نصف جهان: بحث و تبادل نظر در مورد سيستم احتمالي بازي ايران در مقابل پرتغال زياد است اما آنچه احتمال آن بسيار زياد است، اين است که ايران دقيقاً به مانند دو بازى گذشته با سيستمى بسته در اين ديدار به ميدان خواهد رفت.

پس از نمايش درخشان ايران مقابل اسپانيا كه مورد توجه تمامى فوتبال دنيا قرار گرفت ، تيم ملي دوشنبه شب به مصاف پرتغال ديگر تيم قدرتمند اين گروه خواهد رفت. پيروزى احتمالي در اين ديدار مي تواند يک اتفاق تاريخي در فوتبال کشورمان رقم بزند. با توجه به نمايش ايران مقابل اسپانيا و با توجه به اين مسئله كه ايران تنها براى صعود نياز به پيروزى دارد شايد بعضى از فوتبال دوستان اعتقاد دارند كه ايران بايد استراتژى تيمى خود را تغيير دهد و به مانند بيست دقيقه پايانى مقابل اسپانيا با پرسينگ به خط دفاعى پرتغال و استقرار در زمين اين تيم به دنبال بازى تهاجمى باشد. تاكتيكى كه از نظر من مى تواند به نوعى براى ايران خودكشى محسوب شود. كى روش مطمئنا استراتژى و تاكتيك تيمى خود را تغيير نمى دهد و ايران دقيقا به مانند دو بازى گذشته با سيستمى بسته در اين ديدار به ميدان خواهد رفت.

هيچ مربى صاحب سبكى فلسفه مربيگرى خود را تغيير نمى دهد اما شايد در زمان هايى و برمبناى شرايط بازى با انعطاف پذيرى بسيار ملايمى موجب غافلگيرى حريفان شود. كارى كه ايران در دقايق پايانى مقابل اسپانيا انجام داد و اين تيم را كاملا غافلگير كرد. پرتغال در حال حاضر با اين موضوع آشنايى دارد و اگر ايران بخواهد با اين روش بازى كند هيچ شانسى نخواهد داشت. پرتغال برخلاف اسپانيا اصرارى به بازيسازى از خط دفاعى ندارد و در زمانهايى، از بازى مستقيم استفاده مى كند و حتى نسبت به اسپانيا تنوع تاكتيكى بيشترى هم دارد.

اگر ايران بخواهد از يك سوم دفاعى پرتغال به اين تيم فشار بياورد خط ميانى و دفاعى ايران حتما بايد به مركز زمين متمايل شوند تا حمايت از خط حمله را انجام دهند. در اين صورت فضاى بين پشت خط دفاعى و دروازه بان ايران منطقه اى است كه رونالدو و گويدس با سرعت خارق العاده خود براحتى مى توانند دروازه ايران را تهديد كنند. پرتغال در بازى تركيبى و استفاده از فضاهاى كوچك به مانند اسپانيا نيست اما در بازى فيزيكى و استفاده از ضربات ايستگاهى و همينطور در ارسالها شرايط بهترى دارد. ايران در اين ديدار به مانند دو بازى گذشته به احتمال فراوان با استفاده از ضد حملات سريع به دنبال گلزنى است.با حضور مدافعين بلند قامتى همچون پپه ، فونته و همينطور دروازه بانى همچون پاتريسيو ايران در ضربات ايستگاهى و توپهاى بلند هم تا حدودى نسبت به حريف ضعيف تر است اما در ضد حملات سريع و استفاده از فضاى بين دو مدافع ميانى و سيدريك دفاع راست و گويررو دفاع چپ مى تواند دروازه اين تيم را تهديد كرد. مراكش در بازى گذشته تا حدود زيادى از اين فضاها پرتغال را به دردسرانداخته بود.

اما سايت ورزش سه و آي اسپورت در مطالبي تقريبا مشابه به يک نگراني در مورد آخرين بازي تيم ملي در برابر پرتغال پرداخته اند:مهمترين نگرانى كه مى تواند بر روند تيمى ايران تاثير بگذارد شرايط فيزيكى بازيكنان است. تجربه جام هاى جهانى گذشته نشان داده كه ايران در بازى پايانى همواره شرايط مناسبى از لحاظ بدنى نداشته است. مشكلات بدنى و تا حدود زيادى شرايط ناشى از درخشش در بازى دوم موجب مى شود كه بازيكنان ايران در بازى سوم وپايانى فاقد انگيزه و قدرت لازم باشند. جام جهانى 1998،2006 و خصوصا 2014 برزيل و تقابل با بوسنى نمونه اى آشكار از ضعف ايران در اين شرايط است. كى روش در تمامى مراحل آمادگى به دنبال تقويت قدرت فيزيكى ايران در سه بازى مقدماتى بود كه اميدوارم در اين جام جهانى اين مشكل برطرف شود. مهمترين موضوع انگيزه بازيكنان در اين ديدار است كه نبايد كمتر از تقابل با اسپانيا باشد در غير اين صورت ايران بازى بسيار دشوارترى را نسبت به اسپانيا پيش رو دارد.