مرضیه غفاریان: هم تیمی های طارمی به او حسادت می کنند؟ از نظر طرفداران ایرانی مهاجم ملی پوش پورتو، پاسخ این سئوال مثبت است.

هنوز بازی پورتو و رقیب همیشگی اش اسپورتینگ در نیمه نهایی جام حذفی پرتغال تمام نشده بود که علاقه مندان ایرانی مهدی، با هجوم به صفحه رسمی باشگاه پورتو در اینستاگرام نظر عجیب خود را زیر پست هایی که مربوط به این بازی بود نوشتند؛ آن هم به سه زبان فارسی، انگلیسی و حتی پرتغالی.

نظر غالب هواداران طارمی این است: «بازیکنان پورتو پنج شنبه شب در مصاف با اسپورتینگ به ستاره ایرانی خود پاس نداده اند مبادا او دوباره مانند بازی قبلی اش هت تریک کند!» اما نظر طرفداران پرتغالی پورتو چیزی جز این است. آنها معتقدند این دسته از ایرانی ها طارمی را رئیس پورتو می دانند درحالی که از نظر هواداران «اژدهایان» نتیجه گرفتن تیم مهم است نه اینکه چه کسی گل بزند.

این دعوای مجازی آسیایی–اروپایی که حتی تا پس از اولین باخت فصل آبی و سفیدها در بازی دوشنبه شب برابر براگا ادامه داشت یک چیز را روشن می کند؛ اینکه حق با پرتغالی هاست و پربیراه نیست اگر بگوییم یکی از علل تفاوت فاحش سطح فوتبال ما با اروپایی ها در همین فرهنگ هواداری نهفته است. طرفداران فوتبال در کشور ما رفتارهایی از خودشان نشان می دهند که به ندرت می توان مانند آن را در کشورهای دیگر به خصوص در قاره اروپا دید.

متأسفانه فرهنگ طرفداری در کشور ما هنوز آنچنان که باید و شاید رشد نکرده است. واکنش طرفداران ایرانی طارمی هم بهترین شاهد ما بر این مدعاست. عقیده آنها در خصوص موفق نبودن بازیکن مورد علاقه شان در گلزنی در بازی با اسپورتینگ، مشتی نمونه خروار از برخورد احساسی و خارج از دایره منطق فوتبالدوستان کشورمان در مواجهه با این گونه مسائل است.

کافی است کمی به گذشته برگردیم. هنوز یادمان نرفته همین ستاره ایرانی پورتو پس از مصیبتی که برای پرسپولیس به بار آورد چگونه تا مدت ها و تا پیش از پیوستنش به «پریمیرا لیگا» به یکی از منفورترین بازیکنان ایرانی در میان هواداران به خصوص در بین پرسپولیسی ها تبدیل شده بود. اصلاً چرا راه دور برویم؛ بعید می دانیم کسی از یاد برده باشد طارمی مدتها لقب گلنزن ترین مهاجم تیم ملی را به خود اختصاص داده بود.

ستاره ایرانی پورتو فقط یک نمونه از بازیکنانی است که علاقه مندان فوتبال در ایران، روزی او را تا عرش بالا بردند و دیگر روز چنان محکم بر فرش کوبیدندش که نتواند سربلند کند. باز جای شکرش باقی است که طارمی خود را اسیر این هیجانات آنی هواداران احساسی نکرد و پس از مدتی ناکامی دوباره سربلند کرد و به روزهای اوجش برگشت. فوتبال ایران کم نداشته ستاره هایی که با گیر افتادن در باتلاق این قبیل رفتارهای احساسی چنان به خاموشی گراییده اند که حالا کمتر فوتبالدوستی آنها و درخشش هایشان را به خاطر می آورد.

هواداران باید یاد بگیرند فوتبال در اوج مهیج بودنش، منطق خاص خودش را هم دارد. این درست است که هیچ چیز در فوتبال قابل پیش بینی نیست اما نتیجه گرفتن در هر مسابقه مستلزم به کارگیری تاکتیک ها و تکنیک های خاص و ویژه برای آن بازی است که مسلماً از سوی کادر فنی به بازیکنان ارائه می شود. این چیزی است که تماشاگران و هواداران یک تیم فوتبال باید آن را کاملاً درک کنند.

پس باید بپذیریم اگر طارمی در مسابقه با اسپورتینگ کاری از پیش نمی برد، یک دلیل عمده اش به بازی خوانی حریف و اعمال تاکتیک های مناسب برای از کار انداختن مهره های پورتو باز می گشته و نه آنکه هم تیمی های مهدی به او پاس نداده اند تا او گل نزند. گل نزند که چه شود؟ اتفاقاً  همه حاشیه های به وجود آمده پیش از این بازی، هم طارمی و هم یارانش در پورتو را سراپا انگیزه برای شکست دادن اسپورتینگ کرده بود اما هواداران مهاجم ملی پوش کشورمان باید قبول کنند که حریف قدرتمند پورتو نیز، همیشه هم در زمین و هم روی نیمکت حرف زیادی برای گفتن داشته و دارد.

تماشاچی ها و هواداران با القای این گونه عقاید احساسی و خارج از منطق به بازیکنان و مجموعه یک تیم جز آنکه تیشه بر ریشه تیم محبوب خود بزنند کاری از پیش نخواهند برد. خشم و نفرت، منطق را کنار می زند و تعصب بی جا هیچ ثمری در پی نخواهد آورد.

هم بازیکنان و هم گردانندگان باشگاه پورتو بارها و بارها بر اهمیت داشتن مهره ای به نام مهدی طارمی صحه گذاشته اند که اگر چنین نبود، او هرگز نمی توانست یک تنه به ستاره این روزهای لیگ پرتغال بدل شود. اصلاً تفاوت ما و اروپایی ها در همین چیزهاست. ما با احساس حرف می زنیم، آنها با منطق عمل می کنند. عشق و نفرت ما از چهره ها روی یک مرز باریک است، برای آنها چهره ها ابزار به سعادت رساندن یک تیم هستند؛ نه بالعکس که تیم ها نردبانی برای ترقی و محبوبیت روزافزون چند ستاره باشند و نه دستاویزی برای وقت گذراندن در فضای مجازی و...