نصف جهان: جلیل فرجاد، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون درباره شرایط سینما عنوان کرد: به نظر من این روزها دستورالعمل‌های سینما تغییر کرده و روابط در سینما حاکم شده است.

وی در ادامه افزود: از زمانی که نوجوان بودم و وارد فعالیت حرفه‌ای تئاتر و دیگر مدیوم‌های تصویری شدم یادم می‌آید که همیشه دعوت به کار می‌شدم. از سال ۵۵ که خاطرم می‌آید در سریالی با زنده یاد داود رشیدی همبازی بودم تا به امروز برای بازی در نقش‌هایم دعوت می‌شدم.

فرجاد با اشاره به تغییر شرایط نحوه ارتباط با تهیه کننده تا کارگردان‌های سینمایی گفت: من نمی‌توانم برای یک لقمه نان کارهای ناپسندی چون مجیزگویی آقای تهیه کننده یا خانم تهیه کننده را برای گرفتن نقش انجام دهم دراین صورت ترجیح می‌دهم با همان حقوق بازنشستگی‌ام زندگی کنم! اگر کسی دوست داشته باشد مرا بخاطر توانایی‌هایم دعوت کند من هم می‌پذیرم در غیر اینصورت اصلاً سلام و علیک هم با کسی نمی‌کنم چرا که وجدانم چنین لقمه‌ای را قبول نمی‌کند.

وی با بیان اینکه این روزها شاهد هستیم که دستیارها همه کاره سینمای ما شده‌اند، گفت: شاید خیلی از دستیارها امروز از من خوششان نمی‌آید بخاطر همین اخلاقی که خدمتتان عرض کردم و دارم اما من نمی‌توانم با یک جوان بیست و اندی ساله به اسم دستیار که همه کاره یک فیلم می‌شود، نوع دیگری رفتار کنم که بتوانم نقش بگیرم. با اینکه من همیشه به همه از بزرگ تا کوچک سعی کردم احترام بگذارم و اتفاقاً به آبدارچی و کسی که چای می‌دهد، بیشتر هم احترام می‌گذارم.

وی اظهار کرد: الان وضعیت ارائه نقش و نگارش فیلمنامه و نمایشنامه در ایران به این صورت شده که دو بازیگر اصلی دختر و پسر می‌گیرند و بقیه همه فرعی هستند درحالی که ما می‌توانیم مثل سینماهای پرقدرت دنیا برای شخصیت‌هایی با سن و سال و تجربه زیاد هم نقش مهم و اصلی داشته باشیم. الان دنیای هالیوود بیشتر قصه‌هایش برای سنین 50 و 60 سال به بالاتر است درحالی که در ایران ما گیر به یک دختر و پسر داده‌ایم و قصه آنها را روایت می‌کنیم! پس قصه زندگی من 50 و 60 ساله چه می‌شود؟!

فرجاد گفت: الان پنج شش سال است که مرتب کار تئاتر انجام می‌دهم چرا که تئاتر مرا زنده نگه می‌دارد هر چند اگر پول هم درآن کم باشد اما احساس طراوت و شادابی می‌کنم. وقتی تئاتر کار نمی‌کنم یأس و ناامیدی و رخوت بر من چیره می‌شود اما وقتی تئاتر کار می‌کنم حس زندگی و حال خوب دارم.