نصف جهان: حکایت محروم کردن ستاره دهه 70 سینمای ایران از دریافت جایزه‌ بین‌المللی‌اش، هرچند قدیمی اما مدتی است دوباره به یکی از موضوعات پربحث سینما در فضای مجازی بدل شده، حکایت جایزه‌ای که بیش از 20 سال پیش در جشنواره پیونگ‌یانگ برای بازی در فیلم «عروس» به ابوالفضل پورعرب تعلق گرفت اما هرگز به دست او نرسید. به‌منظور بررسی جزئیات ماجرای غریب جایزه پیونگ‌یانگ ابوالفضل پورعرب، خبرگزاری تسنیم، گفتگویی را با این بازیگر ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید:

چه‌سالی برنده جایزه پیونگ‌یانگ شدید و چه شد که جایزه به دستتان نرسید؟

سال 73 بود که برای بازی در فیلم «عروس»، برنده جایزه جشنواره پیونگ‌یانگ شدم. آن موقع آقای حمید خاکبازان، مدیرکل نظارت و ارزشیابی امور سینمایی و سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجازه نداد برای دریافت جایزه در جشنواره حضور پیدا کنم. آقای خاکبازان بدون اینکه حتی دعوتنامه را به من نشان بدهند به‌همراه دو نفر دیگر، به‌جای من رفتند و جایزه را گرفتند و مدتی هم سفرشان طول کشید. وقتی هم برگشتند نه کسی مرا دعوت کرد و نه جایزه را تحویل دادند. هر بار سراغ جایزه را گرفتم جوابی نگرفتم. حالا 23 سال می‌گذرد و حتی کسی نمی‌داند آقای خاکبازان کجاست!

درباره علت جلوگیری از حضور شما در جشنواره و چرایی عدم‌تحویل جایزه، چه‌توضیحی به شما دادند؟

توضیح نمی‌دادند. آن زمان همین آقای خاکبازان برای من یک پرونده درست کردند که ممنوع‌الفعالیت شوم. رسیدگی به این پرونده ماه‌ها طول کشید و روزانه به‌مدت چند ساعت حتی گاهی تا بعد از ظهر در وزارت ارشاد طرح سئوال می‌کردند و جواب می‌دادم. بالاخره بعد از هفت ماه، مشکل رفع شد. سریال «امام حسن(ع)» و فیلم سینمایی «مردی شبیه باران» را کار کردم و برنده جایزه سیمرغ بلورین جشنواره شدم. درباره جایزه پیونگ‌یانگ هم تا امروز کسی پاسخگو نبوده و حتی واکنشی نشان نداده است.

از مبلغ جایزه بگویید.

به من چیزی نگفتند. همانطور که گفتم حتی دعوتنامه را هم به من ندادند. اما دوره بعد که جایزه پیونگ‌یانگ به ایران تعلق گرفت، مبلغ آن ده‌هزار دلار بود که به برنده تحویل داده شد. اما مبلغ جایزه اهمیتی ندارد. آنچه آزردگی ایجاد می‌کند این رویکردها و رفتارهای نامناسب است.

تصمیم نگرفتید بابت این موضوع طرح شکایت کنید؟

خیر. جایزه‌ای را که اصل ارزش آن معنوی است با شکایت و دعوا پس گرفتن خوشایند نیست. از چه‌کسی شکایت کنم، از مدیری که حالا اصلاً کسی نمی‌داند کجاست، یا از وزارت فرهنگ و ارشاد؟ اصلاً شکایت را به کجا ببرم؟ به دادسرا؟ به خود جشنواره پیونگ‌یانگ یا به رسانه‌های خارج از کشور؟ جایزه بعد از این‌همه سال برایم اهمیتی ندارد. ماجرای جایزه‌ را هم گذاشته‌ام در بایگانی بقیه حقوقی که آن زمان از من ضایع کردند.

تاکنون در مصاحبه‌های مختلف درباره این موضوع از شما سئوال شده و توضیحاتی داده‌اید. آیا مسئولان امروز سینما تاکنون برای بازگرداندن جایزه‌تان پیشقدم نشده‌اند؟

خیر، به‌هیچ‌وجه. باعث خنده و در عین حال تعجب است که حتی به‌روی مبارکشان هم نیاورده و نمی‌آورند، این یعنی ما تنها ابزاری برای وزارت ارشاد بوده‌ایم و هستیم. باید بگویم متأسفم برای سینمایی که سال ها قربانی مدیرانی نالایق مانند آقای خاکبازان شده‌ که از لطمه وارد کردن به این آب‌وخاک ابایی ندارند و تنها امیدوارم انعکاس این ماجرا دستکم از تکرار این قبیل تلخی‌ها در آینده جلوگیری کند.