امروزه همه کاربران گوشی‌ها دوست دارند بازی‌های ویدئویی روی گوشی را با کیفیت بالا اجرا کنند و انتخاب یک تلفن مناسب برای بازی نکته مهمی است.

 بازی‌های موبایل قبلاً ساده بودند و تقریباً هر تلفنی می‌توانست آن‌ها را اجرا کند. هرچه زمان می‌گذرد، اوضاع پیچیده‌تر می‌شود. تلفن‌های نسل گذشته ممکن است بازی‌های امروزی را اجرا نکند. برای پیدا کردن بهترین گوشی که بتوانید بازی‌های امروزی و سنگین را روی آن‌ها اجرا کنید، می‌توانید مشخصات گوشی را که روی جعبه یا در تنظیمات نوشته شده را بخوانید.

در ادامه راهنمایی برای خرید گوشی مخصوص بازی آمده است:

بازی در iOS

اگر می‌خواهید به سراغ iOS بروید، به جدیدترین و گران‌ترین دستگاه نگاه کنید. بهترین تلفن بازی iOS آخرین خط پرچمدار آیفون خواهد بود. در حال حاضر این آیفون 12 است، این گوشی RAM بیشتر و نمایشگر بهتری دارد.

یک نکته برای بازی با iOS این است که دستگاه‌های اپل تمایل دارند که به روزرسانی شوند. به عنوان مثال، آیفون ۶ / ۶S، که در سپتامبر ۲۰۱۴ به بازار عرضه شد، هنوز در حال به روزرسانی است، اگرچه که اپل در زمینه منسوخ شدن یک گوشی بسیار سختگیرانه عمل می‌کند اما تلفن‌های قدیمی‌تر پس از گذشت دو سال سرعتشان کم می‌شود و عمر باتری نیز کاهش می‌یابد.

نکته منفی برای به سراغ iOS رفتن برای بازی این است که شما هزینه بیشتری را برای دستگاه پرداخت می‌کنید و در بازی‌هایی که دارید محدودتر هستید. در iOS، برای بازی‌های خود مجبورید تنها به فروشگاه اپل اعتماد کنید.

بازی در اندروید

انتخاب یک دستگاه اندروید برای بازی بسیار پیچیده‌تر از iOS است. با این وجود، این مزیت را خواهید داشت که هنگام انتخاب تلفن یا تبلت، آزادی عمل بیشتری خواهید داشت و به طور معمول هزینه کمتری نسبت به پرداخت خواهید کرد.

بیشترین پیچیدگی انتخاب دستگاهی که روی اندروی کار می‌کند این است که مشخصات بین مدل‌ها بسیار شبیه به هم است و تولیدکنندگان تمایل دارند که نوع سخت افزاری را که در تلفن هایشان استفاده می‌شود، پنهان کنند. برترین گوشی‌های اندرویدی برای بازی از شرکت سامسونگ، آنر و Razer ارائه می‌شوند.

هنگام خرید تبلت یا تلفن، سه مورد وجود دارد که باید نگران آن باشید: وضوح، پیکسل در هر اینچ و نوع پنل.

وضوح تصویر

وضوح هرچه بالاتر باشد، بهتر است. گاهی اوقات به جای ابعاد صفحه، تولیدکنندگان از عباراتی مانند Quad High Definition (QHD) یا Ultra High Definition استفاده می‌کنند. این اصطلاحات، گرچه در هسته خود توصیفی هستند، اما بیشتر فقط یک زبان تبلیغاتی هستند. در زیر این موارد را برای شما شرح می‌دهیم، زیرا برخی از اصطلاحاتی که در هنگام تماشای نمایشگر تلفن یا رایانه لوحی به طور متداول مشاهده می‌شوند، این اصطلاحات هستند.

چهار کیفیت بالا (QHD) = ۲۵۶۰x۱۴۴۰ پیکسل = 1440p = 2K

وضوح فوق العاده بالا (UHD) = ۳۸۴۰x۲۱۶۰ پیکسل = 2160p = 4K

شما احتمالاً از قبل با UHD آشنا هستید، زیرا این اصطلاح بازاریابی با تلویزیون‌ها نیز مرتبط است. با این وجود تلویزیون‌ها از 1080p به 4K رده بندی می‌شوند.

پیکسل در هر اینچ

عدد Pixels Per Inch (PPI) رقمی است که مستقیماً از اندازه و وضوح نمایشگر محاسبه می‌شود. یک معادله فانتزی برای استخراج این عدد وجود دارد، اما بیشتر آن بازاریابی است. به عنوان یک قاعده، یک نمایشگر با اندازه کوچکتر از PPI بالاتری نسبت به یک نمایشگر با اندازه بزرگتر با همان وضوح برخوردار است. به این دلیل که هرچه صفحه کوچکتر باشد، پیکسل‌های بیشتری در یک منطقه جمع می‌شود.

