محمد داوری عملکرد آموزش و پرورش در سال ۹۶ را مثبت ارزیابی کرد اما در عین حال بحث معیشتی فرهنگیان و برخی طرح ها از جمله ارزشیابی توصیفی را شامل نقدهایی جدی دانست.

محمد داوری کارشناس مسائل آموزش و پرورش درباره مهمترین اتفاقات سال ۹۶ در آموزش و پرورش به خبرنگار مهر گفت: سال ۹۶ برای آموزش و پرورش و فرهنگیان از جنبه معیشتی و اقتصادی مانند سالیان گذشته و تقریبا بدتر از سال های قبل بود. حق التدریس ها در سال ۹۶ پرداخت نشد و مطالبات هنوز هم باقی مانده است. از نظر برخورد با همکاران صنفی هم متاسفانه شاهد بازداشت یکی از فعالان بودیم که به نظر می رسد این فضای امنیتی برای برخورد با تشکل صنفی مناسب نباشد.

وی ادامه داد: اما در حوزه تعلیم و تربیت چند اتفاق خوب در سال ۹۶ رخ داد. یکی بحث حذف آزمون ها بود و دیگری حذف پیک نوروزی که هر دوی این تصمیم ها خوب بود. یک اتفاق نصفه نیمه ای هم که افتاد که هم اثرات مثبت داشت و هم منفی بحث انتخاب نماینده در صندوق ذخیره فرهنگیان در مرحله اول بود که البته مرحله دوم آن مانده است.

این عضو سازمان معلمان ایرانی با بیان این موضوع که در سال ۹۶ نیمی از مدیریت آموزش و پرورش را دانش آشتیانی و نیمی را محمد بطحایی به عهده داشت، در ادامه ارزیابی عملکرد این وزارتخانه در سال ۹۶ اظهار کرد: گویا اتفاقات خوبی در لایه های بالاتر در آموزش و پرورش در حال رخ دادن است. به طول مثال می توان از جا به جایی آقای محمدیان که سال ها مسئولیت حوزه پژوهش را در این وزارتخانه داشتند و رکودی در این بخش حاکم بود نام برد. امیدواریم با جایگزینی فردی مناسب شاهد تحول در این بخش باشیم. به نظر می رسد آقای دانش آشتیانی برخی از تحولات را به صورت نظری تدوین کرده بود اما در عملیاتی کردن آن با مشکل رو به رو بود که گویا در وزارت آقای بطحایی همراهی دولت با تصمیمات این وزارتخانه بیشتر است.

داوری ادامه داد: در واقع ۶ ماه اول سال وزارت آموزش و پرورش با تئوری ها خوب مدیریت شد اما بطحایی درصدد اجرای آن برآمد.

وی در ادامه با اشاره به بحث حدف مدارس سمپاد در مصوبه پر جنجال آموزش و پرورش در سال ۹۶ که هنوز ابلاغ رسمی نشده است نیز گفت: به نظرم در این مصوبه تاکید شده است که مدارس سمپاد از متوسطه دوم حذف نمی شود و استعدادیابی از پایه دهم آغاز می شود. از طرفی حذف آزمون هم برای مدارس نمونه دولتی و سمپاد است و هم مدارس غیر انتفاعی و این اقدام بسیار مثبتی است. به واقه پایه های ابتدایی در این سال ها به شدت دچار استرس آزمون و رقابتی بی حاصل شده بودند و تربیت در مدارس را تحت الشعاع قرار داده بودند.

این کارشناس مساول آموزش و پرورش بیان کرد: ما معتقد هستیم نظام آموزشی ما مشکلات اساسی دارد که یکی از مشکلات این است که بسیار آموزش محور است و تربیت محور نیست. در این ایراد بحث تجاری شدن آموزش هم پیش می آید. حال که دارد تحولی رخ می دهد باید در اجرا دقت شود که آموزش عمومی و تربیت فرد برای زندگی در اجتماع و شهروند شدن تقویت شود و البته استعدادها نیز در دانش اموزان شناسایی شود.

وی که سال ها به عنوان مشاور در مدارس تهران مشغول به فعالیت است، در ادامه با توجه به تجربیات خود درباره بحث سیستم آموزشی تفکیک و تلفیق برای پرورش استعداد و بحث توجه به نخبگان نیز گفت: من در مدارس جنوب شرق تهران بیشتر عمر کاری ام به عنوان مشاور گذشته است. در بین ۳۵۰ دانش آموز در این سال ها مشاهده کرده ام که کسی هم بوده که نخبه بوده است و در همان مدرسه مسیر نخبگی را طی کرده است و با حمایت از طرف خانواده و مدرسه توانسته در یک محیط طبیعی رشد و پرورش پیدا کند و به نظرم اینگونه پرورش صحیح تر است. بله در یک مواقعی می توان نگران این فرد نخبه بود که تحت تاثیر انواع آسیب هایی که در پیرامونش وجود دارد بشود و این استعداد از بین برود اما در تربیت کلکسیونی در مدارس سمپاد هم آسیب های دیگری وجود دارد. در واقع هر دو مکانیسم تفکیک و تلفیق می تواند آسیب رسان باشد.

داوری همچنین درباره ارزیابی طرح ارزشیابی توصیفی نیز اظهار کرد: من تا به امروز مستندی درباره اثر بخشی این طرح یا پژوهش درباره آن ندیده ام ولی بر اساس تجربیات پراکنده ام و گفتگو با مسئولان و معلمان دیگر می توانم بگویم که حتی خود آقای عمادی که مسئول این طرح است از اجرای ارزشیابی توصیفی نگرانی هایی دارند. در واقع بسیاری از معلمان گلایه دارند که دانش اموزان در پایه هفتم در اکثر دروس و خصوصا دروسی مانند ریاضی و ادبیات ضعیف هستند. این موضوع اشاره به این دارد که شاید ارزشیابی توصیفی به درستی اجرا نمی شود. در اصل باید گفت یک طرح خوب است که به نظر دارد در برخی مواقع بد اجرا می شود و برای ادامه اش باید تدابیری اندیشید. یکی از این موارد این است که بی تردید ارزشیابی توصیفی با تراکم بالای دانش آموزان در یک کلاس امکان پذیر نیست. از سوی دیگر باید معلم ها نیز در این امر آموزش ببینند و در حال حاضر بسیاری از معلمان ما در این زمینه مهارت لازم را ندارند. حتی خانواده ها نیز درباره این طرح توجیه نیستند.