ایرج ناظمی: تثبیت هیئت رئیسه شورای شهر کافی بود تا طوفانی از پیامک های مختلف ایجاد شود. پیامک هایی که تصور یک فتح الفتوح را ایجاد می کردند. غافل از آنکه ریاست شورای شهر اصفهان در یک میدان تک کاندیدایی ثابت ماند و در غیبت یک عضو شورا و 6 رأی سفید به دست آمد.

بر عکس تصوری هم که اکثر سایت های خبری هوادار شورای شهر در پی القای آن بودند و بر تشکیل جلسات مختلف و رایزنی های بسیار محافل و گروه های سیاسی دیگر تأکید می کردند، رئیس تثبیت شده در مصاحبه ای مطبوعاتی، از بی حاشیه بودن این انتخابات داخلی حکایت کرد تا به صورت ناخواسته، تمام جو سازی های ایجاد شده را تکذیب نموده باشد.

اما واقعیت آن است که نتیجه این انتخابات نه بر اساس وفاق گروه های اصلاح طلب و مستقل و پایداری، که تنها در پی انفعال غیر قابل تصور اعضای اصولگرای سنتی حاضر در شورای شهر اصفهان حاصل شد. انفعالی که به شدت آنان را در کوران انتقادات قرار داده و غیر قابل توجیه قلمداد می شود.

در اين ميان بدنه جوان گروه هاي مختلف اصولگرايي همچنان در شوک عملکرد نمايندگان شان در پارلمان شهر هستند. تا حدي که به عيان، عملکرد اعضاي منتسب به جناح خود در شوراي شهر را مورد تمسخر قرار مي دهند.

فارغ از آنکه کدام تفکر و گروه سياسي صلاحيت حضور در رأس شوراي شهر اصفهان را دارد بايد بر اين نکته تأکيد کرد که انفعال موجود در جمع اصولگرايان شوراي شهر بسيار تعجب برانگيز بود. گويي آنان حرفي براي گفتن و ابتکاري براي رقابت در عرصه هاي انتخاباتي نداشته و جرأت و جسارت رقابت ندارند.

اصلاح طلبان حاضر در شوراي شهر عليرغم آنکه در اقليت تعدادي به سر مي برند، تکاپوي بيشتري از خود در اين زمينه نشان دادند. حتي نفرات مستقل شورا هم که معمولاً به بازي گرفته نمي شوند، بخاطر همان تک رأي خود، بسيار مشتاق به حضور در رايزني هاي انتخاباتي بودند. اما تعجب برانگيز بود که اصولگرايان شورا، با وجود آنکه از تعداد آرائي مؤثر برخوردار بوده و فضايي مناسب براي بازگشت به قدرت در حوزه نظارتي مديريت شهري داشتند، در سکوت و جمودي غير قابل باور به سر برده و تنها به ارائه رأي سفيد خود بسنده کردند!

در اين دوره هر چه در بين اصولگرايان شورا، جمود و انفعال موج مي زد، اعضاي تيم رقيب انگيزه و جوشش خاصي داشتند. اعضاي منتسب به تفکر پايداري عليرغم اطمينان نسبي از موفقيت نهايي خود، وقتي با رصد اردوگاه حريف متوجه تلاش هاي مختصر بدنه اجتماعي آنان شدند، بلافاصله اسب رايزني ها را زين نموده و به ميدان چانه زني پاگذاشتند و با کمترين بده بستان ممکن به نتيجه مطلوب رسيدند. حال آنکه اگر تلاش اصولگرايان اندکي و فقط اندکي وجود خارجي پيدا مي کرد، مي توانست هزينه پيروزي طيف پايداري را بالا برده و چه بسا آن را دور از دسترس قرار دهد.

پس از شکست قابل پيش بيني نماينده اين گروه سياسي در سال اول فعاليت شوراي شهر چهارم که با کانديداتوري «عباس حاج رسوليها» به دست آمد، در سال دوم «ابوالفضل قرباني» شانس خود را براي رياست بر پارلمان شهر امتحان نمود و با 10 رأي قابل تأمل، رهاورد مناسبي داشت. وي که در واپسين دقايق اعلام کانديداتوري نمود، باعث شد تا براي يکسال تمام، يک اجماع قوي و مؤثر در مديريت شهري اصفهان ايجاد شود.

