ایرج ناظمی: بی‌تفاوتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برابر وضعیت اداره کل زیر مجموعه‌اش در اصفهان تعجب برانگیز است. اداره‌ای که آشفتگی و بی‌ثباتی را از وزیر دولت سیزدهم به یادگار گرفته، در انتظار اندکی نشاط و پویایی و سرزندگی است. چیزی که در برابر توقع حجم انبوه افراد ناراضی از عملکرد این اداره مانند گوهری کمیاب است.

وضعیت فعلی اداره کل ارشاد اصفهان حاصل سه سال نگاه صرفا سیاسی به این مجموعه است. وقتی قطار بازنشستگان جناحی در این مجموعه به صف شدند و به منصب رسیدند، این روزها و این شرایط به وضوح قابل پیش‌بینی بود.

متاسفانه وزارت ارشاد دولت سیزدهم در طول سه سال، چهار مدیرکل را در اصفهان تجربه کرد. ابتدا و به مدت یک سال با «رمضانعلی معتمدی» که از وزیر دولت روحانی حکم گرفته بود، به سر شد. بعد از آن به سراغ «اصغر آذربایجانی» رفتند. مدیرکلی که هنوز نیامده، به جهت مشکلات انتقال و ماموریت اداری و بخصوص آن که در آستانه بازنشستگی بود این اداره را رها کرد و رفت. پس از او نوبت به «علی تمنایی» رسید. کسی که همچون سلف خود در آستانه بازنشستگی بود و یک سال و اندی بعد مجبور شد که از این اداره جدا شود.

در آخر هم نوبت به «سیدمهدی سیدین‌نیا» رسید که اگرچه همچنان پا به رکاب اداره کل است ولی بر اساس برخی شایعات تایید نشده، او هم افق بازنشستگی را در پیش دارد. البته بازنشسته بودن یا نبودن این مدیرکل چندان مهم نیست چرا که از آن همه آمد و رفت های عجولانه، خود اصل هدایت و بسترسازی امور فرهنگی استان بازنشسته و به فراموشی سپرده شده است. 

جالب آن که احکام صادر شده توسط وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی برای مدیران کل اصفهان همگی متن کاملا واحد داشتند و یکسری اصول 12 گانه به هر سه مدیرکل منصوب ابلاغ شده بود.

گویا حکم‌نویسان وزارتخانه متن و قالب دیگری نداشتند که حتی جمله‌بندی‌های خود را هم بدون یک نقطه تغییر ارائه می‌کردند!

وزیر ارشاد سابق به همان میزان که در حکم‌نویسی ثابت برای مدیران خود اصرار می‌ورزید، در انتخاب افراد منتسب به یک جناح سیاسی هم محکم و پایدار بود و اگر بر حسب «وفاق»، در دولت چهاردهم نیز به وزارت می‌رسید، باز هم در انتصاب بازنشستگان از خود ثبات و «پایداری» نشان می‌داد. ولی الان او که رویای ریاست‌جمهوری در سر داشت، به خانه رفته است و «دکترسیدعباس صالحی» به خانه بازگشته تا آن چه را که وزیر سابق به خرابه تبدیل کرده، آوار برداری و سپس بازسازی کند.

ترکیب معاونین و مدیران ستادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که مجموعه‌ای از افراد جوان و مجرب را در بر می‌گیرد، حاکی از وجود یک تفکر عمیق در طرح‌ریزی آینده فرهنگ کشور است. در همین چند ماه گذشته که از آغاز به کار دولت چهاردهم می‌گذرد، این وزارتخانه نشان داده که در فضایی آرام و به دور از حاشیه، صرفا در پی کار منطقی و با برنامه است. خط سیر مجموعه عوامل این وزارت، وحدت رویه و هماهنگی خاصی را نشان می‌دهند که تاکنون امید به پویایی را از بطن خود تسری داده‌اند.

در این میان مرام و رویه حاکم در اصفهان و تهران دقیقا در تقابل هم قرار دارند. هر چقدر وزارت ارشاد به دنبال تحرک و پویایی است، اداره کل ارشاد غرق در رکود و سکون و «پایداری» است. شاید شخص «سیدین‌نیا» راضی به این وضعیت نباشد ولی آنان که در پیرامون او میدان گرفته‌اند، چنین شرایطی را بر این ساختار حاکم کرده‌اند و به گونه‌ای ریشه دوانده‌اند که شخص مدیرکل جرات تفکر نسبت به تغییر منصب‌شان را هم ندارد.

حال آن که اگر «سیدمهدی سیدین‌نیا» به تثبیت خود در راس هرم فرهنگی استان علاقه داشته باشد، باید حصار ایجاد شده در پیرامون خود را شکسته، از لاک عزلت خارج شود و در کنترل، هدایت و بسترسازی امور فرهنگی، هنری و رسانه‌ای استان تغییر رویه دهد.

جالب آن است که استاندار اصفهان نیز علیرغم آن که به وضوح و صراحت از وضعیت اسفبار حاکم بر این اداره کل اطلاع دارد ولی تاکنون در مورد تغییر مسیر جریان مدیریت فرهنگی فعلی سکوت نموده است. شاید او هم به «پایداری» در عرصه فرهنگ و هنر اعتقاد قلبی دارد و حتی حاضر نیست در خفا هم که شده مدیرکل محبوب خود را مورد عتاب و خطاب و اصلاح قرار دهد.

در مواجهه با چنین وضعیت مبهم و پیچیده‌ای که در اصفهان ایجاد شده، وزارت ارشاد چند مسیر مختلف را در پیش رو خواهد داشت. یا آن که باید اصفهان را با تمام پیشینه و پتانسیل فرهنگی آن به حال خود رها نموده و مسیر حرکت خود را در این استان تغییر دهد و آن را به حال خود واگذارد. یا آن که در برابر تمام تمایلات جریان‌های سیاسی و افراد صاحب نفوذ محلی سماجت به خرج داده و حکم تغییر مدیرکل ارشاد را بر زمین بکوبد.

راه سوم دیگری هم که شاید قابلیت آزمون و خطا داشته باشد تاکید بر تغییر رویه و مرام جاری در این اداره کل است. تحمیل و تحکیم رویه‌ای که هم «پایداری» مطلوب نظر استاندار و مدیرکل ارشاد را تامین کند و هم جریان‌سازی مبتنی بر اصلاح و اعتدال جدید فرهنگی پایتخت را به تضمین و تثبیت و تحرک برساند.