مهران موسوی خوانساری: از روزي که مهدي جمالي نژاد در مقابل انبوه مديران ارشد استان اصفهان سوگند ياد کرد به عنوان استاندار جديد تا پاي جان براي حل مشکلات اين استان تلاش کند 100 روز مي گذرد.

28 مهر ماه 1403 براي جمالي نژاد يک روز تاريخي است. او در سخنراني آئين معارفه اش در اين روز و در حضور اسکندر مومني، وزير کشور و محمد جواد ظريف، معاون راهبردي رئيس جمهور، همه آنچه مي خواهد در 4 سال پيش رو پياده کند را در چند دقيقه مرور کرد و بعد حکم انتصابش به عنوان استاندار اصفهان را از دست وزير کشور گرفت و راهي ساختمان مديريت استان در خيابان باغ گلدسته شد.

امروز 100 روز از برگزاري آئين معرفي استاندار جديد براي اصفهان مي گذرد. اين 100 روز بر جمالي نژاد چطور گذشت؟ آيا او به اهدافي که روز 28 مهرماه اعلام کرد پايبند ماند؟

اگر از خود استاندار جديد پاسخ اين سئوالات را جويا شويد، حتماً به شما خواهد گفت همه کاري کرده تا در اين سه ماه و اندي که بر مسند صدارت استان اصفهان نشسته است، سرفصل هاي سخنراني روز معارفه اش را به مرحله عمل درآورد. اما از نگاه ناظر بيروني، آنچه حول اقدامات جمالي نژاد در 100 روز اول کاري اش گذشت، کمي با تصور خود استاندار از عملکردش در اين مدت متفاوت است.

فشار از بالا، سکوت از پايين!

مهدي جمالي نژاد گزينه مورد علاقه احزاب، گروه ها و رسانه هاي اصلاح طلب نزديک به مسعود پزشکيان براي تصدي استانداري اصفهان نبود. اصلاح طلبان از همان روزي که نام اين اصفهاني استراتژيست براي تصدي مقام استانداري مطرح شد، علم مخالفت بلند کردند و صراحتاً از پزشکيان خواستند استان مهم و پر اهميت اصفهان را به دست جبهه پايداري نسپارد.

به زعم اصلاح طلبان، مهدي جمالي نژاد به اين بازوي تندروي اصولگرايان بسيار نزديک است (و بلکه عضو آن است) و به همين دليل نشستن او بر کرسي بالاتربن مقام اجرايي استان اصفهان چالش جدي براي جريان اصلاح طلبي کشور به وجود آورده است.

24 مهر ماه، يعني درست در روزي که هيئت دولت نام مهدي جمالي نژاد را به عنوان استاندار جديد اصفهان اعلام کرد، اعتراض ها درباره اين انتصاب (که از پيش از آن مطرح بود) به نقطه اوج رسيد. يک روزنامه در واکنش به اين انتخاب نوشت که «مختصر نسيمي از تغيير در اصفهان وزيده نمي شود و درب بر پاشنه وفاق نمي‌چرخد». بررسي يک توئيت هم در اين باره مشتي است نمونه خروار که چگونه نام مهدي جمالي نژاد در کنار رقباي قسم خورده اصلاح طلبان نشانده شده است: «جمالي نژاد استاندار اصفهان شد! وزارتخانه‌ها به قاليباف رسيد. استاندار‌ي ها به پايداري و جليلي. فحش‌ها به اصلاح طلبان. منظور از دولت وفاق ملي اين بود؟»

منظور از دولت وفاق ملي هر چه باشد تا امروز نه
جمالي نژاد، نه پزشکيان و نه حتي پايداري ها هيچ کدام درباره اين انتقادات، صراحتاً اظهار نظر نکرده اند. هنوز هيچ کس به درستي نمي داند مهدي جمالي نژاد عضو يا نزديک به جبهه پايداري است ياخير؟ کسي هم نمي داند آيا پزشکيان براي انتخاب جمالي نژاد به عنوان استاندار اصفهان تحت فشار اصولگرايان (چه تندرو وچه کندرو) قرار داشته يا فقط به اعتقاد قلبي اش درباره کفايت جمالي نژاد دراستان داري يک استان عمل کرده است. انگار همه سعي مي کنند عامدانه اين ماجرا را بدون جنجال از سر بگذرانند (يا فراموش کنند) به اميد آن که زمان، حلال همه مشکلات باشد. اما واقعيت ميداني چيز ديگري را نشان مي دهد.

