تهیه کننده برنامه «سلام تهران» می‌گوید که اگر «ستاره کُشی» انجام نمی‌شد ما در جایگاه آقای گودرزی و گلزار مجریانی را داشتیم که بتوانند موفق‌تر و پررنگ‌تر اجرا کنند.

امیرحسین خرمشاهی درباره وضعیت مسابقات تلویزیونی اظهار کرد: شبکه‌های مختلف یک مسابقه تلویزیونی را عینا کپی می‌کنند و روی آنتن می‌برند که جای تاسف دارد. البته این مسابقاتی که در حال حاضر از دو شبکه سه و پنج سیما پخش می‌شود به لحاظ هنری و بصری کیفیت متفاوتی دارد و به خوبی کپی شده است. اما سوال اینجاست که آیا ما در فرهنگ و ژانر تلویزیونی خودمان نمی‌توانیم مسابقه‌ای را طراحی کنیم که متعلق به خودمان باشد. اگر حداقل یک برنامه را کپی می‌کنیم باید بقیه برنامه‌ها را خودمان طراحی کنیم؛ این مسئله جای نقد دارد. همچنین این نوع مسابقات با این تعداد که روی آنتن می‌رود می‌تواند مخاطب جذب کند؟ آیا نمی‌شود که هزینه سنگین این نوع برنامه‌ها را در مقیاس دیگری توزیع کنیم تا شاهد برنامه‌های ترکیبی بهتری باشیم.

او ادامه داد: این مسئله نشان می‌دهد که چیزی به نام معاونت هماهنگی سیما در تولید برنامه‌های ترکیبی وجود ندارد. برای مثال زمانی که یک شبکه تلویزیونی، برنامه صبحگاهی و خانواده را پخش می‌کند دو ساعت دیگر در شبکه دیگر نیز همان مدل برنامه به روی آنتن می‌رود و به نظرم تهیه کننده‌ها برنامه‌های یکدیگر را نمی‌بینند تا بفهمند چه کاری انجام دهند. این تکرار مکررات و روزمرگی در همه برنامه‌ها مشهود است به همین دلیل اگر به لوگوی برنامه‌ها دقت نکنیم نخواهیم فهمید که یک برنامه از کدام شبکه پخش می‌شود. همچنین باید دید که آیا رسالت جوان بودن، استانی و ملی بودن شبکه‌ها باعث تفاوت در بین برنامه‌های آن‌ها می‌شود یا نه؟

این تهیه کننده تلویزیونی اضافه کرد:اسپانسر پولی به تلویزیون می‌دهد و جایزه خوبی هم گذاشته است بنابراین برنامه خوبی روی آنتن می‌رود اما متاسفانه تکرار و کپی آنها از برنامه‌های خارجی انجام شده است. من موافق این مدل برنامه‌ها نیستم و فقط از طریق فضای مجازی آنها را پیگیری می‌کنم. به دلیل اینکه این نوع مسابقات جذابیتی برای من ندارند تا آن‌ها را دنبال کنم.

خرمشاهی درباره رفتار مجریان با شرکت کنندگان در مسابقات اظهار کرد: اگر سلبریتی‌ها خود را تافته جدا بافته و باهوش می‌دانند و در نقش خود غرق شده‌اند و از شخصیت اصلی خود فاصله گرفته‌اند، یک موضوع اپیدمی است که در همه جای دنیا، آنها خود را قهرمان، فرهنگی و دانشمند عرصه خود می‌دانند. بنابراین نمی‌شود به آنها نقدی وارد کرد چون شخصیت‌شان اینگونه است. اما اینکه در فرهنگ خود مخاطبان خود را تحقیر کنیم، درست نیست. اخیرا دیدیم که یکی از مجریان در مسابقه خود شرکت کننده را تحقیر می‌کند. این در حالیست که شرکت کننده خانواده و دوستانی دارد و به نظر شما آیا او بعد از مسابقه دوست تلویزیون می‌ماند یا از لحاظ روحی روانی زخم خورده تلویزیون می‌شود. ممکن است در آن لحظه شرکت کننده بخندد اما اگر نگاه روانشناختی داشته باشیم شخصیت فرد تخریب می‌شود و بسیاری از مخاطبان تلویزیون نیز با شرکت کننده همزاد پنداری می‌کنند و ناراحت می‌شوند .

او ادامه داد: در کل این نوع برنامه‌های تلویزیون قدمی رو به جلو و یک نوع آزمون و خطاست. در واقع بهتر است در آینده اگر شبکه‌ها می‌خواهند مسابقه‌ای تولید کنند، متفاوت باشد و هر کدام یک ادبیات برنامه سازی را طی کنند.

تهیه کننده برنامه «روزآمد» گفت: من مخالف حضور چهره‌ها در تلویزیون به عنوان مجری نیستم. مجریان ما باید به قدری رشد کنند و تلویزیون هم با ر شد خود اجازه دهد که ستاره‌هایش رشد پیدا کنند و ستاره کشی نکند. اگر ستاره کشی انجام نمی‌شد ما در جایگاه آقای گودرزی و گلزار مجریانی را داشتیم که بتوانند موفق‌تر و پررنگتر اجرا کنند. اگر ما در دهه ۸۰ ستاره سازی کردیم از آنجا به بعد تلویزیون تصمیم گرفت در یک قانون نانوشته ستاره‌های خود را به بهانه‌ای کیش و مات کند و احساس تعلقی به ستاره‌هایش نداشته باشد به همین دلیل مجریان دیگر هم احساس تعلق به سازمان نخواهد کرد.

خرمشاهی در پایان بیان کرد: انحصار در تلویزیون شکسته شده است و برنامه‌های اینترنتی موفق‌تر از تلویزیون عمل می‌کنند بنابراین تلویزیون نمی‌تواند ادعای مخاطب ۸۰ درصدی را داشته باشد.