آیت ا... حسنی، امام جمعه ارومیه درگذشت
نصف جهان: «آیت ا... حسنی، امام جمعه سابق ارومیه شامگاه دوشنبه ۳۱ اردیبهشت بر اثر عفونت کلیه در 91 سالگی درگذشت.» این خبر شاید برای نسلهای جدید خبر مهمی نباشد اما برای نسل میانسال ایران که خرداد 76 به روزنامههای کاغذی عادت داشت، امام جمعه ارومیه چهرهای آشناست. برای آنان، حسنی یادآور نماز جمعههای دهه 70 بود. وقتی در نماز جمعه ارومیه سیدمحمد خاتمی و وزیران او را با عامیانهترین ادبیات، مورد نقد قرار می داد. خودش در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد گفته: «من هشت سال عليه دولت خاتمی حرف میزدم. من هشت سال گفتم که ما بنده خدا هستيم و آزادی نمیخواهيم، اما الان ديگر نمیگويم چون احمدی نژاد از آزادی حرف نمیزند و بيشتر دنبال عدالت است. البته من خودم به هاشمی رأی دادم.«
نقدهای گزنده او و تیتر روزنامههای اصلاحطلب و به خصوص روزنامه «صبح امروز» بود که به مرور حسنی را بدل به چهرهای مشهور میان روزنامهخوانهای اصلاحطلب کرد. حسنی درباره روزنامههای اصلاحطلب میگفت: «برخی از دوستان روزنامههايی که عليه من مینوشتند را برايم میآوردند، مخصوصاً روزنامهای (صبح امروز) که فک مدير مسئولش را قراضه کردند( اشاره به ترور سعید حجاریان) را بيشتر برايم میآوردند.«
آیتا... حسنی که بود
حسنی از مخالفان نظام شاهنشاهی پهلوی بود و به گفته خود از 18 سالگی همواره اسلحه گرم همراه داشت و به مبارزه مسلحانه با آن نظام پرداخت. به دلیل همین سابقه بود که ۱۴ فروردین ۱۳۹0 در جلسه اعضای هیئت دولت، «نشان درجه یک شجاعت» را از محمود احمدی نژاد دریافت کرد. جمشید حقگو، نخستین استاندار آذربایجان غربی نقل میکند که «پیش از انقلاب، حسنی یک روز در بالای منبر به طور غافلگیرانه یک کلاشینکف از زیر عبای خود درمیآورد و میگوید مردم این یک تفنگ است؛ نوک مگسک؛ قلب شاه!«
کریم حنیف، از مسئولان صدا و سیمای آذربایجان غربی هم می گوید: «قبل از انقلاب با تعدادی حزباللهی در ارومیه گروهی تشکیل دادیم و از سال 57 رسماً گروه مسلح مبارزان ژنرال حسنی در ارومیه و در استان شکل گرفت. مأموریت این گروهها حمایت از مردم شرکتکننده در تظاهرات، در مقابل تعرض عوامل مسلح حکومتی بود. بیشتر این عملیاتها توسط آقای حسنی به عنوان فرمانده ارشد طراحی میشد و مردم به ایشان لقب ژنرال حسنی را داده بودند.«
البته تصاویر خود گویای علاقه قلبی و بیش از اندازه حسنی به اسلحه است. کمتر تصویری از حسنی پیدا می کنید که یک اسلحه به دست نگرفته باشد. جوان تر که بود کلاشینکف و مسن تر که شد کلت. «(در مجلس اول) با پیشنهاد آقای هاشمی، وارد کمیسیون دفاع شدم؛ در اواخر شهریور ماه 1359، در آغاز جنگ تحمیلی که هواپیماهای صدام برای اولین بار به فضای شهر تهران تجاوز کردند و در آسمان این شهر و نزدیکی های مجلس، ویراژ می دادند، من بدون اینکه با مسئولان ساختمان مجلس هماهنگی کرده باشم، خودم را به پشت بام مجلس رساندم و با مسلسلی که در پشت بام مجلس به کار گذاشته بودند، با هواپیماهای جنگی به ستیز برخاستم و آنها را به رگبار بستم.«
نادر قاضی پور، نماینده مردم ارومیه در مجلس هم می گوید: «آقای حسنی همیشه اسلحه حمل می کرد تا به مردم پیغام آمادگی و هوشیاری بدهد. یک بار که در تهران آقای حسنی مورد سوءقصد قرار گرفت، با اسلحه ای که با خود داشت، فرد مهاجم را زد و جان سالم به در برد. اسلحه آقای حسنی یعنی مردم، همیشه هوشیار و بیدار باشید.«
درباره فرزندان او هم حواشی زیادی وجود دارد. ظاهراً یکی از فرزندان او بخاطر عضویت در یک گروه چریکی در اوایل انقلاب اعدام شده است. حسنی می گوید: «گفتم اگر مقاومت یا فرار کرد، بزنید نگذارید فرار کند و اگر هم تسلیم شد، دستگیر کنید و به کمیته تحویل بدهید. وقتی خبر اعدامش را شنیدم، اصلاً ناراحت نشدم چون به وظیفه خود عمل کردم». با این حال30 سال بعد در سال 91 به خبرگزاری رسا گفت اعدام فرزندش برای او «فوقالعاده سخت» بوده و اعتقاد دارد اگر برای تربیت «رشید» بیشتر وقت میگذاشت، وی به چنین سرنوشتی دچار نمیشد. «الان هم رنج میبرم. پسر من دیروز با شاه میجنگید و امروز در فهرست اعدامیها باشد. برایم فوقالعاده سخت است.«
در اسفند سال ۱۳۸۸ مدیرکل سازمان میراث فرهنگی آذربایجان غربی به خبرگزاری «ایلنا» گفت که برای «ثبت معنوی» نام غلامرضا حسنی در فهرست «آثار معنوی» از سازمان میراث فرهنگی ایران تقاضا کرده و امیدوار است تا پایان سال ۸۸ نام حسنی، بهعنوان یکی از میراث های فرهنگی ایران به ثبت برسد.
حسنی همواره خود را یک کشاورز می دانست و در طول سالیان از طریق کشاورزی امرار معاش کرد ولی در کنار آن اقداماتی عمرانی و ساختمانی انجام داده است که از آن جمله است بنای مصلای بزرگ امام خمینی (ره) در این شهر یا ساخت مساجد و مدارس فراوان در روستاها. اما شاید هیچیک از این ساختمان ها به اندازه مقبره ای که برای خودش در حاشیه روستای محل تولدش بزرگ آباد بنا کرده است تا در آنجا دفن شود، جالب توجه نباشد. حسنی خودش در مورد محل دفن پس از مرگ می گوید: «در سینه این کوه برای خودم محل دفن و قبر انتخاب کردم و راضی نیستم بعد از مردن، جنازه ام حتی یک متر از زمین کشاورزی و مستعد را اشغال کند.«
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