برای بیرانوند که خواست اما نتوانست
کد خبر: ۲۴۱۶۳۱
تاریخ انتشار: ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۲۱:۰۸

مرضیه غفاریان: «چراغ سبز بیرانوند به پرسپولیس» یکی از پرتکرارترین و در عین حال مهمترین خبرهای این روزهای محافل ورزشی ایران است.

بیرانوند با انتقال قرضی اش به بوآویشتا به رؤیایی که هنگام جدایی از جمع سرخپوشان در سر داشت نرسید تا جایی که این تیم پرتغالی گلر 41 ساله خود را به بیرو ترجیح داد. اما چه شده که سنگربان شماره یک سرخپوشان پایتخت که اگر محروم یا مصدوم نبود فرصت حفاظت از سنگر این تیم را به رقیب کرواتش نمی داد حالا به راحتی اعتراف می کند که در دو سال گذشته فقط در حدود بیست سی درصد بازی های باشگاهی به میدان رفته است؟ در این دو سال چه بر سر گلر شماره یک ایران آمده که باشگاه رویال آنتورپ که پول زیادی را خرج خرید او از پرسپولیس کرد بعد از مدت کوتاهی به نیمکت تبعیدش کرد؟

بیرانوند به جایی رسیده که با وجود پیشنهاد از دو سه تیم اروپایی ترجیح می دهد به پرسپولیس برگردد. شاید او حالا به اشتباهش پی برده. شاید حالا متوجه شده که پیوستن به باشگاه بلژیکی با رؤیای دیده شدن در اروپا، بدترین تصمیمی بوده که در عمرش گرفته است.

او نمی تواند منکر این شود از روزی که به اروپا رفته فوتبال روی خوبش را به او نشان نداده تا جایی که جای ثابت خود را در تیم ملی ایران هم از دست داد. علی بیرو دو سال جنگید تا بتواند به آنچه در سر می پرواند برسد، تا بتواند به منتقدان خود ثابت کند که اشتباه نکرده اما واقعیت چیزی جز این بود.

واقعیت این است که برخی از بازیکنان ما به خصوص گلرهایی که در لیگ برتر بازی کرده اند برای بازی در لیگ های معتبر اروپایی ساخته نشده اند. این موضوع دلایل بسیاری دارد. یکی از آنها می تواند به مربی این دروازه بانان برگردد. مربیانی که اکثر غریب به اتفاق آنها گلرهای بازنشسته فوتبال ایران هستند و به جرأت می توان مدعی شد که با فوتبال روز دنیا آشنایی چندانی ندارند و به همین دلیل شیوه تمرینات آنها برای پرورش یک دروازه بان مطمئن مناسب نیست. مشکلی که حتی رادوشوویچ، گلر کروات پرسپولیس پس از ترک این تیم به صراحت به آن اشاره کرد و افت حامد لک را به شیوه مربیگری فنایی ربط داد که به گفته او، با 10 دقیقه سر زدن به اینستاگرام و یوتیوب فکر می کند مربی خوبی شده است!

رادوشوویچ درست می گوید. حتی اگر فردی در ایران دروازه بانی در خونش باشد هم به مرور با این شیوه تمرین کردن افت پیدا می کند چه رسد به گلرهایی که فقط به دلیل قد بلندی که دارند به توصیه این و آن هنگام انتخاب پست در فوتبال، ایستادن در چهارچوب دروازه را بر می گزینند. در حالی که دروازه بان مهمترین و حساس ترین پست را در زمین برعهده دارد و برای موفقیت در این امر باید بیش از سایر بازیکنان تیم و شدیدتر تمرین کند.

مسئله دیگر اینکه گلرهای ایرانی آنطور که خودشان خیال می کنند، در حفاظت از دروازه مهارت ندارند. این مربوط به امروز و دیروز نیست بلکه معضلی است که فوتبال ایران سال های سال است با آن دست و پنجه نرم می کند. پر بیراه نیست اگر بگوییم از بدو ورود فوتبال به ایران، کشور ما دروازه بانی که در سطح اروپا و جهانی باشد به خود ندیده است. در این میان هر از گاهی افرادی چون ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده در میان این گلرها گل می کردند که آنها هم بین سنگربان های مطرح جهان حرفی برای گفتن نداشتند و چه بسا اگر آنها هم برای ادامه فوتبال خود مثل علی بیرو راهی خارج می شدند فوتبالشان نابود می شد و الان اسم آنها سر زبان فوتبالدوستان ایرانی به عنوان دروازه بان های مطرح تاریخ فوتبال کشورمان نمی چرخید.

با این اوصاف باید گفت بیرانوند گلر خوب و سرآمدی است، اما فقط بین همرده های خودش در ایران و با کمی ارفاق یکی از دروازه بان های خوب آسیا هم به حساب می آید، اما نه بیشتر. او بین گلرهای ایرانی که اکثر آنها عملکرد سینوسی دارند مطرح شد و مهمترین شاهکارش هم مهار پنالتی رونالدو در جام جهانی بود. شاید همین موضوع باعث شد بیرانوند خیال کند می تواند در اروپا پیشرفت کند. اما گردش روزگار ثابت کرد واقعیت با آنچه سنگربان شماره یک تیم ملی در سر می پروراند فرسنگ ها فاصله داشت. گویا بیرانوند هرچند خیلی دیر اما بالاخره پی به این نکته برده که به قول اروپایی ها «وقتی وارد میدان جنگ می شوی، نباید مادر مادر کنی» و همین باعث شده او که پس از جدایی از جمع سرخپوشان بارها و بارها اعلام می کرد به هیچ وجه قصد بازگشت ندارد و برای رسیدن به آرزویش تلاش می کند، دست از جنگیدن بکشد و پرچم سفید برافرازد تا شاید بتواند با بازگشت به پرسپولیس به روزهای اوج خود در لیگ برتر ایران برگردد.

  

 

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰
پربیننده ترین
ویدئو