اما در سال سوم و با خروج «دکتر سقاييان نژاد» از رأس هرم شهرداري اصفهان، تصميم گروه سياسي فوق الذکر بر ارائه برگ سفيد رأي در سال سوم تعيين تکليف هيئت رئيسه شورا قرار گرفت. تصميمي که اگر چه بي معنا بود اما مي شد براي آن تعابير مختلفي را مطرح نمود و حداقل شرط آزمون و خطا را براي آن متصور شد.

اما دادن رأي سفيد در اين مقطع و در سال پاياني فعاليت شوراي شهر چهارم بسيار بي معنا و مفهوم بود و چه بسا بيانگر خنثي بودن اين افراد در حوزه فعاليتي شان قلمداد شد. اين گروه در سال گذشته نيز همين رويه را آزموده بودند و هيچ بازخوردي براي شان نداشت و با قدم گذاشتن مجدد بر همان مسير و منوال، دچار اشتباهي استراتژيک شدند.

جالب آن است که در شهرهاي مختلف کشور و به خصوص کلانشهرهايي که با وضعيت چند گروهي در شوراي شهر خود مواجه هستند، رقابت براي تصاحب صندلي هاي هيئت رئيسه شوراي شهر در سال چهارم، بسيار شديد و نفسگير است. اما اينکه در اصفهان، روالي راکد و شيوه اي بي مفهوم از سوي يکي از قطب هاي سياسي اصفهان اتخاذ شود، داراي تعابير و تفاسيري است که طرح آن شايد به مذاق سران اصولگراي اصفهان خوش نيايد.

برخي اخبار تأييد نشده قبل از انتخابات، از اختلاف سليقه دروني برخي اعضا با رئيس شوراي شهر اصفهان حکايت مي کرد. اين فرصتي مناسب براي اصولگرايان بود تا با تلاشي مختصر به يارگيري از اردوگاه حريف پرداخته و با همراه ساختن افراد مستقل حاضر در اين پارلمان محلي، جمعيتي اثر گذار را ايجاد کنند که امکان موفقيت را به راحتي هر چه تمام تر مهيا مي نمود. آنان مي توانستند با معرفي کانديداي رياست شورا و با اميد به رأي سفيد اصلاح طلبان که بسيار محتمل مي نمود، شانس خود را براي تصاحب رأس حوزه نظارتي مديريت شهري امتحان نموده و حتي آن را به طور کامل از آن خود کنند.

پالس هاي ارائه شده به اصولگرايان از سوي ساير اعضاي شوراي شهر، از مهيا بودن فضاي مناسب براي رايزني هاي انتخاباتي نشان داشت. اما تمام اين افراد تنها منتظر «يک تماس تلفني» از سوي گروه مذکور و مؤثرين آن بودند تا به ميدان آمده و زمين و زمان را به نام اصولگرايان ثبت کنند ولي ظاهراً خود بزرگ پنداري زياد از حد، عدم وجود دانش سياسي و همچنين عدم توان بازي خواني اين گروه سياسي باعث شد تا همه چيز به کام حريف شده و بتوانند پس از صرف يک صبحانه دلچسب، با خاطري آسوده و در آرامش کامل، پا در يک مسابقه بدون حريف بگذارند.

عدم معرفي کانديدا براي تصدي مسئوليت رياست پارلمان شهر و بدون رقيب گذاشتن طرف مقابل در انتخابات مورد نظر از سوي اصولگرايان شورا، اگر هزار تعبير بزرگ و کوچک داشته باشد، يک تعبير ديگر را هم مي توان در خارج از گردونه آنان متصور شد و آن هم اينکه جماعت مذکور هيچ فردي را که لياقت نشستن بر کرسي رياست شورا باشد، در جمع خود نداشته اند که او را قابل کانديداتوري بدانند. اين موضوع توهيني است که خواسته و ناخواسته از سوي مؤثرين آنان نسبت به اين جمع روا داشته شده و زمان زيادي بايد بگذرد تا آن را از چهره خود پاک کنند.

