نصف جهان: رييس پليس راهنمايي و رانندگي استان اصفهان، علت حادثه واژگوني يک دستگاه اتوبوس مسافربري در مسير تهران به شيراز را بي‌توجهي به جلو، خستگي و خواب آلودگي راننده عنوان کرد.

اين اتوبوس بامداد روز سه شنبه هفته گذشته در ورودي سپاهان‌شهر اصفهان واژگون شد که در اثر اين حادثه 10 نفر کشته و 18 نفر مصدوم شدند.

سرهنگ محمدرضا محمدي به ايرنا گفت: به دليل استفاده نکردن از کمربند ايمني، شماري از مسافران هنگام حادثه به بيرون از اتوبوس پرتاب شده و تعدادي از آن‌ها زير اتوبوس گرفتار شدند و جان باختند.

همچنين مدير روابط عمومي اورژانس پيش بيمارستاني که از دقايق اوليه در محل حادثه حضور داشت گفت: راننده اين اتوبوس به دليل خواب آلودگي، به اشتباه مسير دسترسي ورودي سپاهان شهر را بالا مي‌رود و از جاده اصفهان به شيراز خارج مي‌شود و در پيچ اين ورودي واژگون شده و چند بار مي چرخد. عابدي بيان کرد: تعدادي از مسافران زير لاشه اتوبوس گرفتار و فوت شدند که به همين دليل برخي از آن‌ها قابل شناسايي نيستند.

حادثه از زبان مصدومان

به گزارش ايمنا، "فاطمه" يکي از مصدومان حادثه است که مانند هفت تن ديگر از مصدومان، در اورژانس بيمارستان کاشاني اصفهان بستري شد. او شرايط جسماني بهتري نسبت به سايرين دارد و حوصله بيشتري هم براي حرف زدن: "من کمربند بسته بودم و مشکل زيادي ندارم؛ سونوگرافي داخلي گرفتند تا اگر مشکلي نبود مرخصم کنند، موقع تصادف بيدار بودم، جلو نشسته بودم، ساعت تقريبا 4 بود که بيدار شدم و ديدم مدام سرعت اتوبوس کم و زياد مي‌شود. به بغل دستي‌ام زدم، خواب بود، بيدارش کردم، پاشد رفت جلو نشست کنار دست راننده و شروع کرديم سه تايي صحبت کردن؛ 20 دقيقه‌اي با هم حرف زديم، خوابش پريد و هوشيار شد."

از حرف‌هاي فاطمه مشخص است که اگر چند دقيقه زودتر اتوبوس توقف مي‌کرد، راننده عوض مي‌شد و کمک راننده چند دقيقه کمتر مي‌خوابيد، شايد اين حادثه با اين حجم از مصدوم و کشته اتفاق نمي‌افتاد: "بعد از 20 دقيقه که حرف زديم آخرکار از راننده که پشت فرمان بود پرسيديم: راننده عوض نمي‌شود؟ گفت: "چرا... 10 دقيقه ديگر عوض مي‌شود. ما هم خيالمان تقريبا راحت شد که 10 دقيقه ديگر راننده عوض مي‌شود و اين راننده مي‌رود استراحت مي‌کند چون اصلاً فکر نمي‌کرديم اينقدر خوابش بيايد اما واقعاً خواب خواب بود!"

هراس اين دقايق اگرچه خواب را از چشم اين مسافر گرفته اما راننده را بي‌خواب نکرد تا چشم‌هاي بسته او به امتداد گاردريل‌هاي جاده کشانده شود: "يکي دو دقيقه بعد از اينکه حرف‌هايمان تمام شد ديديم اتوبوس رفت داخل گاردريل... سرعت زيادي هم نداشت اما چون راننده خواب بود اتوبوس چپ کرد.»

"ساناز" يکي ديگر از مصدومان بستري شده در کاشاني است. او بيشترين آسيب را ديده‌ است: "در تهران دانشجو دکتري هستم و هر سه چهار ماه يک بار به خانه مي‌آيم و مي‌روم؛ اين‌بار نمي‌خواستم بيايم اما خواستگاري‌ام بود و بايد به خانه برمي‌گشتم؛ اتفاقا با خواستگارم باهم در اتوبوس بوديم."

تقريبا بدون حرکت روي تخت اورژانس خوابيده و موقع چکاپ پزشکان صداي درد کشيدنش در سالن اورژانس مي‌پيچد: "کتف چپم شکسته، گردنم تکان نمي‌خورد، سرم شکسته، پاهايم زخم شده؛ سمت چپم را اصلا نمي‌توانم تکان بدهم چون موقعي که به هوش آمدم به چپ افتاده بودم."

به سختي صحبت مي‌کند و چيزي از تصادف به ياد نمي‌آورد: "اصلا يادم نيست چه اتفاقي افتاد؛ فقط زماني يادم مي‌آيد که کف زمين افتاده بودم چون موقع تصادف خواب بودم تا چشم‌هايم را باز کردم از اورژانس و پليس بالاي سرم ايستاده بودند."

تخت کناري، بيماري خوابيده که بيقراري او مشهود است؛ لهجه شيرازي دارد و از ناحيه مچ پا و زانوها نيز دچار آسيب شده؛ مي‌گويد کاسب است و همراه برادرش جنس از تهران مي‌برد و مي‌آورد: "موقع تصادف بيدار بودم و ديدم که راننده نه ترمزي گرفت نه چيزي؛ مستقيم رفت سمت گاردريل‌ها... خيلي‌ها زير اتوبوس له شدند."

حادثه‌اي که کشته‌هايش حتي چهره قابل شناسايي هم ندارند، جان و جسم برخي از مصدومانش را با جراحات سطحي سالم نگه داشته. سعيد از مصدوماني است که آسيب شديدي نديده اما بايد براي مراقبت‌هاي پزشکي و التيام جراحاتش در اورژانس مي ماند: "انگشت و کمرم آسيب ديده اما شکستگي خاصي نديدم و فقط چند جايي از بدنم خونريزي دارد؛ موقع تصادف خواب بودم و تا بيدار شدم ديدم همه چيز دور سرم مي‌چرخد؛ يعني همان موقع که اتوبوس به گاردريل‌ها کشيده مي‌شد؛ پرت شدم بيرون از اتوبوس و روي زمين افتادم."

"محمد" نام ديگر مصدوم اين حادثه است که همراه با پدر و خواهرش در اتوبوس بوده‌اند و حال عمومي هرسه تقريباً خوب است؛ پسر خانواده از لحظه بيرون آمدن از اتوبوس مي‌گويد: "کامل اتوبوس چپ شده بود، شيشه جلو هم کامل ريخته بود... موقع چپ کردن اتوبوس خودم را از شيشه جلو کشيدم بيرون؛ يعني همه آن‌هايي که داخل اتوبوس بودند و سالم ماندند، از شيشه جلو خودشان را بيرون کشيدند.