نصف جهان: هفته بیستم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال، جام خلیج فارس، روز گذشته با برگزاری 2 دیدار ادامه یافت که در یکی از این رقابت‌ها تیم سپاهان مقابل نفت مسجدسلیمان با نتیجه تساوی بدون گل متوقف شده و صدر جدول را از دست داد.

سپاهان در یک دیدار حساس و تأثیرگذار از هفته بیستم رقابت‌های لیگ برتر مقابل نفت مسجدسلیمان به میدان رفت و پس از نمایش یک بازی نه چندان جذاب، تن به یک تساوی تلخ خانگی داد تا علاوه بر 2 امتیاز حساس، صدر جدول را نیز از دست بدهد. این دیدار در شرایطی برگزار شد که با توجه به نزدیکی امتیازات مدعیان قهرمانی، نتیجه آن برای سایر مدعیان نیز از اهمیت بالایی برخوردار بود و تقسیم امتیازات بیش از هر تیمی به نفع پرسپولیس تمام شد.

زردپوشان اصفهانی در حالی به مصاف نفت مسجدسلیمان رفته بودند که با توجه به پیروزی 2 بر صفر پرسپولیس مقابل نساجی و فاصله تک امتیازی سپاهان با شاگردان گل‌محمدی، برای بازپس‌گیری صدر جدول، چاره‌ای جز پیروزی در این دیدار نداشتند اما در عمل این اتفاق رخ نداد تا شاگردان نویدکیا با کسب 41 امتیاز، با پرسپولیس هم‌امتیاز شده و به دلیل تفاضل گل کمتر در رده دوم جدول قرار بگیرند.

دیدار سپاهان مقابل نفت مسجدسلیمان بار دیگر مشخص کرد که زردپوشان اصفهانی همانند 2 سال گذشته، همچنان در بازی مقابل تیم‌های بسته و دفاعی به مشکل برمی‌خورند. شاگردان نویدکیا در این دیدار اگرچه تیم برتر میدان بودند اما نتیجه‌ای که به دست آوردند، قابل پیش‌بینی بود. بازی بسته و دفاع فشرده شاگردان محمود فکری مثل بازی رفت 2 تیم، باز هم بلای جان سپاهانی‌ها شده و اجازه بهره بردن از فرصت‌های گلزنی را از آنان گرفت.

آشنایی تیم‌های مقابل با اندیشه‌های نویدکیا و فقدان تاکتیک جایگزین موجب شده که تیم نویدکیا در بازی با تیم‌هایی مانند نفت مسجدسلیمان دچار مشکل اساسی شده و امتیازات حیاتی را از دست بدهد.

سپاهان مقابل نفت مسجدسلیمان با همان آرایش 3-3-4 همیشگی کار را شروع کرده و نویدکیا تیمش را با یک تغییر به میدان فرستاده بود. سرمربی سپاهان در بازی روز دوشنبه محبی را از ترکیب اصلی خارج و محمدرضا خلعتبری را در پست وینگر چپ به میدان فرستاد تا در کنار حسینی و شهباززاده پیکان خط حمله را تشکیل دهند. زردپوشان روز دوشنبه تلاش داشتند مالکیت توپ و میدان را به دست بگیرند و با استفاده از ضعف نفتی‌ها در دفاع‌های کناری و بهره گرفتن از قدرت حمل توپ و سرعت بالای حسینی و خلعتبری دو وینگر چپ و راست خود، با انتقال توپ‌های سریع از فاز دفاع به حمله، خود را به خط دفاعی نفت مسجدسلیمان برسانند و خلق موقعیت کنند. برنامه گلزنی سپاهان در این دیدار فرارهای عمقی، ارسال از کناره‌ها و ارسال‌های بلند بود و با استفاده از همین حربه در دقایق ابتدایی موقعیت‌های خوبی را نیز خلق کردند اما با ادامه روند بازی و به مرور شاگردان نویدکیا اسیر بازی‌ تخریبی و دفاع چند لایه نفتی‌ها شده و عملاً زیر بار بازی بسته و دفاع اتوبوسی شاگردان فکری نتوانستند بازی همیشگی خود را به نمایش بگذارند.

سپاهان روز دوشنبه در تمام فاکتورهای هجومی از جمله مالکیت توپ، تعداد پاس و میزان پاس‌های صحیح و تعداد شوت و شوت‌های در چارچوب عملکرد بسیار بهتری نسبت به نفت مسجدسلیمان داشت؛ با وجود این، شاگردان نویدکیا نتوانستند از این برتری بهره ببرند و با آنکه در خلق موقعیت‌های خطرناک و تعداد شوت‌های در چهارچوب موفق‌ عمل کردند، اما هیچ‌کدام از موقعیت‌های به وجود آمده راهی به دروازه نفت مسجدسلیمان نداشت.

