ضربه واردات به صنعت نساجي
کد خبر: ۲۴۸۵۸۱
تاریخ انتشار: ۰۱ تير ۱۴۰۱ - ۱۸:۰۸

دریا قدرتی پور: ديوارهاي تبله کرده، غم آور و ريخته، پشت بن بست درهاي زنگ زده، نمايي کامل از امپراطوري از دست رفته نساجي هاي اصفهان است. خاطره اي که به 1302 خورشيدي باز مي گردد؛ زماني که تاريخ ورق خورد و عطاالملک دهش اولين سنگ بناي آنها را بنيان گذاشت. پروژه عظيمي که در آن زمان چشم آبي هاي آلماني افتخار آن را داشتند تا به دست آنها کلنگ بخورد.

از همان زمان بود که کارخانه هاي نساجي يکي پس از ديگري توسعه يافت و هزاران کارگر در آن مشغول شدند و روزگاري که در همين نساجي ها پارچه لباس هاي نظامي انگليسي ها توليد مي شد و همين باعث شده بود که اصفهان به منچستر ايران شهرت يابد و قطب صنعت کشور شود.

اما اين شکوه و عظمت، ديري نپاييد و ستون نساجي هاي اصفهان کم کم ترک خورد. چرخ کارخانه ها نچرخيد و شهرت نساجي هاي اصفهان رو به افول رفت.  بعدها تنها خاطره اي که بعد از به کما رفتن کارخانجات باقي ماند، تجمع کارگراني بود که بدون هيچ حق و حقوقي يا بازخريد شده بودند و يا با 20 سال سابقه به يکباره خانه نشيني را تجربه کردند. توليد خوابيد و سکوت جاي سر و صداي چرخ دنده هاي برخي از کارخانه هاي نساجي اصفهان را گرفت.

در همان دوران بود که مديركل دفتر صنايع نساجي و پوشاك وزارت صنعت، معدن و تجارت تريبون را به دست گرفت و از تلاش‌هايي خبر داد كه به‌منظور ارتقاي صنعت نساجي كشور و صنايع پيراموني با هدف محدود كردن واردات انجام شده اما اين شعارها به عمل نرسيد و واردات بي رويه پارچه هاي خارجي، پنبه داخلي ها را زد؛ هيچکس جلوي کاهش تعرفه واردات پوشاک به کشور را نگرفت و محصولات کشورهاي همسايه رونق را از بازار پوشاک ايران دزديد.

هند، چين، پاکستان و ترکيه بازار پارچه و پوشاک ايران و اصفهان را در دست گرفتند و پارچه هاي قاچاق جايگزين توليد نساجي هاي اصفهان شد. اين در حالي بود که تا قبل از آن 70 درصد نياز کشور به پوشاک از طريق نساجي هاي اصفهان تأمين مي شد.

اين موضوع باعث شد که فعالان صنعت پشت تريبون ها بيايند و از صنعتي دفاع کنند که در حال از دست رفتن بود. سيد عبدالوهاب سهل آبادي بارها و در زماني که بر کرسي رياست اتاق بازرگاني اصفهان نشسته بود در باب حمايت از توليد داخل و نساجي هاي اصفهان سخن گفت، اما قدرت خارجي ها گويا بيشتر بود و آنچه اتفاق افتاد واردات بي رويه پارچه از کشورهاي همسايه بود.

سهل آبادي زماني هم که مرد اول خانه صنعت و معدن ايران شد، درست  5 سال پيش در جمع فعالان صنعت نساجي باز هم در باب نساجي هاي اصفهان در اين باره توضيحات بيشتري داد و اعلام کرد که راه اندازي يک تشکل صادراتي نساجي در استان اصفهان مي تواند صادرات نساجي اصفهان را بهبود بخشد؛ امري که باز هم به شکل جدي به آن پرداخته نشد. همين موضوع باعث شد که 500 الي 600 واحد توليد پوشاک در اصفهان به دليل نبود تسهيلات مناسب و عدم حمايت از آنها چرخشان نچرخد و بسياري از آنها تعطيل يا نيمه تعطيل شوند.