نوع پنل

نوع نمایشگری که تلفن یا تبلت شما استفاده می‌کند می‌تواند تأثیر زیادی در تولید رنگ و مصرف باتری داشته باشد. دو فناوری بزرگی که در بازار فعلی وجود دارند، نمایشگر‌های کریستال مایع سوئیچینگ درون صفحه‌ای (IPS) و دیود ساطع کننده نور آلی ماتریس فعال (که گاهی اوقات فقط دیود ساطع کننده نور آلی نامیده می‌شود) (AMOLED / OLED) هستند.

نمایشگر‌های OLED‌ها امکان نورپردازی در هر پیکسل را دارند و نیازی به نور پس زمینه ندارند. از آنجا که هر LED نور خاص خود را ساطع می‌کند، می‌توان آن را خاموش کرد، بنابراین وقتی رنگ مشکی را بر روی صفحه نمایش OLED مشاهده می‌کنید، نسبت به زمانی که در نمایشگر IPS مشاهده می‌شود، بسیار تمیز به نظر می‌رسد.

دلیل اصلی اینکه OLED جایگزین IPS نشده، هزینه بیشتر آن است. تولید صفحه‌های OLED گران‌تر است، زیرا قیمت ساخت آن‌ها بالا است و در دستگاه‌های کمتری مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیشتر گوشی‌ها و تبلت‌های پرچمدار ساخته شده در سال گذشته از صفحه نمایش OLED استفاده می‌کنند و از آنجا که می‌توان هر پیکسل را جداگانه خاموش کرد، با یک صفحه نمایش OLED نیز شاهد مصرف برق کمتری خواهید بود. برخی از محبوب‌ترین گوشی‌هایی که در حال حاضر از نمایشگر‌های OLED بهره می‌برند آیفون 12، سامسونگ گلکسی S21 و ۱۰ و وان پلاس ۶ هستند.

واحد پردازش مرکزی - CPU

در استفاده از رایانه‌های شخصی، به راحتی می‌توان تشخیص داد که کدام واحد پردازش مرکزی (CPU) بهترین است. جدیدترین تراشه‌های موبایل از پردازنده‌های مرکزی هشت هسته‌ای استفاده می‌کنند. وقتی به تلفن نگاه می‌کنید، معمولاً می‌بینید که CPU دارای دو سرعت متفاوت است. به عنوان مثال Google Pixel ۳ دارای پردازنده مرکزی "۲.۵ GHz + ۱.۶ GHz ۶۴-Bit Octa-Core" است.

جدیدترین دستگاه‌های موبایل معمولاً فقط از نیمی از هسته‌های پردازنده خود همزمان استفاده می‌کنند. نیمی از هسته‌ها برای صرفه جویی در مصرف انرژی طراحی شده اند. آن‌ها با سرعت کمتری کار می‌کنند و به این معنی است که باتری بیشتر عمر می‌کند. وقتی شروع به انجام کار فشرده‌ای مانند انجام یک بازی می‌کنید، دستگاه شما به مجموعه‌ای از هسته‌های پردازنده با قدرت بالاتر تبدیل می‌شود.

هسته‌های بیشتر لزوماً دستگاه بازی بهتری ایجاد نمی‌کنند. یک پردازنده شش هسته‌ای با هسته‌های سریع‌تر ممکن است در کار‌های فشرده عملکرد بهتری نسبت به یک دستگاه هشت هسته‌ای داشته باشد که بیشتر از کارایی با صرفه جویی در مصرف انرژی طراحی شده است. علاوه بر این، دو گوشی با تراشه و CPU یکسان ممکن است کاملاً متفاوت باشند.

حافظه - RAM

شناسایی حافظه (RAM) بسیار ساده‌تر از پردازنده‌های مرکزی است. RAM اساساً اطلاعاتی است که دستگاه شما می‌تواند همزمان فعال و آماده استفاده کند. این برای بازی‌ها به معنای بافت، هندسه سطح، مدل شخصیت‌ها و موارد دیگر است. هرچه حافظه RAM بیشتری داشته باشید، تلفن شما از حافظه فلش بارگیری نمی‌کند و گرافیک آن بهتر است. از آنجا که واحد پردازش گرافیک دستگاه تلفن همراه دارای همان حافظه رم باقیمانده تلفن شما است، هرچه RAM بیشتری داشته باشید، بهتر است. دستگاه‌های تلفن همراه هنوز در مقایسه با رایانه‌های شخصی یا حتی کنسول‌ها از مقدار نسبتاً کمی رم استفاده می‌کنند. وقتی به دنبال دستگاهی برای بازی هستید، هر چقدر RAM بیشتر باشد، بهتر است.

پردازنده‌های گرافیکی - GPU

پردازنده‌های گرافیکی موبایل تقریباً یک بعدی هستند، زیرا همه آن‌ها از یک سیستم روی تراشه استفاده می‌کنند. با این نوع طراحی، هیچ GPU گسسته واقعی مانند آنچه در رایانه مشاهده می‌کنید، وجود ندارد. در عوض، GPU با CPU جفت می‌شود. اگر یک CPU رده بالا دریافت کنید، یک GPU رده بالا نیز دریافت خواهید کرد.