یکی از همکاران ورزشی نویسمان که در رسانه های نزدیک به باشگاه پرسپولیس هم قلم می زند شرایط این روزهای تیمش را اینطور برایمان توصیف می کند: بعد از قهرماني پرسپوليس با افشین قطبي بود كه همه چيز تيره و تار شد. در همه آن سال ها روزهاي خوب داشتيم، اما نه آنقدري كه سرمان را به سقف برسانيم و حظش را ببريم. تا همين دوسال پيش، به جايي رسيده بوديم كه قهرماني در ليگ برايمان شده بود يك كيميايي ناياب، دلخوش بوديم به بردهايمان برابر استقلال و دو جام حذفي كه علي دايي برايمان آورده بود. همه افتخارات ما در آن پروسه ده ساله، دو جام حذفي بود، دو صعود به مرحله يك هشتم نهايي و يك نايب قهرماني در ليگ چهاردهم. دوراني سياه كه اتفاقاً همراه شد با بردهاي متوالي رقيب ديرينه.

ديگر جاني برايمان براي كري خواني هم نمانده بود. حالا اما داستان فرق كرده، طي سه سال اخير يك نايب قهرماني داشتيم _ آنهم شما قهرماني حساب كنيد چون فقط و فقط به دلیل دوگل خورده بيشتر قهرماني را از دست داديم _ و بعد از آن دو قهرماني با اقتدار . اما انگار خيلي زود اشباع شديم و فراموش كرديم كه تا همين سه سال پيش چه وضعيتي داشتيم. ما مردمي فراموشكار هستيم و نمك نشناس، كه بلد نيستيم از داشته هايمان لذت ببريم. طرفدارهاي پرسپوليس الان طوري با دبل قهرماني و صعود به يك هشتم نهايي ليگ قهرمانان آنهم به عنوان سرگروه برخورد مي كنند كه انگار در همه سال هاي پیش پرسپوليس قهرمان بلامنازع ليگ برتر بود و هرسال جزو چهارتاي آسيا و حالا طي يكي دوسال اخير اين ماجرا فقط تكرار شده و اين قهرماني و صعود يك امر طبيعي است. ما ملت فراموشكار و طلبكاري هستيم.

زود همه چيز يادمان مي رود، يادمان مي رود كه سال قبل وقتي قهرمان شديم در اردوگاه رقيب برايمان اينطور كري مي خوانند كه قهرماني سرخ ها رفت براي ده سال بعد، اما اين اتفاق كه نيافتاد هيچ، سرخ ها قهرماني شان را با كيفيتي بالاتر تجديد كردند. اما خيلي ها نخواستند ببينند چون مرغ همسايه برايشان غاز است. چون زياده خواه و فراموشكار هستند. چون بازي كردن محسن مسلمان برايشان بيشتر اهميت دارد. چون وهم برشان داشته كه تيمشان قدرت مطلق آسيا بوده و اين افتخارات كنوني برايشان امري است عادي. اي كاش كمي قدرشناس بوديم، كمي ياد مي گرفتيم از داشته هايمان لذت ببريم.

دركمان مي رسيد كه از كجا به كجا رسيديم. اي كاش كمي قدرت تحليل داشتيم و مي ديديم كه امسال تيممان چه بحران هاي بزرگي را پشت سر گذاشت اما قامتش خم نشد. همين محروميت نقل و انتقالاتي كمر هر تيمي را مي توانست از وسط دو نيم كند، كما اينكه سال گذشته همين كار را با تراكتورسازي كرد و تيمي كه داعيه قهرماني داشت آخر فصل نايب قهرماني را هم از دست داد.

ما در همه ادوار تاريخ نشان داديم كه آدم هاي قدرناشناسي هستيم و اتفاقاً هميشه دود اين قدرناشناسي هم به چشممان رفته است. بيايد قدر اين روزها و داشته هايمان را بدانيم، افسوس فردا هيچ سودي ندارد.

به گزارش نصف جهان، بهتر است هواداران سپاهان هم از این موضوع درس بگیرند. قرار نبود و نیست که یک تیم هر سال قهرمان شود، ولی آنقدر همه از قهرمانی های متعدد این تیم اصفهانی و رکوردهایی مانند هت تریک قهرمانی اشباع شدند که با هر رخداد و ناکامی کوچکی تیمشان را به باد ناسزا گرفتند و نتیجه اش این شده که سپاهان سه سال دور از حال و هوای همیشگی است و امسال هنوز جزو کاندیداهای سقوط محسوب می شود. این درسی بزرگ برای هواداران سپاهان است که در رفتارهایشان تجدید نظر کنند. اشباع شدن از قهرمانی و کمرنگ شدن ارزش موفقیت ها و قهرمانی ها نتیجه اش این می شود که حالا سپاهانی ها برای بقا دعا کنند و به غیر از نتایج تیم خود، پیگیر نتایج سایر کاندیداهای سقوط هم باشند!