افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند در هفته‌های اول وقوع سکته بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند و بین ۲۰ تا ۵۰ درصد این بیماران بسته به نوع، شدت، سن، همبودی (وجود همزمان دو بیماری) و اثربخشی روش‌های درمانِ عوارض بیماری در ماه نخست جان خود را از دست می‌دهند.

بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، بیمارانی که از سکته مغزی جان سالم به در می‌برند ممکن است دچار معلولیت نشده یا گرفتار معلولیت خفیف، متوسط ​​یا شدید شوند.

سبک زندگی و عوامل بیولوژیکی بسیاری وجود دارد که می‌تواند احتمال ابتلا به سکته مغزی را افزایش دهد، اما می‌توان با مدیریت برخی شرایط سلامتی مانند فشار خون، بیماری‌های قلبی، دیابت، کلسترول، چاقی، خودداری از مصرف دخانیات و کاهش استرس، خطر این عارضه را کاهش داد. ورزش منظم و رژیم غذایی متعادل نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

پزشکان تاکید دارند: سکته مغزی عارضه‌ای نیست که در خانه درمان شود و هیچ کمک اولیه‌ای وجود ندارد که به بهبود بیمار سکته مغزی کمک کند؛ بنابراین پس از تشخیص علائم عارضه سکته مغزی باید فرد بلافاصله برای درمان به بیمارستان مراجعه کند.

علائم هشداردهنده سکته مغزی

نشانه‌های سکته مغزی با علائم هشداردهنده‌ای همراه است که آگاهی از آن‌ها می‌تواند به تشخیص به موقع بیماری کمک کند.

عدم تعادل هنگام راه رفتن: سکته مغزی ممکن است بر نواحی از مغز که تعادل را کنترل می‌کند، تاثیر بگذارد. فردی که دچار سکته شده ممکن است احساس سرگیجه کند یا تعادل خود را از دست بدهد.

مشکل بینایی: دو سوم قربانیان سکته مغزی ممکن است در اثر سکته دچار اختلال بینایی شوند.

عدم تقارن صورت: از فردی که مشکوک به سکته مغزی است باید خواسته شود که لبخند بزند. اگر یک طرف صورت دچار افتادگی شود باید او را سریعا به بیمارستان انتقال داد.

احساس ضعف در بازو/پا: درصورتیکه از فرد درخواست شود دستش را بالا بیاورد، اما به سمت پایین حرکت دهد، نشانه سکته مغزی است.

اختلالات گفتاری: اگر فردی قادر نباشد به درستی تکلم کند، نشانه دیگری از سکته مغزی است.

زمان طلایی انتقال سریع بیمار به نزدیکترین بیمارستان: در افرادی که دچار سکته مغزی شده اند زمان، بسیار حائز اهمیت است. مدیریت زمان و اننقال به موقع بیمار به بیمارستان نه تنها می‌تواند نجات دهنده زندگی باشد بلکه از بروز نقایص دائمی نیز در بیمار جلوگیری می‌کند.