نصف جهان: علیرضا حقیقی را در جام جهانی 2014
به یاد بیاورید. او به رغم انتقادات بسیار از شکل دعوتش به تیم ملی در جام جهانی
نمایشی قابل قبول داشت. علیرضا اما سالهای 2014 تا 2018 را شبیه دروازهبانی که
فرصت بزرگ بازی در جام جهانی به دست آورده بود طی نکرد. تغییر تیم، پیوستن به تیمهای
کوچک و بی نشان و عملکردی که همیشه مورد انتقاد بود. حقیقی دیگر یک دروازهبان
جوان نبود که سالها را اینگونه بگذراند اما او بهترین سالهای فوتبالش را با تصمیمات
عجیب سپری کرد.
در آخرین پرده علیرضا حقیقی از سوند سوال جدا شد و دوباره و چندباره بدون تیم شد و این بار در آستانه جام جهانی. او اما پس از جدایی از سوند سوال گفته که میخواست خود را در آستانه جام جهانی به کارلوس کیروش نشان دهد. تلقی حقیقی لابد این بوده که با چند بازی خوب در سوندسوال دوباره خود را به تیم ملی میرساند. این تلقی سراپا اشتباه است. حقیقی باید بهتر از ما بداند که پایمردی دروازهبان در کار چقدر اهمیت دارد. دروازهبان تیم ملی در جام جهانی با چند بازی خوب نباید در جام جهانی بازی کند، بلکه به یک روند طولانی و باثبات برای رسیدن به دروازه تیم ملی نیاز دارد. دروازهبانی پستی است که مربیها کمترین ریسک را دربارهاش میپذیرند.
کی روش البته تصمیمات غیرمنتظره هم در این پست گرفته اما نه اینقدر غیرمنتظره که علیرضا حقیقی پیش خود فکر میکرد. کاش حقیقی، دروازهبان خوش نقش ایران طی سالهای اخیر عملکردی با ثبات داشت و امروز با تجربه جام جهانی پیشین، مهم ترین دروازهبان در فهرست تیم ملی بود.
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