نصف جهان: این شب ها «گیلسو» یا همان مادر ابراهیم نقش اصلی سریال «در کنار پروانه ها» است. مادری که طی تصادفی پسرش را از دست داده و اعضای بدن او را اهدا کرده است. اما آنچه نقش گیلسو را از سایر سریال هایی که درباره اهدای عضو ساخته شده اند متفاوت می کند، این است که گیلسو قلب پسرش را به ضارب او در تصادف اهدا کرده است و همین موضوع تعلیق عمیقی در داستان ایجاد کرده است که مخاطب را تا پایان قسمت های این سریال همراه می کند. «پروانه معصومی» با ۵۰ سال تجربه در سینما و تلویزیون این روزها بعد از ایفای نقش های مختلف، نقش «گیلسو» را در این سریال بازی می کند. «معصومی» با اینکه سالها است در شمال کشور زندگی می کند اما هنوز هم از زندگی در این خطه راضی است و معتقد است آرامش خاصی دارد.

** اولین نکته ای که به محض دیدن بازی شما در سریال «در کنار پروانه ها» آن هم در فضای سرسبز شمال در ذهن مخاطب تداعی می شود این است که خودتان هم مدتی است در شمال کشور ساکن هستید و زندگی می کنید.

بله من ۲۶ سال است که به شمال کشور رفته ام و تصمیم گرفتم همان جا زندگی کنم.

** دوری از خانواده و فرزندان سخت نیست؟

یک فرزند پسر دارم که او هم همراه من به اینجا آمده است. مابقی خانواده خواهرهایم هستند که از شروع کرونا تا الان نتوانستم آنها را از نزدیک ببینم. البته روزهایی در تهران تصویربرداری داشتیم که به دلیل اینکه ما در جمع کار می کردیم باز هم نشد به دیدار خانواده بروم.

** به خاطر آرامش و دور از هیاهو بودن تهران، زندگی در شمال را به تهران ترجیح دادید؟

حقیقتش این است که در تهران خانه ای نداشتم و با موجودی که آن زمان داشتم شاید می توانستم یک آپارتمان خریداری کنم. آپارتمان نشینی را دوست ندارم و دوست دارم در هر موقعیتی که هستم آسمان بالای سرم را ببینم. از کودکی در خانه هایی بزرگ شده بودم که همه حیاط داشتند و اگر آسمان را نبینم برایم خیلی سخت است. برای همین تصمیم گرفتم به شمال بیایم و زمینی بگیرم و پسرم که معمار هست خانه ای برایم بسازد. از سویی به شمال آمدم تا استراحت کنم و آرامشم را داشته باشم.

** درباره قبول نقش در سریال در کنار پروانه ها برایمان بگویید. با توجه به گزیده کاری شما در این سالها، قصه شما را درگیر کرد یا نقش گیلسو برایتان جذاب بود؟

زمانی که قصه را خواندم خیلی دوستش داشتم اما با توجه به شیوع کرونا که الان دو سال و خرده ای است که کار نمی کنم با آقای یاری – کارگردان-  صحبت کردم و به او گفتم قصه را دوست دارم اما یک شرط دارم آنهم اینکه لوکیشن نزدیک خانه ام باشد که شب ها به منزلم برگردم که البته نشد و گروه الان لاهیجان هستند و من صومعه سرا هستم و دو ساعت راه دارم تا به خانه برسم. اما خوشبختانه با وجود اینکه از خانه دور هستم اما زمان آفیش هایم خیلی زیاد و خسته کننده نبود.

** بیشتر از نیمی از این سریال در شمال کشور مقابل دوربین رفته است. چقدر این تغییر فضا در کار بازیگران تاثیر داشته است؟

بازیگران ما حضور در شمال را خیلی دوست داشتند به اضافه اینکه وقتی ما در لاهیجان هستیم بیشتر سکانس هایمان در فضای آزاد و فضای باز هست. با اینکه در همان فضای باز تمام گروه ماسک می زدند اما ما بازیگران ماسک نمی زدیم و همین موضوع نگرانی ما را از شیوع کرونا کمتر می کرد.

** شما خیلی کم و گزیده کار می کنید. این خواسته خودتان است یا نقش های پیشنهادی آنطور که باید نیستند؟

دوست دارم وقتی خودم هم سریالی را می بینم آنچه که تماشا می کنم به دلم بنشیند در عین حال فکر می کنم مردم هم همینطور هستند و وقتی می بینند من در سریالی یا فیلمی بازی می کنم پیش خودشان می گویند احتمالا باید کار خوبی باشد. نمی توانم هر نقشی را بازی کنم و پولش هم برایم مهم نیست چون اگر اهمیت داشت باید خیلی پر کار باشم که نیستم. به همان کمی که دارم قانع هستم و دوست دارم مردم نوع دیگری به من بازیگر نگاه کنند و احترامی که به من می گذارند برایم خیلی مهم است.

**  شما سالها است که مشغول به بازیگری هستید. بیشتر دوست دارید در قالب چه نقش هایی قرار بگیرید؟

زمانیکه فیلم نامه را می خوانم اگر نقشی که به من پیشنهاد شده را از قصه حذف کنم و هیچ اتفاقی در فیلم نامه رخ ندهد یعنی آن نقش وجود ندارد. حتی اگر آن نقش فقط در یک سکانس بازی داشته باشد. معتقدم آدم در دو کار بازی کند اما در ذهن مخاطب بماند ارزشش بیشتر از این است که در صدها کار بازی کند و مخاطب هیچ از او به یاد نیاورد.

** ماندگار ترین شخصیت و کاری که تا به حال بازی کردید کدام بود؟

نقشی که در سریال امام علی (ع) و ناخدا خورشید بازی کردم را خیلی دوست داشتم.