منتقدان مشغول انتقاد، اصفهان در سکوت

حتي اگر برخي منتقدان مهدي جمالي نژاد درباره نسبت او با جبهه پايداري ترديدهايي داشتند، با مشاهده برخي از اقدامات استاندار جديد در 100 روزي که گذشت، آنها هم احتمالاً از صف ساکتين به گروه منتقدان پر سر و صدا پيوسته اند. يکي از دلايل اين تغيير موضع، ناشي از تحولات گسترده مديريتي در استان اصفهان است که حتي اگر جمالي نژاد به طور مستقيم هم در آنها دخالت نداشته باشد، اما همه چيز به پاي او ونفوذش در تحقق اين تغييرات نوشته مي شود.

از ابتداي آبان ماه تا امروز، تقريباً همه فرمانداران، بسياري از مديران کل و صدر تا ذيل استانداري اصفهان با
چهره هاي جديد پوشانده شده است. تغييرات حتي در سطوح بدنه مديريتي نيزگسترده بوده و معدود مديران باقي مانده هم کساني هستند که دل در گرو اردوگاه اصولگرايي و پايداري دارند. همين موضوع در ميان سکوت استاندار جديد از چرايي اين تحولات مديريتي، چون نفت بر آتش اردوي اصلاح طلبان عمل کرده و آنها را به واکنش هاي تند در قبال اين موضوع واداشته است.

استاندار اما روزه سکوت گرفته است. او هيچ موضع صريحي در قبال اين انتقادات نداشته و تصميم گرفته پاسخي به اصلاح طلبان ندهد. حداکثر تلاش او براي پاسخگويي تنها به اين ختم شده است که همه بايد حول وفاقي که دولت مطرح کرده است حلقه بزنند. اما منتقدان جمالي نژاد معتقدند که سپردن استان اصفهان به دست اين استاندار جديد، عملي بر خلاف وفاق مورد تاکيد
رئيس جمهور بوده است.

جمالي نژاد ساکت است. او حتي در نشست هفته پيش با احزاب سياسي استان اصفهان هم ترجيح داد همه چيز را به کلي گويي هاي مرسوم بگذراند؛ اين که شرايط استان خاص است، دولت وفاق آخرين فرصت است، مديران استان برخلاف دوره هاي قبل از هر دو جريان انتخاب شده اند، با تمام جريان‌هاي سياسي ارتباط گرفته شده است، هيچ جرياني در بلک ليست نبوده و نيست و قس عليهذا. اما آيا اين توجيهات پاسخگوي منتقديني خواهد بود که همچنان بعد از 100 روز، پزشکيان را از بابت انتخاب مهدي جمالي نژاد ملامت مي کنند؟

نامه اي که آتش ها را تندترکرد

سياست استاندار اصفهان درقبال منتقدانش (مشخصاً در پايتخت) سکوت در گفتار و عمل در رفتار است. مهدي جمالي نژاد در تمام سخنراني هاي 100 روز اخيرش هيچ تلاشي به منظور راضي نگه داشتن طيف
 اصلاح طلبي از خودش نشان نداده است؛ سهل است، در اردوگاه اصولگرايان سنتي هم آفتابي نمي شود! اما در عمل، رفتار استاندار جديد شعاعي از به فرياد در آوردن همين منتقدانش است.

بجز انتصاباتي که بسياري را در پايتخت خشمگين کرده، برخي اقدامات ديگر از جانب استاندار هم آب بيشتري به آسياب منتقدان او ريخته است. رسانه اي کردن نامه نگاري جمالي نژاد با محمدرضا عارف درباره انتقاد از عدم اطلاع استاندار از انتصاب اخير مدير صندوق کارآفريني اميد در استان اصفهان از آن جمله است. حاميان دولت و مشخصاً اصلاح طلبان، مهدي جمالي نژاد را درباره لحن به کار گرفته شده در نگارش اين نامه شماتت کرده و او را متهم به لحاظ نکردن استفاده از ادبيات مناسب در قبال معاون اول رئيس جمهور کرده اند و همزمان، دولت را هم از زنهار پيشينشان درباره خطر(!) انتصاب جمالي نژاد در استانداري اصفهان  بي نصيب نگذاشته اند.

