مریم محسنی: آشفتگی و چندصدایی در بازار فرم مدارس باعث می‌شود که هرسال در آستانه ماه مهر گرانی بر تن لباس فرم مدارس بنشیند؛ قیمت‌های متفاوتی که هرساله به دغدغه خانواده‌ها تبدیل می‌شود؛ فرم‌هایی که چندان باکیفیت نبوده و تنها برای یکسال تحصیلی دوام دارد.

این درحالی است که آموزش‌و‌پرورش و وزارت صمت، هرساله نرخ‌نامه‌هایی را تعیین و به استان‌ها ابلاغ می‌کنند که باید حرف اول و آخر در حوزه لباس دانش‌آموزی را بزند ولی باوجوداین همچنان نرخ‌های گوناگون از خانواده‌ها دریافت می‌شود که موجب اعتراض شده است.

اما حتی اگر لباس‌های فرم مدارس به قیمت درج‌شده در ابلاغیه‌ها نیز فروخته شود؛ نرخ‌ها برای قشر ضعیف جامعه بالاست، به‌خصوص اگر در یک خانه چند دانش‌آموز حضور داشته باشد. در این میان برخی مدارس غیردولتی هم حکایت خاص خودشان را دارند به‌طوری‌که یکدست لباس فرم دانش‌آموزی در آنها حدود یک‌میلیون و حتی بیشتر هزینه ‌برمی‌دارد که مصداق بارز بیشتر پول دادن و بیشتر آش خوردن است.

وزارت آموزش‌وپرورش چند سالی هست که تصمیم‌گیری در حوزه دانش‌آموزی و کلاً ریش و قیچی این ماجرا را به انجمن اولیا و مربیان واگذار کرده با این توضیح که اگر مردم پولی بابت لباس می‌پردازند به جیب مدرسه نمی‌رود بلکه در حساب تولیدکننده‌ها می‌نشیند اما نقش حاکمیتی و نرخ نامه‌هایی که مصوب می‌شود تنها بر روی کاغذ محلی از اعراب داشته و زمانی که به عمل می‌رسد نرخ‌ها به دلایل مختلف تغییر می‌کند.

این گلایه‌ها باعث شده که امسال روند جدیدی در تهیه فرم مدارس ایجاد شود و معاون دفتر انجمن اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش در این رابطه اعلام کرده که هیچ الزام و اجباری برای تهیه لباس فرم مدارس از تولیدی خاص وجود ندارد.

طبق گفته‌های هراتی، در آیین‌نامه اجرایی به شورای مدرسه و انجمن اولیا و مربیان اختیار داده‌شده که در خصوص لباس فرم دانش آموزان تصمیم‌گیری صورت گیرد و برنامه‌ریزی و اقدام برای تهیه لباس به عهده انجمن اولیا و مربیان گذاشته‌شده است؛ بنابراین، قانون‌گذار تکلیف لباس فرم را بر عهده مدرسه گذاشته است.

در این رابطه همچنین بخشنامه‌هایی به استان‌ها ارسال‌شده و چگونگی عملکرد آنها برای تهیه لباس فرم بدون ایجاد زحمت برای والدین تعیین‌شده است.

اکنون این امیدواری وجود دارد که بر اساس بخشنامه ارسال‌شده، بخشی از دغدغه‌های خانواده‌ها در رابطه با تهیه لباس و فرم مدارس مرتفع و ملاحظاتی رعایت شود؛ ازجمله اینکه مدرسه هرسال نباید طرح و رنگ لباس فرم را تغییر دهد تا دانش آموزان بتوانند از لباس‌های سال قبل خود استفاده کنند. همچنین می‌توانند با برخی تولیدی‌ها مذاکره کرده تا لباس‌ها را تهیه کنند اما الزام و اجباری برای تهیه لباس از تولیدی خاصی وجود ندارد و خانواده می‌تواند طرح و رنگ لباس را خودش تهیه کند.

حالا این سئوال پیش می‌آید با توجه به اینکه برخی از مدارس از لباس متحدالشکل استفاده می‌کنند این رویه به آشفتگی بیشتر کمک نخواهد کرد و باز دوباره خانواده‌ها مجبور نمی‌شوند از الگوی قدیمی استفاده کنند؟

محسن رئوف، مدرس و مشاور خانواده در انجمن اولیا و مربیان دراین‌باره می‌گوید: بازارگرمی مدارس برای روپوش دانش آموزان متأسفانه وجود دارد. اینکه پوشاک و لباس مدارس مورد سوءاستفاده بازار و الگوی فشار بر خانواده‌ها قرارگرفته موردپسند نیست و در نحوه عملکرد به‌خوبی عمل نشده است.

وی با اشاره به اینکه دستورالعمل بخشنامه شفاف و نحوه عملکرد ایده آل است تصریح می‌کند: می‌توان از طریق سامانه‌هایی مانند شاد، بخشنامه با تمام زیرساخت‌ها را در معرض دید قرارداد تا بسیاری از بحث‌ها حل شود.