مثلث برمودا پهنه‌ی اقیانوسی بین فلوریدا، پورتوریکو و برمودا است که طی در چند قرن گذشته ده‌ها کشتی و هواپیما در آن به‌طرز مرموزی ناپدید گشته‌اند و به همین خاطر است در ادبیات عامه به «مثلث شیطان» مشهور است. حتی عده‌ای پا را فراتر گذاشته و معتقدند دست فرازمینی‌ها در کار است و برخی دیگر نیز فعل و انفعالات طبیعی میدان مغناطیسی و گاز‌های زیر زمینی را در این حوادث موثر برمی‌شمارند.

راز مثلث برمودا

موج جدید ادعا‌ها پیرامون مثلث شیطان از سال ۱۹۵۰ با انتشار مقاله‌ای از ادوارد وان وینکل جونز در روزنامه‌های آمریکا آغاز شد. جونز در این مقاله از چند کشتی، هواپیما که شامل؛ بمب‌افکن‌های ناوبری آمریکا که در ۵ دسامبر ۱۹۴۵، هواپیمای استار تایگر که در ۳۰ ژانویه‌ی ۱۹۴۸ و هواپیمای استار اریال که در ۱۷ ژانویه‌ی ۱۹۴۹ ناپدید شده بودند و نیز از ۱۳۵ نفری سخن گفت که در مثلث برمودا ناپدید شده و هیچ ردی از خود برجای نگذاشته‌اند.

در سال ۱۹۵۵ ماجرای دست‌داشتن فرازمینی‌ها در کتاب «پرونده‌ای برای یوفو» نوشته موریس جساپ مطرح شد. این نظریه از آنجایی قوت گرفته بود که هیچ یک از اجساد و بقایای کشتی‌ها و هواپیما‌های ناپدید شده تقریبا پیدا نشده بودند. کسی که اصطلاح مثلث برمودا را ابداع کرد وینسِنت گادیس در سال ۱۹۶۴ بود، مقاله‌ای مبنی بر جان‌باختن بیش از هزار نفر در این منطقه نوشت و طی گزارشی الگوی عجیب و غریب وقایع را تقریبا تأیید کرد.

در سال ۱۹۷۵ لَری کوش نویسنده و ناقد آمریکایی با انتشار کتاب «معمای مثلث برمودا: حل شد»، مدعی شد سایر نویسندگان در آمار‌ها اغراق کرده و تحقیقات‌شان ناقص بوده است. کوش معتقد بود که برخی ناپدید شدن‌های گزارش‌شده اصلا هم مرموز نبوده و حتی تعدادی از گزارشهایی که ادعا می‌شود در مثلث برمودا به‌وقوع پیوسته بودند در مناطقی خارج از این منطقه بوده‌است.

او همچنین پس از تحقیقات گسترده نتیجه می‌گیرد: که تعداد افراد ناپدید شده در مثلث برمودا خیلی بیشتر از سایر مناطق اقیانوسیِ دارای بار ترافیک مشابه نیست و سایر نویسندگان تا حد زیادی اطلاعات غلط به مخاطب داده‌اند. در کل کوش باور داشت که نویسندگان کتاب‌ها و مقالات پیشین درست تحقیق نکرده و یا دانسته یا نادانسته به شایعات دامن زده‌اند.

با توجه به گزارش دقیق کوش در کتاب خودش، ازآنجایی‌که تعداد ناپدیدشدن‌ها در مثلث برمودا بیشتر از سایر مسیر‌های اقیانوسیِ دارای ترافیک مشابه نیست، بنابراین این حوادث واقعا نیازی به تفاسیر عجیب غریب ندارند. با همه‌ی این اوصاف اگر باز هم اصرار دارید که مثلث برمودا همان مثلث شیطان مخوف است، پس توجه شما را به توضیحات تکمیلی گارد ساحلی مبنی بر علل طبیعیِ حوادث به‌قوع پیوسته جلب می‌کنیم:

طوفان‌های دریای کارائیب و آن منطقه از اقیانوس اطلس که موجب ایجاد امواج و گرداب‌های سهمگین می‌شوند، معمولا برای خلبانان و دریانوردان‌ شرایطی سخت و دردسرساز ایجاد می‌کند. این را هم باید افزود منطقه‌ی مذکور گردبادخیز نیز است. نقشه برداری کف این منطقه از اقیانوس، از تپه‌های زیرآبی پهناور تا برخی از عمیق‌ترین گودال‌های دریایی جهان را شامل می‌شود؛ که در اثر تقابل جریان‌های قوی بر آبسنگ‌ها دائما درحال تغییراند و خطرات ناوبری جدیدی را برای کشتی‌ها و زیردریایی‌ها رقم می‌زند.

عامل دیگر، گلف استریم است جریان اقیانوسی گرمی که از خلیج مکزیک در حوالی شمال‌شرقی تنگه‌ی فلوریدا به‌سمت اروپا در جریان است. این جریان بسیار تند و متلاطم می‌تواند هرگونه ردی از یک حادثه را سریعا و بدون اثری از بین ببرد. پس به‌راحتی اکثریت حوادث را می‌توان به ویژگی‌های خاص این منطقه نسبت داد.

البته نقش عوامل انسانی را نیز نباید دست‌کم گرفت. زیرا این منطقه بسیار پر تردد است. بسیاری مواقع این تردد‌ها با قایق‌های خیلی کوچک و نیز همراه با ناآگاهی از خطرات منطقه و بی‌تجربه‌گی دریانوردی است.