سرپرست جديد صندوق کارآفريني اميد استان اصفهان هشتم دي ماه معرفي شد و عکس العمل به نامه استاندار اصفهان به معاون اول رئيس جمهور، 22 و 23 دي ماه حداقل در يک روزنامه و يک پايگاه خبري وابسته به طيف اصلاح طلبي منتشرشد. هردو اين رسانه ها به تندترين شکل ممکن به دولت تاخته و آن را متهم کردند آنقدر‌ به جريان مخالف خود پر و بال و اجازه رسوخ داده که حالا آنها بر خلاف روح حاکم بر دولت، منويات خود را پيش برده و پياده مي کنند! جالب آن که يکي از همين دو رسانه در يادداشتش يادآوري کرد که با شروع به کار جمالي‌نژاد در استانداري اصفهان، قدري از موج انتقادها کاسته شد اما با انتشار اين نامه، دوباره انتقادها ازسر گرفته شد.

به واقع چرا اين نامه بايد رسانه اي مي شد و چرا حالا که کار از کار گذشته و شهر به هم ريخته است، متن نامه از روي خروجي سايت استانداري اصفهان ناپديد شده است؟!

يکي از محورهايي که مهدي جمالي نژاد در سخنراني روز معارفه اش در 28 مهر بر آن تاکيد کرد، احقاق حق اصفهان بود؛ اين که نه به ساير استان ها ظلم مي کند و نه اجازه مي دهد به استان اصفهان ظلم بشود. آيا نامه نوشتن به محمدرضا عارف با ادبياتي خارج از عرف معمول آن هم درباره يک صندوق کارآفريني، در راستاي همين اعتقاد جمالي نژاد انجام شده است؟ اگر پاسخ مثبت است آيا مسير جايگزين بهتري بجاي استفاده از واژه هاي مناقشه برانگيز براي جلوگيري از ظلم به اصفهان پيدا نمي شد؟

جداي از قضاوت درباره محتواي نامه و اين که محمدرضا عارف احتمالاً بعد از خواندن آن، از اين که استانداران را روساي جمهور استان ها خوانده بود پشيمان شده است(!) سئوال اين جاست که آيا جمالي نژاد نمي توانست اين موضوع را بدون واسطه و مستقيماً به خود معاون اول اطلاع دهد بدون آن که وارد جنجال رسانه اي مخالفانش شود؟ به هر حال همه مي دانند که دسترسي استاندار اصفهان به عارف با توجه به سبقه اش در امور دولتي چندان دشوار نيست ولي او ترجيح داد نامه تند و تيزش سر از رسانه ها درآورد لابد به آن علت که نداي اقتدارش به گوش همه عالم برسد. با اين حساب اگر استاندار به اين اعتقاد رسيده که نامه نگاري اخير او نتيجه اي که انتظارش را داشت به بار نياورده است، بايد در اين باره شفاف سازي مي کرد اما جمالي نژاد همچنان ترجيح مي دهد اموري از اين جنس را به سکوت بگذراند.

ماجراي نامگذاري يک بزرگراه

درست در همان ايامي که شيوه انتصاب سرپرست جديد صندوق کارآفريني اميد استان اصفهان، خشم استاندار را برانگيخته بود و او براي نامه نگاري با محمدرضاعارف، واژه ها را وزن مي کرد، شبهه تغيير نام يک بزرگراه در اصفهان جنجال جديدي آفريد؛ اين که نام مرحوم هاشمي رفسنجاني را از بزرگراهي در اصفهان برداشته اند و بجاي آن نام مرحوم پرورش را گذاشته اند. مديريت شهري اين موضوع را تکذيب کرد و گفت اصلاً بحث نامگذاري يک بزرگراه در بين نبوده بلکه بخشي بي نام از بزرگراه به نام مرحوم پرورش نامگذاري شده و بخش اول بزرگراه هم پيش تر به نام مرحوم هاشمي رفسنجاني نامگذاري شده بوده و حالا هم کسي نخواسته اين نام را تغيير دهد.

منتقدان اما از اين توضيحات راضي نشدند و کار تا جايي بالا گرفت که محسن هاشمي را هم وارد ماجرا کردند. اما جالب ترين بخش اين کارزار، موقع شناسي(!) رسانه هاي پايتخت براي زير سئوال بردن چندباره انتصاب جمالي نژاد براي استانداري اصفهان بود؛ آنجا که استاندار جديد را متهم کردند در حذف نام هاشمي رفسنجاني از اين بزرگراه نقش اصلي را در پشت پرده بازي کرده است؛ يعني از يک مسئله نادرست به يک فرضيه نادرست تر رسيدند.
 جالب تر اين که در همين بحبوحه، يکي از رسانه هاي استان اصفهان پرده از اين واقعيت برداشت که جمالي نژاد در روزگاري که در شهر اصفهان شهردار بود، خودش باني اين نامگذاري شده بود و طبيعتاً حالا بر خلاف عقيده چند سال قبلش اقدامي انجام نخواهد داد؛ مضاف بر اين که اصلاً چنين تغيير نامي از اساس صحت ندارد و...

