نصف جهان: مازیار فلاحی چندان نیازی به معرفی ندارد. گیتاریست و خواننده پاپ بیش از یک دهه است بخاطر آثار عاشقانه و آرام خود به‌خوبی برای علاقه‌مندان موسیقی آشناست. او تاکنون چهار آلبوم موسیقی به بازار داده و در کارنامه‌اش ساخت موسیقی متن، ترانه‌ها و خوانندگی چند فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی از جمله «قلب یخی»، «سرسپرده»، «دختران» و «یادم تو را فراموش» هم دیده می‌شود. فلاحی این روزها روی آلبوم پنجم خود کار می‌کند که «آرزو» نام دارد.

شما برخلاف سایر خواننده‌های پاپ که درگیر کنسرت هستند، کمی از مقوله کنسرت دور شده‌اید. آیا خودتان عمداً خواستید که در این زمینه کم‌کار شوید؟

بله، من تصمیم گرفتم ابتدا آلبومم را آماده و منتشر کنم و بعد کنسرت‌هایم را برگزار کنم. سال گذشته برای من به لحاظ جسمی سال سختی بود چون من دو عمل جراحی روی کتف و پایم داشتم ولی با همان سختی باز کنسرت‌هایم را برگزار کردم که منجر به پاره شدن بخیه‌های پای من شد و مجبور شدم برخی از فعالیت‌های موسیقایی خودم در زمینه کنسرت را لغو کنم. مشکلی هم برای حنجره من به وجود آمد که به همین علت به پزشکان متعددی مراجعه کردم و در نهایت تشخیصشان این بود که من به بخارهایی که روی صحنه می‌زنند حساسیت دارم. دکتر یک ماه به من روزه سکوت داد که مجبور شدم برای مدتی نخوانم. با کورتون‌های بسیار زیاد توانستم کنسرت‌های عید خودم را برگزار کنم و پس از آن تا خردادماه که ضبط آلبومم را شروع کردم سکوت کردم و تصمیم گرفتم تمام فعالیت‌هایم را به پس از ماه‌های محرم و صفر موکول کنم.

این روزها همه تک آهنگ منتشر می‌کنند. البته از یک نظر خوب است چون آلبوم توجیه اقتصادی ندارد. شما این ریسک را می‌پذیرید که بخواهید آلبوم منتشر کنید؟

این تصمیمی است که در نهایت تهیه‌کننده باید بگیرد. در حال حاضر معمولاً هیچ آلبومی نمی‌تواند از نظر مالی سود داشته باشد و هزینه‌های تولید خودش را دربیاورد چون همه هزینه‌های تولید آلبوم نسبت به سال‌های گذشته چند برابر شده است. دانلود و کپی غیرقانونی هم که بیداد می‌کند. اگر نگاه کنید حتی سی‌دی پلیر از ماشین‌های جدید حذف شده است و مردم از طریق فلش و گوشی آهنگ گوش می‌کنند. وقتی سی‌دی از ماشین‌ها حذف می‌شود یعنی تولید سی‌دی یک کار زائد است. شاید صدها میلیون تومان هزینه تولید یک آلبوم شود که حداکثر فروش آن به یک دهم هزینه تولید هم نرسد. من تهیه‌کننده‌های بامعرفتی دارم که به من گفته‌اند این کار را انجام می‌دهیم ولی من هم باید آنقدر بامعرفت باشم که این قضیه را به آنها تحمیل نکنم. مسئله تک‌آهنگ به‌نوعی یک اصول و روال است و همه همین کار را می‌کنند.

پس از سریال «قلب یخی» در فیلم سینمایی «یادم تو را فراموش» تجربه بازیگری داشتید. کمی از کارهای اخیرتان بگویید.

سریال «یلدا» آقای میرباقری، سریال «هفت‌سنگ» آقای بذرافشان، سریال «مینو» آقای امیر پوروزیری و در حال حاضر سریال «ترور خاموش» به کارگردانی آقای احمد معظمی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری را در دست دارم. برای فیلم «یادم تو را فراموش» موسیقی متن ساختم که آن فیلم هنوز اکران نشده است. ساخت موسیقی متن این فیلم حدود یکسال طول کشید. بازی در «یادم تو را فراموش» تجربه جذابی بود. متأسفانه فیلم اکران نشد تا بازخورد تجربه بازیگری خودم را ببینم و بشنوم. برای این کار دو موزیک‌ویدیوی جذاب برای آهنگ‌های «دیوونه» و «یادم تو را فراموش» با حضور میترا حجار و حسین یاری ساخته شد که به دلیل اکران نشدن فیلم تاکنون مجوز پخش ندارند.

دلیل اکران نشدن «یادم تو را فراموش» تاکنون چه بوده است؟ فیلم‌های «پارادایس» و «کاتیوشا» آقای عطشانی که بعد از «یادم تو را فراموش» ساخته شدند روی پرده رفتند.

