صبح روز یکشنبه ۲ اردیبهشت نشست مطبوعاتی الیویه مگاتون فیلمساز فرانسوی در ادامه برنامه های سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر و با حضور ساسان گلفر روزنامه نگار و منتقد در «گذر اجتماعات» کاخ جشنواره برگزار شد.

به گزارش سینماپرس، در ابتدای این نشست الیویه مگاتون با عنوان اینکه او در خانواده ای فقیر و در محله ای فقیرنشین به دنیا آمده و بزرگ شده است، گفت: خانواده ام هیچ پولی نداشتند تا من بتوانم در کلاس هایی که می خواهم ثبت نام کنم و در آنها آموزش ببینم و به همین دلیل بسیار با قشر الیت (خاص) فرانسه تفاوت داشتم.

کارگردان «ربوده شده ۲ و ۳» آشنایی با فرهنگ را از دریچه نقاشی دانست و ادامه داد: زمانی که ۱۵ سال داشتم در محله مان و روی دیوارها نقاشی دیواری می کشیدم. نقاشی هایم تنها نقطه مشترک من با دنیای هنر بود اما زمانی که وارد سینما شدم و با قشر خاص جامعه فرانسه که اکثرا تحصیلات دانشگاهی داشتند، ارتباط پیدا کردم به نوعی مجبور شدم کدهای آنها را هم در دنیای فرهنگی و هنری بشناسم و به آنها احترام بگذارم.

مگاتون با عنوان اینکه برای او بسیار مهم بوده تا قشر الیت فرانسوی بدانند هرچند او تحصیلات و آگاهی آکادمیکی مشابه آنها ندارد اما از راه های دیگر با بسیاری از مواردی که مورد شناخت آنهاست آشنایی دارد، گفت: در سال ۱۹۶۸ انقلاب سیاسی فرانسه با خودش انقلاب فرهنگی هم به بار آورد اما جناب دوگل بعد از جنگ این موضوع را درک نمی کرد که در آن زمان جوان هایی هستند که می خواهند فضای جدیدی را تجربه کنند.

الیویه مگاتون که مدتی هم در زمینه روانشناسی تحصیل کرده است، ادامه داد: من برای اینکه موارد پایه ای را یاد بگیرم، مجبور شدم به دبیرستان بروم و چون سن من بیشتر از همه کسانی بود که در آن دوره مشغول تحصیل بودند، آن تضاد فرهنگی و طبقاتی برای من بیشتر بود.

وی اظهار کرد: خصوصا در قرن بیستم تضاد و تفاوت بسیاری بین دیدگاه کسانی مثل مارسل دوشان که همه چیز را کُدوار می دید و اندی وارهول که نمادین نگاه می کرد وجود داشت و هر ۲ این نگاه ها برای من چالش به وجود می آورد.

کارگردان فیلم «کلمبیانا» با عنوان اینکه او هیچ دیدگاهی درباره سینماگر شدن نداشته و تنها نقاشی می کرده اما سینما او را با دنیای جدیدی روبرو کرد، گفت: علاقه شخصی من نقاشی بود که بیشتر من را به سمت دنیای درونی ام می برد بدون اینکه احتیاج داشته باشم خودم را به دیگران ثابت کنم اما در سینما مجبور شدم به بیان و اثبات خودم بپردازم تا روش و مهر من را در کارهایم قبول کنند.

مگاتون بیان کرد: در سینما باید تهیه کننده ها را متقاعد کنید که در سرتان چه چیزی می گذرد تا بتوانید کار کنید اما در دنیای نقاشی به چنین چیزی نیاز ندارید.

این کارگردان که با اشاره به فیلم های اکشنی که در ایران شناخته می شود، گفت: اوایل هیچ شناخت و علاقه ای به فیلم اکشن نداشتم اما کم کم جلب این زمینه شدم.

مگاتون توضیح داد: مشکل بزرگی که در ابتدای کار با آن روبرو بودم متقارن شدن دوره حرفه ای کار ما با موج نو فرانسه بود. در آن زمان فیلم های ژانر و ترسناک کمرنگ شدند و تا حدی از بین رفتند. همان زمان بود که من از ژانر نوآر به سمت سینمای اکشن رفتم اما در همه این سال ها تلاش کردم امضای خودم را در فیلم هایم داشته باشم تا جایی که بارها از دیگران شنیدم که می گفتند ما می توانیم هنوز ردپای فیلم های نوآر را در کارهای تو ببینیم.

این کارگردان در پایان درباره کار کردن با بازیگرهای خیلی بزرگ که شخصیت و هویت شان شکل گرفته و برای مردم در همان قالب پذیرفته شده اند، عنوان کرد: خیلی از بازیگرها اجازه این تغییر را نمی دهند اما باید حواستان باشد که حتما سعی کنید با خودشان در این باره وارد صحبت شوید و با واسطه هایشان حرف نزنید چرا که بسیاری از مواقع حقیقت را به شما نمی گویند.