اما جمالي نژاد در اين ماجرا هم سکوت کرد و ترجيح داد در برابر سيل اتهامات وارده هيچ واکنشي نشان ندهد.

همه جا بودن و هيچ جا نبودن

مهدي جمالي نژاد يکي از ساکت ترين و در عين حال از پرسروصدا ترين استانداران اصفهان است! ساکت است به اين دليل که در همه 100 روز گذشته در قبال
صريح ترين انتقادات ها از انتصابش به عنوان استاندار اصفهان و اقداماتش در مقام استاندار جديد سکوت کرده اما در عوض، روزي را از سر نگذرانده که در مقابل دوربيني نايستاده باشد و چيزي در باب امور روزمره نگفته باشد؛ اموري که بعضاً مديران زير دستش بايد درباره آنها اظهار نظرکنند اما اوست که ترجيح مي دهد مستقيماً وارد هر ميداني شود.

مهدي جمالي نژاد همه جا هست. از اين شهرستان به آن شهرستان مي رود، در خوابگاه دانشجويان حاضر مي شود، به ميان پهلوانان ورزش زورخانه‌اي مي رود، به محمود فرشچيان تلفن مي زند، به ديدار هنرمند آبرنگ اصفهان مي رود، با پيشکسوت فعال در عرصه هنر و کودکان ملاقات مي کند، از جهانبخش سلطاني تقدير مي کند، با خبرنگاران دانش‌آموز نشست و برخاست مي کند، در انواع و اقسام جلسات حضور پيدا مي کند، به مديران ارشد استان اولتيماتوم مي دهد و ...

مرور خبرهاي 100 روزه اخير نشان مي دهد که استاندار خوش پوش و خوش سخن اصفهاني در برابر همه ميکروفن ها وبلندگوها از هر دري سخن مي گويد الا آنچه را بايد بگويد. جمالي نژاد حتي در افتتاحيه هاي
 شهرداري هاي مناطق هم حاضر مي شود؛ اقدامي
بي سابقه که در ابتدا به حمايت از شهرداري علي قاسم زاده در اصفهان تعبير شد اما بعدتر مشخص شد استاندار همه جا مي رود و افتتاحيه هاي شهرداري هاي مناطق هم تنها يکي از اين برنامه ها محسوب مي شود. مهم آن که جمالي نژاد خودش را ملزم مي داند در تک تک اين
 آئين ها و از جمله برنامه هاي شهرداري هاي مناطق سخنراني هم بکند آن هم در حالي که خود شهردار ترجيح مي دهد واژه هايش را خرج افتتاح يک خيابان و دو، سه تا ميدان نکرده و حضورش در اين آئين ها را صرفاً منحصر به چيدن روبان کند. استاندار اما درباره اين خيابان ها و
ميدان ها نيز حرف مي زند.

استاندار اصفهان در روز معارفه اش يکي از رويکردهاي مديريتي اش را مشارکت‌جويي عنوان کرد. مشارکت جويي از منظر جمالي نژاد يعني اين که «هيچ مسئله‌اي بدون حضور و مشارکت واقعي همه مردم حل نخواهد شد و لذا بايد همه با هم از نخبگان گرفته تا هنرمندان، اديبان، صنعتگران، انديشمندان، علما و حتي جريان‌هاي سياسي براي مسائل استان هم قسم شويم.»

آيا اين پر سروصدايي استاندار در قبال تحقق همين رويکرد است؟ اگر پاسخ مثبت است، اين سئوالات بايد پاسخ داده شود: اولاً جمالي نژاد در اين 100 روز توانسته هم قسم شدن طرف هاي ملاقاتش براي حل مسائل استان را بدست آورد و ثانياً چرا اين رويکرد در قبال پاسخگويي به سئوالات و انتقادات از او به کار گرفته نشده است؟

يک چهره جديد از يک چهره قديمي

هر چه انتخاب مهدي جمالي نژاد به عنوان استاندار جديد اصفهان در پايتخت با خشم مواجه شد، در اصفهان از اين انتخاب استقبال به عمل آمد. پيشينه جمالي نژاد براي آنها که در اصفهان ساکن هستند، تجسم مديري اهل کار است که گرايش سياسي اش هر چه باشد، آن را در کارش دخالت نمي دهد.

