مرضیه غفاریان: زور فولاد هم به ذوب آهن نرسید. سربازان جوان، ناشناخته و کم تجربه تارتار در فصل جاری به غیر از دو شکستی که برابر استقلال و شاگردان ژنرال متحمل شدند تاکنون در مقابل هیچ حریفی سر تسلیم فرود نیاورده اند و جانانه در برابر لشکر رقبای تا بن دندان مسلح خود ایستادگی کرده اند. جالب آنجاست که آنها در نخستین گام و در مصاف با ارتش پرستاره پرسپولیس و در دیدار اخیر در نبرد با قشون نکونام نیز با وجود یک یار کمتر حاضر نشدند نتیجه را به این دو حریف مدعی واگذار کنند.

ذوب آهن در پایان هفته سیزدهم با 3 برد، 8 تساوی و 2 باخت در حالی در جایگاه هفتم لیگ ایستاده که شنبه شب می توانست با کسب 2 امتیاز دیگر خود را تا رده پنجم جدول هم بالا بکشد و در همسایگی مدعیان قهرمانی جا خوش کند. شاید در نگاه اول کسب 17 امتیاز از 13 بازی برای این تیم پرافتخار اصفهانی که زمانی برای تصاحب جام می جنگید چندان جالب به نظر نرسد اما نباید از این نکته غافل شد که شکست ناپذیری در 11 بازی برای تیمی که در بین مهره هایش حتی یک ستاره نامی هم ندارد عین شگفتی است.

شاید هواداران گاندوها حق داشته باشند از بازی های دفاعی و نه چندان جذاب تیمشان که در سال های نه چندان دور بی پروا به قلب حریفان می تاخت و یکی پس از دیگری آنها را از پیش رو بر می داشت آنچنان که باید و شاید رضایت نداشته باشند اما آنها نباید فراموش کنند که این تیم باریشه دو سه سالی بود که از آن ذوب آهن مقتدر فاصله گرفته و حتی تا مرز سقوط به دسته یک هم پیش رفته بود. با همه اینها گاندوها هرطور بود دوباره قد علم کرده اند. سبزوسفیدهای اصفهانی از سال گذشته با تغییر و تحولات زیاد در ترکیب تیم، خود را تا رده هفتم جدول بالا کشیدند و در فصل جاری هم تا کنون همین جایگاه را با چنگ و دندان حفظ کرده اند.

اینکه با بازیکنانی جوان و مهره هایی ناشناخته به نبرد تیم های پرستاره بروی و در برابر آنها سرخم نکنی، اینکه ده نفره موفق شوی نایب قهرمان فصل گذشته را در قدم اول متوقف کرده و در هفته دوم تراکتور مدعی را در خانه زمینگیر کنی، اینکه امتیاز شهرآورد نصف جهان را با همشهری ات سپاهان که به اندازه بازیکنانی که در میدان دارد مهره های کارآمد و باکیفیت روی نیمکتش دارد تقسیم کنی و اینکه دیگر تیم مدعی یعنی فولاد را هم در اهواز با وجود یک بازیکن کمتر تا مرز شکست پیش ببری و در نهایت غنیمت یک امتیازی از این نبرد نابرابر به خانه سوغات آوری، همه و همه ثابت می کند که شاگردان مهدی تارتار در فصل جاری  دست به کاری بزرگ زده اند. این نتایج درخشان حاصل تلاش و تمرین گاندوهاست. نتیجه یکدلی و اتحاد تیمی است. این به هیچ عنوان اسمش معجزه، شانس، بخت و چیزهایی از این قبیل نمی تواند باشد.

ذوبی ها لیگ 22 را با شعار «کار، تلاش سخت و تعهد، در کنار هم شکست‌ناپذیر هستیم» آغاز کرده اند و اگر مسابقات این تیم بی ستاره را از ابتدای فصل جاری تا کنون دنبال کرده باشید به خوبی متوجه می شوید که در تحقق این شعار محکم هم گام برداشته و به موفقیت نیز رسیده اند. حتی با وجود شکستن طلسم شکست ناپذیری آنها توسط استقلال و متحمل شدن دومین باخت برابر دیگر سرمربی استقلالی لیگ در سیرجان بازهم می توان مدعی شد که گاندوها فعل خواستن را به خوبی صرف کرده اند.

