نصف جهان: داود پرهیزکار، رئیس سازمان هواشناسی کشور دیروز در جلسه ای با حضور نمایندگان دستگاه‌های مختلف از جمله سازمان جنگل‌ها، سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت علوم و... موارد مهمی از وضعیت اقلیمی ایران از جمله مباحث مربوط به آب را بیان کرد که بخشی از سخنان او را در ادامه می خوانید:

■ گزارش ارزیابی مرجع ملی «هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم» به دفتر مقام معظم رهبری، سران سه قوه، وزرا و رؤسای کمیسیون‌های مجلس ارسال شده است. در این گزارش زنگ خطرها را برای مسئولان به صدا در آوردیم. در این گزارش مطرح کردیم که گرمایش و تغییر اقلیم به حوزه‌های مختلف از جمله سکونتگاه‌های روستایی آسیب جدی وارد می‌کند. در حال حاضر نیز بخش زیادی از روستاهای شرق و مرکز کشور به سبب کم بارشی تخلیه شده است و ساکنان آنها مجبور به مهاجرت شده‌اند.

■ متأسفانه شاهد ارائه و انجام طرح‌های غیر علمی در حوزه آب هستیم که به مثابه دادن آدرس غلط به مردم است.

■ مطمئناً بارورسازی ابرها مشکل کم آبی را حل نمی‌کند. تا کنون یک مقاله نیز یافت نشده که ادعا کند با بارورسازی ابرها توانسته‌است مشکل کم بارشی را در کشوری حل کند اما متأسفانه در بعد ملی شاهد طرح برخی موضوعات عجیب از سوی برخی افراد که عنوان استاد دانشگاه را نیز یدک می‌کشند، هستیم؛ استادی که ادعا می‌کند با بارورسازی ابرها می‌توان به اندازه صدتا کرخه و کارون آب تولید کرد آن هم با لیتری شش ریال. با این ادعاها چطور می‌توانیم به مردم بگوییم که در مصرف آب دقت کنند؟

■ واضح است که نباید با اقلیم بجنگیم بلکه باید با اقلیم سازگاری پیدا کنیم. این موضوعی است که بارها تأکید شده اما کسی آن را جدی نمی‌گیرد. باید قبول کنیم که در یک منطقه خشک هستیم و آب در این منطقه حکم طلا را دارد. این اقلیم منطقه است و نمی‌شود آن را تغییر داد.

■ در چنین شرایطی ایده‌های ژول ورنی برای انتقال آب خزر به مناطق مرکزی کشور و انتقال آب دریای عمان به کرمان به منظور ایجاد صنعت فولاد در این منطقه داده می‌شود. این ایده‌ها همگی تخیلی است. انتقال آب‌ها مثل همان ایده تمیز کردن هوای تهران با هواپیما با آبپاش است که زمانی عده‌ای خواستند با هواپیمای سم پاش آب بپاشند و با این کار هوا را تمیز کنند؛ کاری که باعث شد همه دنیا به ما بخندند. اینها همه ناشی از فکرهای بیمار است که شب خواب نما و صبح بلند می‌شوند و طرحی را بدون داشتن مبنای علمی اجرا می‌کنند.

■ متأسفانه هنوز طرح‌های توسعه بدون مطالعه به اجرا می‌رسند. عده‌ای با لابیگری سیاسی می‌توانند پول اجرای طرح‌ها را به دست آوردند و بدون اینکه طرح‌ها پشتوانه علمی داشته باشند آنها را اجرا کند. اساساً عمده مشکلات کشور از همین لابی‌های سیاسی ناشی می‌شود. برای مثال یک نماینده از طریق لابی تلاش می‌کند صنعت را از هرمزگان به اصفهان ببرد که همین کار باعث خشکی زاینده رود می‌شود.وقتی مباحث علمی جای خود را به مباحث سیاسی می‌دهند عده‌ای هم دنبال اجرای طرح‌های توسعه بدون پشتوانه علمی می‌روند.