نصف جهان: فوتبالدوستان ايراني بعد از روزهاي طلايي آغاز دهه 70 شمسي و قهرماني‌هاي استقلال، پاس و پرسپوليس در مسابقات جام باشگاه‌ها يا جام در جام آسيا ديگر از کسب عنوان قهرماني خصوصاً در ليگ قهرمانان آسيا نااميد شده‌اند. از آغاز اين رقابت‌ها تاکنون تنها سه تيم ايراني ذوب‌ آهن، سپاهان و پرسپوليس به فينال راه يافتند و البته موفق به کسب عنوان قهرماني نشدند اما دوره اخير اين رقابت‌ها يکي از تلخ‌ترين و البته ضعيف‌ترين نمايش‌هاي تاريخ باشگاه‌هاي ايراني در ليگ قهرمانان آسيا به شمار مي‌رفت.

در حالي که در ادوار اخير تيم‌هاي بيشتري از فوتبال ايران موفق به صعود از مرحله گروهي مي‌شدند و در دوره قبلي پرسپوليس تا فينال رقابت‌هاي ليگ قهرمانان آسيا هم پيش رفت اما در اين دوره تنها ذوب آهن بود که توانست از مرحله گروهي با تمامي سختي‌ها و محدوديت‌ها عبور کند. نماينده فوتبال ايران در يک هشتم نهايي هم هر دو بازي رفت و برگشت مقابل الاتحاد عربستان را واگذار کرد.

اين ناکامي بزرگ براي فوتبال ايران البته پيامدهايي به همراه خواهد داشت که نخستين آن کاهش امتيازات در رده بندي AFC و احتمال تأثيرگذاري آن بر سهميه فصل‌هاي آينده رقابت‌هاست. با وجود اين، لازم است عوامل بروز اين ناکامي براي فوتبال باشگاهي ايران را مورد تحليل و بررسي قرار داد.

يکي از مهمترين و اصلي‌ترين عوامل طبيعتاً تغيير شرايط ارزي و بحران مالي باشگاه‌هاي ايراني است که موجب مي‌شود نسبت به سال‌هاي گذشته شرايط سخت‌تري را تجربه کنند. در ادوار گذشته خصوصاً دوره‌هايي که تيم‌هاي ايراني به مراحل پاياني رقابت‌ها راه يافتند از بازيکنان با کيفيت خارجي در ترکيب خود استفاده مي‌کردند در حالي که با گذشت هر فصل، بالا رفتن قيمت ارز و سخت‌تر شدن تأمين منابع جذب بازيکنان با کيفيت هم براي باشگاه‌هاي ايراني سخت‌تر مي‌شود.

مسئله بعدي بي ثباتي مديريت در باشگاه‌هاي ايراني است که به طور خاص در عملکرد دو باشگاه پرسپوليس و استقلال به شکل روشن در سال‌هاي گذشته اثرگذار بوده و هرگاه ثبات لازم در اين باشگاه‌ها ايجاد شده نتايج بهتري کسب کرده‌اند اما پرسپوليس که فصل پيش نايب قهرمان آسيا شد در اين فصل با تغييرات مديريتي حواشي متنوع و متعددي داشته که در نتيجه‌گيري اين تيم در رقابت‌هاي آسيايي هم اثرگذار بوده است.

گذشته از دو مورد فوق يکي از نکات نگران کننده در خصوص ليگ قهرمانان آسيا سرمايه گذاري کلان باشگاه‌هاي عربي خصوصاً تيم‌هاي قطري و عربستاني است که منازعات سياسي موجب شده در تقابل با يکديگر بزرگ ترين ستاره‌هاي فوتبال جهان را به خدمت بگيرند. به طور مثال باشگاه‌هاي عربي در سال‌هاي گذشته بازيکنان بازنشسته اما نامدار فوتبال اروپا را جذب مي‌کردند اما حالا جووينکو، ستاره يوونتوس براي الهلال بازي مي‌کند و بن عطيه پيراهن الدحيل قطر را پوشيده يا گوميس، ستاره خط حمله گالاتاسراي در اوج آمادگي به ليگ عربستان مي‌آيد.

شرايط رقابت با باشگاه‌هاي متمول عربي سخت‌تر و سخت‌تر مي‌شود در حالي که امتياز ميزباني در تقابل با تيم‌هاي عربستاني هم از باشگاه‌هاي ايراني گرفته شده و آنها در زمين بي‌طرفِ کشورهاي عربي به نوعي در هر دو بازي رفت و برگشت مهمان حريفان خود هستند. فراموش نکنيم که هواداران پرسپوليس در بازي‌هاي خانگي فصل گذشته اين تيم خصوصاً‌ برابر حريفان قطري و امارات چه تأثيري در صعود سرخپوشان به فينال آسيا داشتند.

در اين شرايط سخت به نظر مي‌رسد حداقل انتظار، تثبيت مديران متخصص، کاردان و صاحب تجربه در باشگاه‌هاي ايراني است تا با وجود تمامي نواقص و مشکلات کوچک و بزرگ از داشته‌هاي خودمان که همان سرمايه ارزشمند نيروي انساني مستعد در فوتبال ايران است به بهترين شکل استفاده کنيم و با انتخاب‌هاي مناسب در کادر بازيکنان و مربيان با آرامش و شرايط حرفه‌اي براي تقابل با حريفان قدرتمند خودمان آماده شويم تا شايد حداقل شرايط و نتايج اميدوارکننده‌تري براي باشگاه‌هاي ايراني در مسابقات آسيايي رقم بخورد.