بر هیچکس پوشیده نیست که ذوبی ها در فصل نقل و انتقالات تابستانی همچون فصل گذشته خرید دندانگیری انجام ندادند و سکاندار جوان گاندوها بازیکن باتجربه چندانی هم در ترکیب تیمش ندارد. با همه اینها جوانان و مهره های ناشناخته ذوب آهن پابه پای مدعیان لیگ با آن همه دبدبه و کبکبه شان پیش آمده اند.

این تیم اصفهانی تا به اینجای کار 17 امتیاز اندوخته است، 2 امتیاز بیشتر از فولاد مدعی و  6 امتیاز کمتر از همشهری اش سپاهان.

این معجزه نیست، این نتایج حاصل نشده مگر با سنگربانی مطمئن حبیب فرعباسی که حتی پنالتی آقای گل لیگ گذشته را هم مهار می کند. با جنگندگی، دفاع مقتدرانه و سد مستحکم مدافعان باتجربه ای چون حامد نورمحمدی، محمد قریشی، آرمان قاسمی در کنار ستاره های جوان تری چون آرمان اکوان، امیرحسین صدقی، امیرحسین جدی و حتی نادر محمدی که کارت قرمز را به جان می خرد تا مبادا سنگر تیمش فرو ریزد. با میان داری و دوندگی بی امان هافبک های سبزپوش چه در مرکز زمین و چه در کناره ها، ستاره هایی چون صادق بابااحمدی، محمد سلطانی مهر، محمدامین درویشی و سجاد جعفری که هم توپ را خوب در زمین به چرخش در می آورند، هم خوب در قلب دفاع حریفان نفوذ می کنند و هم تأثیر چشمگیری در گشودن سنگر رقبا چه با گلزنی و چه با پاس گل ایفا می کنند.

و در آخر هم با مهره های هجومی خود، بازیکنان جوان جویای نامی که اگرچه در گل کردن موقعیت های خلق شده آنچنان که انتظار می رود موفق نبوده اند اما در هرحال نمی توان از نقش آنها در امتیازات کسب شده هم چشم پوشید؛ ستاره های جوانی چون سجاد آشوری، شهرام سالاری، محمدرضا سلیمانی و محمد حسین اسماعیلی، آنها با توجه به تجربه کمشان هرچه در چنته داشته اند روکرده اند و اگر در بازی های بعدی کمی دقت بیشتر چاشنی کارشان کنند بدون شک ذوبی ها با گلزنی آنها می توانند به کسب نتایج درخشان و قرار گرفتن در پله های بالاتر هم امیدوار باشند.

با همه این تفاسیر پربیراه نیست اگر مدعی شویم ذوب آهن در فصل جاری به وضوح پیشرفت کرده است. ضمن اینکه این تیم با غول مصدومیت که از همان شروع لیگ گلزن ترین مهاجم تیمش را گرفتار کرد تا همین اواخر که به پای مدافع جوان تیم تارتار پیچید هم مبارزه کرده است. این ذوب آهن مسیر سبزی را می پیماید که با توجه به آسیب دیدگی چند تن از بازیکنانش و همچنین از دست دادن مهره های جانشین به دلایل پیش بینی نشده مثل همین اخراج در بازی اخیر برای کامیابی در این راه به تزریق خون تازه ای در رگ هایش نیاز دارد. ای کاش مسئولان این باشگاه اصفهانی پیش از شروع نقل و انتقالات زمستانه از خواب بیدار شوند و با صرف بودجه بیشتر حداقل یکی دو ستاره به ذوب آهن اضافه کنند تا روند رو به جلوی این تیم جهش قابل توجهی را تجربه کند.