محققان معتقدند که چین‌خوردگی‌های مغز به منظور کاهش فشار بالای مغز به وجود می‌آیند و مقدار آن در موجودات مختلف، متفاوت است.

 بیشتر ما مغزمان را شبیه به گردوی درشت و چین‌خورده می‌دانیم، اما این چین‌خوردگی‌های داخل مغز برای چیست؟ قشر مغز که سطح خارجی مغز را تشکیل می‌دهد و به آن ماده خاکستری اطلاق می‌شود، گسترش می‌یابد و سپس چین می‌خورد تا مغز داخل جمجمه بگنجد. در واقع، گسترده شدن مغز باعث بالا رفتن فشار در سطح خارجی می‌شود که این فشار با چین خوردگی در مغز جبران می‌شود.

مغز را مانند دو صفحه تکتونیکی در نظر بگیرید که به یکدیگر فشار وارد می‌کنند. این فشار ایجاد شده در نهایت به حدی زیاد می‌شود که چین‌خوردگی‌هایی را از نظر زمین‌شناسی ایجاد می‌کند. این چین‌خوردگی‌های متعدد، امکان ایجاد رشته‌های عصبی بیشتری را می‌دهد که در عوض باعث پیشرفته‌تر شدن مغز می‌شود و توانایی‌های شناختی را در آن‌ها افزایش می‌دهد.

با وجود این، مغز‌های چین‌خورده در تمام انسان‌ها دیده می‌شود، اما بیشتر حیوانات مغز‌های چین‌خورده ندارند. به عنوان مثال، قشر مغز موش‌ها طی رشد، آنقدر گسترده نمی‌شود که نیازی به چین‌خوردگی پیدا کند؛ این بدان معناست که مغز آن‌ها سطح صافی دارد. البته چین‌خوردگی‌های مغز در حیوانات بزرگ‌تر ایجاد می‌شود، اما این مسأله در همه حیوانات صدق نمی‌کند؛ به عنوان مثال، مغز پستانداران بزرگی مانند نهنگ نسبت به آنچه محققان انتظار داشتند، چین‌خوردگی‌های کم‌تری دارد.

این چین‌خوردگی‌ها نه تنها به رشد کلی قشر مغز، بلکه به ویژگی‌های فیزیکی آن بخش از قشر مغز بستگی دارد؛ به عنوان مثال، نواحی نازک‌تر مغز بیشتر و راحت‌تر از دیگر بخش‌ها چین می‌خورند.

اما نکته کلیدی در آن است که مغز در الگو‌های خاصی چین می‌خورد. برآمدگی‌ها و فرورفتگی‌های چین‌خوردگی‌های مغز در انسان‌ها و برخی گونه‌های جانوری وجود دارند. ویژگی‌های فیزیکی و الگو‌های منحصربه فرد چین‌خوردگی‌های هر ناحیه از قشر مغز با عملکرد آن مرتبط است. به عبارت دیگر عملکرد قشر مغز در بعضی افراد پیشرفته‌تر از عملکرد قشر فیل است، با وجود این مغز فیل چین‌خوردگی‌های بیشتری دارد.