ازدحام بیش‌از حد خانوار، شاخصی است که می‌تواند باعث پیامدهای نامطلوب برای سلامتی افراد شود. پژوهشگران با انجام یک مطالعه، دریافتند که ازدحام خانوار در شهرستان‌های نزدیک به مرزهای جنوب غربی، جنوبی و غربی ایران نسبت به شهرستان‌های سایر استان‌ها، بیشتر است.

ازدحام بیش‌ از حد خانوار به شرایطی گفته می‌شود که تعداد ساکنان یک خانوار از ظرفیت فضای مسکونی موجود آن‌ها بیش‌تر باشد و زمانی رخ می‌دهد که بیش از دو نفر از اعضای یک خانواده، یک اتاق خواب را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. تراکم خانوار شاخصی برای وضعیت اقتصادی- اجتماعی ضعیف است و این موضوع می‌توند منجر به پیامدهای نامطلوب سلامت جسمی و روانی اعضای خانواده شود.

ازدحام خانوار می‌تواند با شیوع بیشتر بیماری‌های واگیردار و بیماری‌های غیرواگیر مانند مشکلات روانی مرتبط باشد. همچنین می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی کودکان مانند عملکرد تحصیلی، میزان مراقبت از آن‌ها و امنیت غذایی تاثیرگذار باشد.

وضعیت تراکم بیش‌از حد خانوار در استان‌های ایران و عواملی که باعث ایجاد آن می‌شوند، به خوبی شناخته نشده است. به همین دلیل؛ پژوهشگران با انجام یک مطالعه به بررسی میزان تراکم بیش از حد خانوار در استان‌های ایران پرداختند.

در این مطالعه از داده‌های ۳۹ هزار و ۸۶۴ خانوار (۱۸ هزار و ۸۰۸ خانوار ساکن در مناطق شهری و ۱۹ هزار و ۳۳۷ خانوار ساکن در مناطق روستایی) که 0/18 درصد از کل خانوارهای ایران را تشکیل می‌دهند، استفاده شد.

بررسی‌های این مطالعه نشان داد کمترین میزان شیوع ازدحام خانوار در استان گیلان و بیشترین میزان در استان سیستان و بلوچستان بود.

ازدحام خانوار در شهرستان‌های نزدیک به مرزهای جنوب غربی، جنوبی و غربی ایران نسبت به شهرستان‌های سایر استان‌ها، بیشتر بود. همچنین شهرستان‌های اطراف سواحل دریای خزر و نزدیک به کویر مرکزی ایران، نسبت به شهرستان‌های سایر مناطق، ازدحام خانوار کمتری داشتند.