقامات سیاسی تهیه کنید و فرض کنید در جمع دانشجویانی که منتقد و مخالف او هستند حاضر شده است، برای چند نفر از آنها این احتمال می‌رود که هدف تحقیر و تمسخر قرار نگیرد؟

بعد از معاون اول قوه قضائیه، همان دانشجویان، این بار معاون اول قوه مجریه را برای حضور در دانشگاه دعوت کرده‌اند. می‌شود انتظار جلسه بهتری را داشت؟