مرضیه غفاریان: وقتی پیرمرد پرتغالی پس از برتری تیم ملی ایران برابر ولز می گوید شاگردانش «بدون هیچ ترسی مقابل حریف ظاهر شدند» یعنی خود «کارلوس کی روش» هم به زبان بی زبانی اعتراف می کند که شکست سنگین بازیکنانش برابر انگلیس بیش از هرچیزی ناشی از هراس آنها از رقیب بوده است.

چه بسا اگر کی روش در مصاف با تیم های نامی چه در دوره های گذشته جام جهانی و چه در اولین گام در قطر با ریسک بیشتری مهره هایش را انتخاب می کرد و تیمش را همچون نبرد با شاگردان «راب پیج» هجومی تر به میدان می فرستاد حالا هم کارنامه تیم ملی ایران در مهمترین تورنمنت جهانی فوتبال با باخت 6 بر 2 مقابل بریتانیایی ها سیاه نشده بود و هم اینکه امکان داشت ایران خیلی زودتر از این با کسب نتایج بهتر مقابل حریفان قدرتر به مرحله حذفی صعود کند و مزد نترسیدن خود را بگیرد. اما «شجاعت» و «ریسک» که پیش از نبرد ظهر جمعه ایران همیشه جزو حلقه های مفقوده تیم های کی روش بوده همیشه کار دست شاگردان این پیرمرد لجوج پرتغالی داده است. برای اثبات این مدعا نیاز به شاهد نداریم چه اینکه دفاعی بازی کردن تیم های کی روش برابر تیم های بزرگ زبانزد خاص و عام بوده و هست.

اما ایران در بازی با ولز نشان داد که این پتانسیل را دارد که به قول هافبک تیم ملی «فعل خواستن را صرف کند» و قدرت هجومی خود را به رخ حریفان بکشد به شرط آنکه سکاندار 69 ساله این تیم دست از محتاط بودن بردارد. پربیراه نیست اگر بگوییم یوزهای ایرانی در این دوره گنجینه ای از مهاجمان طلایی در فاز حمله دارند که می توانند با بهره مندی از آنها سنگر حریفان خود را به توپ ببندند. همانطور که در بازی با «اژدهایان» بارها با فرارهای تندو تیز علی قلی زاده و سردار آزمون دروازه این تیم را تهدید کردند. ستاره ایرانی پورتو هم که با هشت موقعیت گلزنی در این مسابقه رکورد بیشترین تعداد ایجاد موقعیت توسط یک بازیکن در جریان یک بازی تا به اینجای مسابقات جام جهانی قطر را از آن خود کرد.

همه اینها نشان دهنده آن است که ایران اگر شجاع باشد، اگر در لاک دفاعی فرو نرود و به قدرت فورواردهای خود ایمان داشته باشد قادر خواهد بود بازهم شگفتی خلق کند. یوزهای ایرانی حتی می توانستند سه شیرهای متکبر را هم زمینگیر کنند همانطور که عربستانی ها آرژانتین را آچمز کردند و ژاپنی ها نیز بال پرواز عقاب های آلمانی را چیدند. اما آنها ترسیدند و بذر این دلهره از نام حریف را سرمربی باتجربه تیم در دل شاگردانش کاشت.

حالا این نگرانی وجود دارد مبادا «مستر سی کیو» بخواهد گام سوم را هم همچون نخستین قدم در قطر با احتیاط بردارد؟ مبادا بخواهد تنها برای گل نخوردن از حریف به میدان برود با علم به اینکه تیم ایران با کسب یک تساوی هم می تواند به مرحله بعد صعود کند؟ این یعنی چشم بستن روی گنج ایرانی در خط حمله و یعنی تکرار فاجعه بازی اول، حالا شاید با تعداد گل کمتر. چه اینکه آمریکایی ها فقط برای پیروزی پای به میدان می گذارند چون یک امتیاز برای آنها حکم خداحافظی از جام جهانی را دارد.

اینجاست که می طلبد معلم کارآزموده تیم ملی ایران یک بار دیگر هم ریسک کند و شاگردانش را تنها با هدف برتری بر حریف به میدان بفرستد، آن وقت می توان امید داشت که باز هم یوزهای ایرانی با کسب 3 امتیاز شیرین در مصاف آخر مزد نترسیدن خود را بگیرند.