نصف جهان: یک متخصص کلیه و مجاری ادراری با اشاره به دلایل ابتلا به سنگ مثانه گفت: بزرگی پروستات، تنگی مجرای ادرار و مثانه‌های عصبی، مانع تخلیه کامل ادرار می‌شود.

سلمان اسلامی در ارتباط با سنگ مثانه اظهارکرد: سنگ مثانه یا سیستولیت نتیجه رسوب کردن مواد معدنی در مثانه است و این مواد در صورتی در مثانه جمع می‌شود که مثانه پس از ادرار کردن کاملاً تخلیه نشود.

وی افزود: در اثر این موضوع، غلظت ادرار باقیمانده به تدریج افزایش می‌یابد و مواد معدنی موجود تشکیل کریستال می‌دهد.

وی گفت: این سنگ‌ها گاهی بسیار کوچک هستند و به راحتی همراه با ادرار دفع می‌شوند، اما بعضی سنگ‌های مثانه در دیواره مثانه یا حالب (لوله کشیده شده از کلیه تا مثانه) گیر می‌کنند.

وی ادامه داد:سنگ گیر افتاده به تدریج کریستال‌های معدنی بیشتری را جذب می‌کند و بزرگ و بزرگ تر می‌شود.

این متخصص کلیه و مجاری ادراری گفت: ممکن است سنگ مدتی در مثانه باقی بماند و هیچ علامتی را ایجاد نکند و این سنگ‌ها غالباً هنگام رادیولوژی برحسب تصادف دیده می‌شوند.

این عضو انجمن اورولوژی ایران و اروپا گفت: ممکن است بیمار به محض ایجاد شدن سنگ مثانه با علایم روبه رو نشود، اما اگر سنگ، مثانه را تحریک کند، علایم آن بروز می‌کند.

وی گفت: تکرر ادرار یا دشواری در شروع ادرار کردن، جریان ادرار دیرتر از حد معمول، احساس درد در ناحیه پایین شکم، درد و سوزش هنگام ادرار، وجود خون در ادرار و تیره رنگ بودن و عدم شفافیت ادرار از نشانه های بروز سنگ مثانه است.

اسلامی گفت: اگر ادرار پس از دفع در مثانه باقی بماند، سنگ مثانه ایجاد می‌شود وباقی ماندن ادرار در مثانه غالباً پی‌آمد ابتلا به بیماری دیگری است که اجازه نمی‌دهد مثانه کامل تخلیه شود.