بهمن اورانی: انتشار اسامی رسانه ها و خبرنگاران دریافت کننده مبالغی از متهمین در پرونده تحقیق و تفحص از فولاد مبارکه صرف نظر از میزان این مبلغ و علت دریافت آن از چند زاویه موجب تأسف و نگرانی است.

اینکه در میان این اسامی به ناگاه متوجه کمی فامیل گرایی در جامعه مطبوعاتی استان اصفهان شدیم، اینکه تقریباً فهرست اسامی فراگیر است و شامل پیشکسوتان و خبرنگاران آماتور و جوان می شود و اینکه جامعه مطبوعاتی اصفهان به نقطه ای رسیده که چاره ای جز خانه تکانی ندارد.

درد خبر اختلاس بی سابقه در کنار انتشار فهرست اسامی خبرنگاران به هر بهانه ای دردی است تحمل ناپذیر... به خاطرم آمد سخن یکی از مدیران سابق و اندیشمند روابط عمومی استانداری اصفهان که خود نیز اهل رسانه بود و هست. او ۱۵ سال پیش می گفت: «متأسفانه کمتر خبرنگار آزاد و بی تعلق داریم.» می گفت: «اگر خبرنگاران به وظایف خود عمل نکنند و دنبال دیدن تاریکخانه ها نروند و دست از عیدی و پاداش و تراول و سکه نکشند تا کمتر از یک دهه دیگر با حجم وسیعی از فساد روبه رو می شویم.»

حالا نگرانیم که انتظار افشای پرونده های فساد مالی با قلم شیوا و شجاعانه خبرنگاران در پیچ و خم نمک گیری اصحاب رسانه انتظار عبث و بیهوده ای باشد.

نگرانیم قلم ها آلوده شده باشند.

نگرانیم که نگاه مردم به خبرنگاران تردید انگیز شده باشد.

نگرانیم که مبادا تشکل های رسانه ای و مطبوعاتی استان مرکز معامله و خرید و فروش تیترهای خبری و عناوینی چون مدیران برتر شده باشد.

سال های طولانی، سازمان ها و دستگاه های دولتی و نیمه دولتی در برگزاری آیین بزرگداشت روز خبرنگار از یکدیگر سبقت می گرفتند و شاید اندک دلسوزان مطبوعاتی نسبت به خطر این رخداد و از دست دادن استقلال رسانه ها هشدار دادند.

تشکل های مطبوعاتی استان و مدیران رسانه ها با هر گرایشی باید در اساسنامه و منشور اخلاقی و حرفه ای خود بازنگری کنند. قبل از عضوگیری، سوابق خبرنگار را بررسی کنند، ببینند او چقدر شخصیت رسانه ای دارد.

پرسشگری و جهت دهی مسیر مصاحبه و به چالش کشیدن مدیران یکی از عناصر اصلی حرفه خبرنگاری است آیا اعضای تشکل های خبری از این توانایی برخوردارند؟

خبرنگار در جایگاه مدعی العموم قرار دارد، خبرنگاری که توانایی پرسش معنادار ندارد، خبرنگاری که قادر نیست از مجموعه دعوت کننده به نشست خبری اطلاعات کافی به دست آورد و در جریان مصاحبه از مدیر مربوطه بخواهد که در خصوص دستکم دو مورد از وقایع ابهام انگیز حوزه کاری خود توضیح بدهد، خبرنگار نیست، او یک پیک موتوری است که مسیری را طی کرده تا خبری را تحویل بگیرد و بیاورد!

شایسته است در منشور تشکل های رسانه ای و همچنین مقررات رسانه ها حتماً تذکر داده شود خبرنگاران از دلیل دریافت هدیه و یا حتی هزینه خارج از عرف آگهی تبلیغاتی مطلع شوند.

پرداخت هر میزان مبلغی بابت رپرتاژ آگهی می بایستی در قالب قرارداد و به حساب واحد مربوطه واریز شود و خبرنگار مسئول دریافت هزینه آگهی تبلیغاتی نیست.

رسانه باید با صلابت تمام در عین تأمین منابع مالی و اخذ مبالغ قانونی درج آگهی از مسئولیت اجتماعی خود عقب نشینی نکنند.

رسانه ها یکی از ارکان مبارزه با فساد تلقی می شوند و اگر این رکن اساسی دچار آلودگی شود، مردم شکایت به کجا برند؟!

و اما دستگاه های نظارتی بر عملکرد رسانه ها نیز خود را مبرا از تقصیر ندانند. اگر امروز شاهد فاجعه به دام انداختن بعضی رسانه ها و خبرنگاران توسط سودجویان و اختلاسگران هستیم حتماً سختگیری ها و برچسب سیاه نمایی به هر نقد دلسوزانه ای بی تأثیر نبوده است.

برای نجات کشور از دست بی رحم ترین تروریست های اقتصادی و مهاجمان به اموال عمومی، دست خبرنگاران و رسانه های با شرافت را باز بگذارید...