از «نان، عشق و موتور 1000» تا «سن پطرزبورگ»
نصف جهان: کمدیهای ایرانی از همان سالهای اول بعد از انقلاب یک الگوی مشخص را پیش گرفتهاند. هرچند که در دهه اخیر این الگو تا حدی تغییر کرده و شوخیهای رکیک جنسی و طنزی سخیف، جای کمدیهای خانوادگی را گرفته اما کماکان ژانر کمدی را میتوان از محبوبترین ژانرهای سینمای ایران دانست و البته پولسازترینشان در گیشه. در این مطلب ده فیلم کمدی محبوب دهه 80 را مرور کردهایم.
۱- نان، عشق و موتور 1000 - سال ساخت: ۱۳۸۰- کارگردان: ابوالحسن داوودی
«نان، عشق و موتور 1000» فیلم کمدی بود که کسی انتظارش را نداشت و در جشنواره فیلم فجر درحالی به نمایش درآمد که تماشاگران و منتقدان را متعجب کرد. فیلم شبیه به عموم فیلمهای کمدی ایرانی حول یک رابطه عاشقانه نامتعادل میگذرد. «نان، عشق و موتور 1000» برای دهه 80، خصوصاً اوایل آن دهه، فیلمی بهروز و روبه جلو به حساب میآمد. شوخیهایش جاندار و تازه بودند و مهمتر از آن شخصیتهای اصلی اش بامزه و بهیادماندنی.
۲-توکیو بدون توقف- سال ساخت: ۱۳۸۱- کارگردان: سعید عالم زاده
فیلمی که یک مهران مدیری درجه اول داشته باشد، حتی اگر ضعیف هم باشد، باز تماشاگر را آنقدر میخنداند که با دلدرد از سالن سینما بیرون برود. «توکیو بدون توقف» یک کمدی اسلپ استیک (بزن درویی) است که بهواسطه دست و پاچلفتی بودن قهرمانش موقعیتهای کمیک بامزهای را خلق میکند. لحظههای پایانی فیلم در فرودگاه خصوصاً خوب از کار درآمدهاند و تماشاگر را از ته دل میخندانند.
۳-کما- سال ساخت: 1382 -کارگردان: آرش معیریان
«کما» را میتوان یکی از محبوبترین کمدیهای دهه 80 دانست که با استقبالی فراتر از انتظار، از سوی تماشاگران روبهرو شد. زوج امین حیایی و محمدرضا گلزار که پولسازترین ستارههای سینما در آن سال بودند در کنار هم بازی بسیار خوبی داشتند و شیمی بینشان آنقدر قوی بود که تماشاگر را به دام خود میانداخت. ضمن اینکه حضور مهناز افشار هم اتفاقات بامزه فیلم را دوچندان میکرد. «کما» فیلم جوانانه و بهروزی بود و به فروش بسیار خوبی دست یافت. جالب است بدانید فیلمنامه فیلم را پیمان معادی به نگارش درآورده است.
۴-مارمولک- سال ساخت: ۱۳۸۲- کارگردان: کمال تبریزی
«مارمولک» را میتوان مهمترین و پرحاشیهترین فیلم دهه 80 دانست. موضوع ساختارشکنانه فیلم دلیل اصلی این حواشی بود. چراکه «مارمولک» اولین فیلمی است که با لباس روحانیت شوخی میکند و آن را به تن یک خلافکار میپوشاند تا از تناقض میان جایگاه روحانیت در میان عموم مردم و زیست و شخصیت قهرمان خلافکارش، لحظات و موقعیتهای بامزه و متنوعی خلق کند. تیکه کلامهای «رضا مارمولک»، قهرمان این فیلم(پرویز پرستویی) مانند «به تعداد آدمها راه است برای رسیدن به خدا» یا «عزیز دل برادر» تا مدتها بر سر زبان مردم افتاده بود.
۵-مهمان مامان- سال ساخت: ۱۳۸۲- کارگردان: داریوش مهرجویی
«مهمان مامان» یکی از صاف و سادهترین و دلیترین فیلمهای داریوش مهرجویی است. فیلمی که شرح حال همراهی و همزیستی و انسانیت در طبقات فرودست اجتماعی و در پایین شهر است. درحالی که خانواده وضع مالی بسیار نابسامانی دارند، همه دست در دست هم میدهند تا شامی آبرومندانه جلوی تازه عروس و داماد بگذارند. جو خانوادگی فیلم بسیار دوستداشتنی است و البته شوخیهایش همانقدر که میخنداند، تلخی هم بهبار میآورد.
