نصف جهان: شهرک «باستي هيلز» که در دامنه‌ کوه‌هاي شمال لواسان واقع شده، با منظره‌اي بي‌نظير رو به شهر لواسان و سد لتيان، يکي از جنجالي‌ترين شهرک‌هايي است که به دليل خاص بودن املاک موجود در آن، در روزهاي اخير مشهور شده است. حدود 50 واحد مسکوني با متراژهايي بيشتر از 2000 متر به چشم مي‌خورد. خبرنگار پايگاه اطلاع رساني «انصاف نيوز» در روز اول مرداد ماه 98 به باستي هيلز رفت که گزارش او در اين پايگاه منتشر شده است. او در گزارش خود از جمله با نگهبان يکي از اين خانه ها گفتگو کرده که اين بخش از گزارش را مي خوانيد:

مردي کت و شلواري و درشت اندام با ريش هايي کوتاه به سراغم آمد؛ اول دست داد و بعد از يک سلام و احوال پرسي به شرطي که اسمي و نشاني نياورم حاضر به گفتگو درباره‌ خانه‌هاي باستي هيلز شد. اطلاعاتي که البته رد يا تأييد آن براي من ممکن نيست. به من توصيه کرد عکاسي در داخل ملک ممنوع است و پس از آن مرا به داخل يکي از ساختمان‌ها برد. اين بنا معماري فوق‌العاده‌اي داشت! سنگ ها و مرمرهاي سفيد درهاي تمام چوب با قفل‌هايي که روکش نقره داشتند.

او گفت: «تمام نقره‌ها از کشورهاي اروپايي مثل اسپانيا و آلمان و ايتاليا آمده است.» پس از آن به من گفت: «يک لحظه پشت سر من بايست»؛ براي باز کردن در جلوي يک سنسور ايستاد و در به صورت اتومات باز شد. سنسور تشخيص چهره راهي براي ورود به اين خانه بود. کف تماماً پارکت چوبي بود و يک لابي بسيار بزرگ داشت که همان لابي نيز خود براي زندگي کردن در حدي بسيار فراتر از استاندارد کافي بود. خانه دو طبقه بود اما راه پله‌اي براي رفتن به طبقه دوم نبود براي اينکه بالا رويم از او خواهش کردم مسير را نشان دهد، کنار يکي از پريزها دکمه‌اي را فشار داد و يکباره راه پله‌اي از کف شروع به باز شدن کرد. براي من لحظه‌اي حيرت انگيز بود و به فيلمي علمي تخيلي شبيه بود! مقابل چشمانم پله‌اي تشکيل شد که تا قبل از باز شدن نماي پارکتي آن کاملاً با کف زمين همسطح بود و قابل تشخيص نبود.

وارد طبقه‌ دوم که شدم يک محوطه باز با نورگيري جذاب پيش روي چشمانم بود. استخر در تراس طبقه‌ دوم بود، تعدادي مبل هم براي نشستن گذاشته بودند. لواسان و سد لتيان کاملاً از تراس ديده مي‌شد؛ از او پرسيدم که «چقدر براي ساختن اين ملک هزينه‌ شده؟»، گفت: «حدود 80 الي 90 تومان هزينه شده.» فهميدم اين رقم به ميليارد است اما لفظي که به کار برد انگار واقعاً اين رقم براي او پول کلاني به حساب نمي‌آمد. او در ادامه با نام بردن از چند مقام مسئول از جمله چند مسئول دولت فعلي و دولت احمدي نژاد و ديگر مراکز حاکميتي، گفت آنها در اينجا ملک دارند و اينکه حدود ده ملک هم خالي است.»

از او درباره‌ قيمت اين ملک‌ها پرسيدم، گفت: کم قيمت‌ترين ملک حدود 50 ميليارد است که در اولين چهارراه شهرک سر نبش است؛ گران‌ترين‌شان هم نماي چوب به صورت عمودي دارد که حدود 450 ميليارد تومان خرج داشته است.»

او درباره‌ ملکي که نماي چوب‌ها به صورت عمودي در آن کار شده است، با ادعاي اينکه مالک آن يکي از مسئولان است، گفت: «اين ملک دو زيرزمين دارد که حدود 20 تا ماشين در آنجا مي‌گيرند و دو تا استخر در داخل محوطه و يک استخر با تمام امکانات در داخل اين مجموعه است. محوطه‌ خانه 1500 متر و دو طبقه است؛ مبل‌ها سفارشي از آلمان است. معمولاً روزهايي که تعطيل هستند به همراه خانواده در اينجا مستقر مي‌شوند. سيستم زلزله و حريق پيشرفته دارد که در برابر 9 ريشتر هم مقاومت مي‌کند.»

از او درباره‌ ساختماني که نماي بتني دارد پرسيدم که با ادعاي اينکه آن ملک هم براي يکي از مقامات است، از آوردن اسمش صرف نظر کرد ولي گفت: «آن ملک از لحاظ امنيتي يکي از پيشرفته ترين املاک در اين منطقه است، بتن به اين دليل است که در لاي بتن سنسورهاي امنيتي کار گذاشته شده است که از فاصله نزديک به يک کيلومتري آلارم هشدار مي‌دهد.»

او ادامه داد: «خانه‌ آقاي [ش...] يکي از لوکس‌ترين‌هاست که حدود 200 ميليارد قيمت دارد. اين ملک دو نبش است و يک پل رابط براي رفتن به اين دو خانه وجود دارد. يک ديوار تمام شيشه دارد که فقط از داخل مي‌توان بيرون را تماشا کرد و تماماً رادار کشي شده است. زيرزمين آن دوطبقه است و وسايل تفريحي در آن وجود دارد.»

از تراس پايين وارد خانه شديم و از راه پله پايين آمديم. دکمه‌ آن را زد و راه پله دوباره صاف و همسطح کف خانه شد.

سئوال بعدي من از او درباره شناسنامه‌ ملک‌هاي نيمه‌ساز بود؛ در کمال تعجب گفت: «رد گم کني هستند و فقط براي اينکه کار راه بيافتد زديم؛ بعضي به اسم نسبت‌هاي فاميلي آقايان و بعضي هم يک اسم ساختگي براي اينکه کسي متوجه نشود براي کيست.» وقتي اصرار کردم که در اين ماجرا چه کساني نقش دارند گفت: «من بيشتر از اين اطلاع ندارم.»