تعداد نفرات در دو گروه اصلاح طلب و مستقل مانع از آن بود که بتوانند کانديدايي براي رقابت معرفي کنند و در اين ميان تمام چشم ها تا آخرين دقايق پيش از انتخابات به اردوگاه اصولگرايان بود تا حريفي هر چند ضعيف را به ميدان فرستاده و معادلات داخلي شوراي شهر اصفهان، نه آنکه حتي بر هم بخورد، بلکه حداقل دچار تلاطم شود و ارکان شهرداري نيز متأثر از آن، تکاپوي بيشتري از خود نشان دهند. اما آرزوي همين رهاورد حداقلي هم با عدم درک مناسب رئوس اصولگرايان حاضر در شوراي شهر از شرايط فعلي سياسي، اجتماعي و فرهنگي اصفهان، در نطفه مدفون شد.

اگر بينش سياسي درستي در جمع سران اصولگرايان حاضر در شورا بود، به خوبي متوجه مي شدند که در شرايط حاضر ارائه برگ سفيد، نشان دهنده رضايت نسبي آنان از شرايط حاکم بر شورا و شهرداري خواهد بود. موضوعي که به خوبي دستمايه ساختار زير مجموعه جناح پيروز قرار گرفت تا از آن در پيامک هاي متعدد خود، بيشترين استفاده تبليغاتي را داشته باشند.

هر برگ رأي نشان دهنده نظر و ديدگاه رأي دهنده است. چه بسا رأي باطله نيز در انتخابات مختلف، شخصيت و تحليل خاص خود را دارد. اما در اين ميان، رأي سفيد اصولگرايان شورا نه تنها تلقي اعتراض گونه به شرايط حاکم نداشت، بلکه برداشت رضايت از آن نيز غير منطقي نيست. به عبارت بهتر، رأي دهنده با رأي سفيد خود به صراحت اعلام کرده است که از شرايط حاضر راضي بوده و ممتنع است و نه مخالف. ولي آيا اين ديدگاه ارائه شده با واقعيت فکري جامعه اصولگرايي اصفهان در تناسب است؟

با اين توصيف و از اين پس، حتي تذکرات گاه و بيگاه جمع شکست خورده نيز نمي تواند محلي از اعراب داشته باشد و طرح انتقاد از عملکرد مديريت شهري اصفهان توسط آنان تمسخر آميز است. چراکه انفعال در انتخاباتي که موفقيت در آن مي توانست به رفع احتمالي مشکلات شهر و جبران ناتواني مديريت اجرايي حاکم بر آن بيانجامد، به معني تأييد تمام اقدامات صورت گرفته و روند جاري فعاليت شهرداري اصفهان خواهد بود.

نکته مهم اينکه فارغ از شکست «عباس حاج رسوليها» در انتخابات هيئت رئيسه نخستين سال دوره چهارم فعاليت شوراي شهر اصفهان، تأييد حضور «دکتر سقاييان نژاد» براي تصدي مسئوليت شهرداري اصفهان در سال 92 با 13 رأي، نشان دهنده وزن سياسي اصولگرايان در پارلمان شهري بود. آرائي که با همراهي افراد مستقل متمايل به اين گروه سياسي به دست آمد.

در سال دوم، اين تعداد به 10 رأي کاهش يافت. آرائي که به دنبال حضور «ابوالفضل قرباني» به عنوان کانديداي رياست شوراي شهر اصفهان به دست آمد.

آراء سفيد اصولگرايان شوراي شهر اصفهان در انتخابات سال سوم هيئت رئيسه به عدد 7 رسيد و در سال جاري، تنها 6 نفر را در بر گرفت.

حال يک سوي سياست شهر، وقتي اين کاهش آراء در بين نمايندگان خود را به سادگي بروز مي دهد، آيا انتظار دارد تا مخاطب آگاه و تحليلگر امروزي، با مشاهده اين روند رو به نزول، چيزي به جز پايان اين جناح سياسي در اصفهان را متصور شده و در انتخابات سال آينده با آن همراه شود؟