تا آنجا که من در اخبار و سایت‌های معتبر دیده و شنیده‌ام، دلیل آن شکایت آقای ناصر محمدخانی به دلیل همسو بودن موضوع فیلم با زندگی ایشان بود که البته عوامل فیلم این موضوع را تکذیب کرده‌اند. امیدوارم فیلم هر چه زودتر اکران شود.

شما در برنامه‌های تلویزیونی زیادی دعوت شده‌اید ولی کمتر در آن برنامه‌ها حضور پیدا کرده‌اید. دوست ندارید در صداوسیما حضور پیدا کنید؟

کیفیت و کمیت برنامه‌های تلویزیونی نسبت به گذشته نه‌چندان دور افت زیادی داشته است. صادقانه باید گفت بیننده‌های تلویزیون روزبه‌روز کمتر می‌شوند. اخیراً تلویزیون حتی معدود برنامه‌های خوب خود را نیز از کنداکتور خارج کرده است. در حال حاضر فضا و تنوع آنچنانی برای حضور در تلویزیون نمی‌بینم. مضاف بر اینکه من مدتی است موسیقی و آهنگ‌هایم دارد خاک می‌خورد و هنوز منتظرم مجوز آلبوم و تک آهنگ‌هایم را بگیرم.

بعد از دوره به شهرت رسیدن شما که در آن دوره خوانندگان خوبی به موسیقی کشور معرفی شدند، وارد دوره‌ای شدیم که برخی از خواننده‌ها در یک شب به شهرت رسیدند و کنسرت‌هایشان منفجر شد. این اتفاق برای شما باعث تعجب نیست؟

تفاوتی که نسبت به ده سال گذشته اتفاق افتاده این است که در زمان ما و قبل از آن، شما یک موسیقی را منتشر می‌کردید و آهنگ راه خودش را پیدا می‌کرد و به گوش مردم می‌رسید. شما بعد از یک مدت مسیری را طی می‌کردید که آن مسیر شما را به استیج می‌رساند، اما الآن شما را به استیج می‌رسانند. یعنی به استیج رسیدن با به استیج رساندن فرق می‌کند. شما آن زمان از طرف مردم انتخاب می‌شدید ولی الآن خواننده را انتخاب می‌کنند و به مردم می‌گویند این خواننده‌ای است که شما می‌توانید به کنسرت او بیایید. وقتی شما یک فاصله کوتاه را طی کنید و تجربه کافی را نداشته باشید، قطعاً اگر برای شما منافعی داشته باشد، به همان اندازه تیغ دو لبه است و ممکن است خطرناک باشد. در واقع با همان سرعت ممکن است اتفاقات بدی هم برای شما بیافتد. کما اینکه می‌بینیم برخی از خواننده‌های ما به‌سرعت دیده می‌شوند و به‌سرعت از یاد می‌روند، اما برخی از آنها که توانایی اجرایی قوی‌تری دارند کارشان را ادامه می‌دهند. این خواننده‌ها ممکن است یک شبه دیده شده باشند اما قبل از آن زحمت زیادی کشیده‌اند و شما فقط یک شبه معروف شدن آنها را دیده‌اید. به هر حال اینکه امروز یک عده را به استیج می‌رسانند واقعیت است. به نظر می‌رسد ما امروز داریم به موسیقی به‌صورت تبلیغاتی نگاه می‌کنیم.

در پایان اگر صحبتی مانده است، بفرمایید.

وقتی موسیقی داخل ایران پویا و فعال باشد، من چه در آن سهیم باشم و چه نباشم خوشحال می‌شوم. هیچ‌وقت هیچکسی را بد نمی‌دانم و هیچ آهنگی را بد نمی‌دانم. ممکن است ما آهنگساز بد داشته باشیم ولی آهنگ بد نداریم. موسیقی پاپ ما مظلوم و ضعیف است و از هیچ جایی بودجه نمی‌گیرد؛ نه جشنواره مستقل، نه داوری، نه سیمرغ بلورینی، نه گنجشکی و نه حتی کلاغی! خودش از جیب خودش هزینه می‌کند و همه هزینه‌ها را خودش درمی‌آورد. اگر کسی از این راه پول به دست آورد نوش جانش چون همین پول را دوباره خرج موسیقی و کیفیت کار خودش می‌کند. موسیقی پاپ هزینه بسیار زیادی دارد و مثل سایر هنرها نیاز به حمایت دارد. نام موسیقی پاپ را صنعت پاپ می‌نامند در حالی که پاپ هنوز موسیقی است. صنعت مربوط به سینما و فوتبال است. اگر همین امروز کل درآمد تهیه‌کننده‌ها و خواننده‌ها و همه عوامل موسیقی پاپ کشور را روی هم قرار دهیم، بودجه آن حتی ذره‌ای نزدیک به قیمت یک ویلا در شهرک باستی هیلز در لواسان نخواهد رسید.