اين عوامل باعث شد که بعد از بسته شدن کارخانه هاي بزرگ نساجي اصفهان تنها 40 درصد از صنعت نساجي اين شهر امکان زنده ماندن پيدا کنند و بقيه تعطيل يا نيمه تعطيل شدند و همين بازار قاچاق پوشاک را گرم تر کرد و به تن نيمه جان نساجي ها ضربه آخر را زد.

 پارچه ايراني با برچسب خارجي

رئيس اتحاديه توليدکنندگان و فروشندگان پوشاک دوخته در اصفهان در گفتگو با «نصف جهان» درباره وضعيت فعلي بازار پوشاک اصفهان گفت که با اينکه واردات بي رويه پارچه و پوشاک از چندي پيش متوقف شده اما همچنان قاچاقي ها بر بازار پوشاک اصفهان احاطه دارند: «پوشاک قاچاقي که از آن سوي مرزها مي آيد قابل رقابت با جنس ايراني و توليدات ايراني نيست و جالب اينکه پارچه هاي ايراني به صورت دوخته با برچسب ترک و با قيمت هاي چند برابري به خود ما فروخته مي شود.»

او ديدگاه غلط مردم در مورد کيفيت پارچه هاي ترک را دليل اصلي رونق پوشاک قاچاقي مي داند: «متأسفانه در سال هاي اخير بازار بزرگ داخلي ما در تسخير کامل پوشاک خارجي درآمده و نزديک 98 درصد اين پوشاک از راه قاچاق وارد کشور مي شود. در واقع، ما سهم بسيار زيادي از بازار پوشاک داخلي خود را از دست داده ايم و در شرايط خوبي قرار نداريم؛ البته اوضاع بد اقتصادي هم مزيد بر علت شده و بدنه نحيف توليد را نحيف تر مي کند. به اعتقاد من اگر شرايط به همين منوال پيش برود، ممکن است در سال هاي آتي چيزي به نام توليد پوشاک در ايران نداشته باشيم.»

بازار پوشاک اصفهان حالا قصه ها و غصه هاي زيادي دارد. توليد کنندگان نه تجهيزات به روزي دارند و نه تنوع توليداتشان به شکلي است که بتواند قابل رقابت با توليدات خارجي باشد. از سوي ديگر به گفته فعالان اين صنعت پارچه هاي ايراني دوخته مي شود و به اين دليل که مشتريان معمولاً کالاي خارجي را بيشتر مي پسندند با برچسب ترک فروخته مي شوند.  در کنار اين مشکلات، ماليات بر ارزش افزوده و بانک ها دو عامل ديگري هستند که مانعي بر سر توليد داخل هستند و نمکي شده اند بر زخم توليد داخل.

به گفته رئيس اتحاديه پارچه فروشان اصفهان با اينکه حدود 40 درصد صنعت نساجي کشور در اصفهان واقع است و دو هزار واحد کارگاهي کوچک و متوسط در اين حوزه فعاليت مي کنند اما با تمام اينها مشکلات نمي گذارد که پارچه هاي توليد داخل به بازار رقابتي با چين و کره و ژاپن و اندونزي وارد شود.

در حال حاضر تنها توليد داخل ما ختم مي شود به پارچه هاي مصرفي براي لباس هاي بيمارستاني و روپوش مدارس و در مابقي موارد وابسته به واردات يا پوشاک قاچاق هستيم. همين موضوع، بازدهي اين صنعت را به حداقل رسانده است.

از سويي ديگر به گفته رئيس اتحاديه پارچه فروشان اصفهان، بالا و پايين رفتن تعرفه‌هاي واردات كه منجر به وارد آمدن شوك به بنيان اين صنعت ارزان شده است از جمله مهمترين علل اين کاهش بازدهي در صنعت نساجي تلقي مي‌شود كه باعث شده است كارخانجات نتوانند آنچنان كه بايد به زنده نگه‌داشتن صنعت حساس پوشاک ياري برسانند؛ موضوعي که بر حمايت‌هاي انجام شده يا وعده داده شده نيز مُهر بي رنگي مي‌زند تا گسستن تار و پود پوسيده صنعت نساجي ايران در آينده‌اي که شايد چندان هم دور نباشد اجتناب ناپذير شود.

 

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰
پربیننده ترین
ویدئو
آخرین اخبار