۶-آتش بس- سال ساخت: ۱۳۸۴- کارگردان: تهمینه میلانی
«آتش بس»، بهترین فیلم تهمینه میلانی است یا به عبارت دیگر یکی از دو سه فیلم معدود خوب این کارگردان. که احتمالاً دلیل اصلی دلنشین بودنش در این است که قرار بوده یک کمدی رمانتیک ساده و بامزه باشد.هرچند آن مواضع ظاهراً فمنیستی، در اینجا هم حاضر است اما بهخورد خود داستان رفته و در لوای گرگم بههوا بازیهای زن و شوهر و لج و لجبازیهای بامزهشان پنهان مانده و این دقیقاً کلید ماجراست. تهمینه میلانی هرگز نتوانست موفقیت «آتش بس» را تکرار کند و فیلمی بسازد که تماشاگر مانند این از تماشایش لذت ببرد.
۷-اخراجی ها- سال ساخت: ۱۳۸۵ - کارگردان: مسعود ده نمکی
«اخراجی ها» هم از آن فیلمهای پرحاشیه بود. از کارگردانی پرحاشیه که به مواضع سرسختانه و افراطگرایانه سنتی و مذهبی مشهور بود و کسی انتظار ساخت چنین فیلمی را از او نداشت. هرچند ساخت یک کمدی درباره دفاع مقدس پیشتر با «لیلی با من است» اتفاق افتاده بود اما فیلم ده نمکی تصویر متفاوتی از رزمندگانش در جبهه نشان میداد که از منظر بسیاری توهینآمیز تلقی میشد. این فیلم به فروشی باورنکردنی دست یافت و حتی موفق شد رکورد فروش سینمای ایران را بشکند.
۸-دایره زنگی- سال ساخت: ۱۳۸۶ - کارگردان: پریسا بخت آور
«دایره زنگی» فیلم همسر اصغر فرهادی است که فیلمنامهاش را هم فرهادی به نگارش درآورده و یک فیلم کمدی کاملاً جدی محسوب میشود. یک فیلم پرنکته که همانقدر که تماشاگر را میخنداند، او را با واقعیتها و معضلات اجتماعی جدی و تناقضات متعدد فرهنگی در زیست افراد در جامعه معاصر ایران، روبهرو میکند. اما با اینحال شوخی و جدی همهجا در ترکیبی متعادل باهم قرار دارند و هرگز از یکدیگر سبقت نمیگیرند و این جالبترین نکته درباره فیلم است.
۹-بی پولی- سال ساخت: ۱۳۸۶ - کارگردان: حمید نعمت ا...
موضوعی جدی، تلخ و دردآور؛ زیردستان نعمتا... با بامزگی خاصی ترکیب شده تا با یک فیلم تلخ و معمولی سروکار نداشته باشیم و تلخ و شیرین را همزمان و توأمان تجربه کنیم. نعمتا...، این داستان تلخ را، با زبانی شیرین و طنزی ظریف روایت میکند. «بیپولی» پر است از صحنههای ملودراماتیکی که تماشاگر نمیداند دقیقاً باید به آنها بخندد یا برایشان گریه کند.
۱۰-سن پطرزبورگ-سال ساخت: ۱۳۸۸ - کارگردان: بهروز افخمی
یک فیلم کمدی از کارگردانی بسیار جدی که انتظارش را ندارید، چنین فیلمی از او ببینید. «سن پطرزبورگ» نشاندهنده احاطه افخمی بر سینمای آمریکاست. اینکه کارگردانی که «شوکران»، «جهان پهلوان تختی» و «فرزند صبح» را ساخته، ناگهان سراغ ساخت «سن پطرزبورگ» برود، هیچ ارتباطی به سینمای ایران ندارد و برآمده از مناسبات فیلمسازی آمریکایی خصوصاً در بخش مستقل است. ترکیب پیمان قاسمخانی و محسن تنابنده بسیار خوب از آب درآمده و بار طنز فیلمنامه را دو چندان کرده است.
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