نگاهی به آمار بازی مشخص می‌کند که اگرچه سپاهانی‌ها در معیارهای فنی از جمله مالکیت توپ، تعداد پاس و دقت پاس برتری خفیفی نسبت به نفتی‌ها داشته‌اند اما در زدن ضربات نهایی ضعیف عمل کرده و دقت لازم را نداشته‌اند. شاگردان نویدکیا در این جدال 21 بار به سمت دروازه نفتی‌ها اقدام به شوت‌زنی کردند که از این تعداد تنها 5 شوت آنها درون چهارچوب بوده و همین امر به خوبی گویای ضعف سپاهانی‌ها در زدن ضربات نهایی است. در مقابل شاگردان فکری میل چندانی به بازی هجومی نداشته و تنها 5 بار به سوی دروازه سپاهان شوت‌زنی کرده‌اند که از این تعداد تنها یک شوت آنها درون چهارچوب بوده است.

در واقع تاکتیک محمود فکری واگذار کردن مالکیت توپ و میدان به سپاهان، تجمع در یک‌سوم دفاعی زمین خودی و بستن فضاهای حرکتی زردپوشان بود، شیوه‌ای که با درخشش کرمانشاهی در نهایت به نفع نفت مسجدسلیمان تمام شده و شاگردان فکری را به هدف خود رساند.

سپاهان در این بازی نیاز بیشتری به کسب پیروزی داشت و مجموع عوامل فوق باعث شد محرم نویدکیا برای هجومی‌تر شدن تیمش دست به تغییرات زده و به تعداد مهاجمان سپاهان بیافزاید؛ با این حال، تغییرات نویدکیا منجر به کاهش خلاقیت خط میانی و توان هجومی هافبک‌های سپاهان در خلق موقعیت‌های خطرناک شده و عملاً تغییرات نویدکیا خط حمله زردپوشان اصفهانی را خلع سلاح کرد.

سپاهانی‌ها مقابل نفت مسجدسلیمان اگر چه فرصت‌های گلزنی خوبی را به دست آوردند اما بزرگ‌ترین معضل‌شان در فاز هجومی، ناتوانی در زدن ضربات آخر و اصرار بیش از حد به استفاده از توپ‌های بلند بود. شاگردان نویدکیا در نیمه دوم به ارائه بازی مستقیم و استفاده از توپ‌های بلند اصرار داشتند، این در حالی است که شاگردان فکری تسلط خوبی در نبردهای هوایی داشته و عمده ضعف آنها در عمق خط دفاعی‌شان است.

برآیند تقابل سپاهان و نفت مسجدسلیمان نشان می‌دهد سپاهان با وجود داشتن قابلیت‌های زیاد در فاز هجومی، در مواجهه با تیم‌های دفاعی هنوز تنوع تاکتیکی لازم را ندارد. این در حالی است که سپاهان ظرفیت‌های بالایی در فاز هجومی داشته و ابزارهای لازم برای تغییر تاکتیک در مواقع لزوم را در اختیار دارد؛ با این حال، افت محسوس کی‌روش استنلی و فقدان یک مهاجم سرزن و مسلط به توپ‌های هوایی در کنار شهباززاده، باعث شده تا زردپوشان اصفهانی از توان سرزنی چندانی برخوردار نباشند و دست نویدکیا برای تغییرات مدنظرش بسته بماند.

در فاز دفاعی اما سپاهان روز آرامی را پشت سر گذاشت. بازیکنان نفت مسجدسلیمان عملاً هیچ برنامه‌ای برای رسیدن به گل نداشته و در روند بازی تنها یک موقعیت جدی خلق کردند و تنها هدفشان این بود که شکست نخورند و حداقل امتیاز ممکن را به دست آورند.

در مجموع می‌توان دلایل تساوی بدموقع سپاهان مقابل نفت مسجدسلیمان را در ناتوانی مهاجمان در زدن ضربات آخر و اصرار بیش از حد به استفاده از توپ‌های بلند و تعویض‌های اشتباه نویدکیا خلاصه کرد.

در آن سو نفتی‌ها با توجه به نمایشی که ارائه دادند، به خواسته خود رسیدند و امتیازی را که می‌خواستند به دست آوردند. شاگردان فکری در فاز دفاعی بازی بدون نقصی را به نمایش گذاشتند. مدافعان و دروازه‌بان این تیم، با وجود آنکه زمان زیادی را تحت فشار بودند، اما اشتباه چندانی نداشته و اجازه کار خاصی را به مهاجمان سپاهان ندادند. در فاز هجومی اما بازیکنان نفت مسجدسلیمان هیچ برنامه‌ای نداشته و کاملاً خنثی عمل کردند.