جمالي نژاد در دولت هاي مختلف با گرايش هاي متنوع مديريت کرده است. او در دولت محمود احمدي نژاد معاون استاندار اصفهان بود، در دولت روحاني، معاون استاندار و بعد شهردار اصفهان و يزد شد، در دولت روحاني و رئيسي به عنوان معاون وزير کشور خدمت کرد و حالا در دولت پزشکيان استاندار اصفهان شده است. در همه اين
 دولت ها جمالي نژاد را به بي طرفي در گرايش سياسي و پرکاري مي شناختند. معروف بود چراغ اتاق او تا ديروقت روشن است و حاضر نيست هيچ فرصتي را براي کار کردن از دست بدهد.

اما امروز چهره غالب از جمالي نژاد اين نيست. تا پيش از رفتن مهدي جمالي نژاد به وزارت کشور، او
چهره اي ناشناخته براي جناح ها و رسانه هاي پايتخت بود اما حضور نسبتاً طولاني در وزارت کشور شهيد رئيسي و حالا رسيدن به مقام استانداري در دولت مسعود پزشکيان و به دنبال آن انتصابات اخير در اصفهان که  با حمايت يا توسط خود او رقم خورده است، از جمالي نژاد چهره اي سياسي ساخته است.

حالا استاندار اصفهان را نه با چراغ روشن اتاقش که با عملکرد سياسي اش قضاوت مي کنند فارغ از اين که چنين قضاوتي صحيح باشد يا صحيح نباشد. جمالي نژاد براي پايتخت نشين ها به يک شخصيت سياسي با يک عملکرد مشخص و جناحي تبديل شده است. اين وضعيت براي او زماني بغرنج تر مي شود که بدانيم مديري به کاربلدي و آشنايي مهدي جمالي نژاد با همه ظرايف کار در اصفهان، همچنان بعد از 100 روز، طرح مشخصي به منظور مواجهه با مشکلات زيرساختي و بنيادي اين استان رو نکرده است.

به واقع چرا اين استراتژيست تکنوکرات درباره معضل آب در اصفهان هيچ برنامه اي ارائه نکرده است؟ جز
جمالي نژاد، مديري کارکشته تر که با تمام زير و بم هاي اين مشکل آشنا باشد مي توان سراغ گرفت؟ يا درباره مشکل آلودگي هوا آيا بايد تنها اقدام عملي و جدي استاندار را در نامه نوشتن به معاون اول رئيس جمهور به منظور لزوم ممانعت به عمل آوردن از مازوت سوزي در اصفهان به خاطر آورد؟ اقدامي که اگر هم ذيل اين نامه به سرانجام رسيد عمر آن چنان کوتاه بود که حالا هفته هاست
آلاينده هاي ناشي از مازوت سوزي در حلق و ريه اصفهاني ها فرو مي رود و صدايي هم از استانداري در اعتراض به اين اقدام به گوش نمي رسد. درباره مواجهه با مسائل زير بنايي ديگر هم اين انتقاد به استاندار اصفهان وارد است که چرا در اين سه ماه و اندي، طرح و برنامه مشخصي براي به سامان رساندن آنها ارائه نداده است.

به همين دليل است که چهره جديد جمالي نژاد براي پايتخت نشين ها، نه مديري از جنس پراگماتيست هاي کاربلد و متخصص که مردي سياسي و تئوري پرداز است که سعي مي کند همه چيز را به حرف بگذراند و عمل را هم به عزل و نصب در اين اداره و آن اداره خلاصه کند.

نقشه راه براي بعد از 100 روز نخست

از 100 روز اول گذشت؛ اما مهدي جمالي نژاد از همين امروز بايد طرحي نو براي روزهاي پيش رو بيافکند. در گام اول او بايد تعامل با منتقدانش در پايتخت را کليد بزند. سکوت در قبال انتقادات، جز افزوده شدن بر بار فشارها، حاصل ديگري ندارد. منتقدان جمالي نژاد در رسانه ها، احزاب، گروه ها وجناح ها، عموماً از نزديکان به
رئيس جمهور هستند. جمالي نژاد هم که حداقل در اين گفتمان با آنها همسو است؛ پس همين نقطه اشتراک مي تواند گام نخست در تعامل با کانون هاي منتقد و به وجود آوردن تعادل در مناسبات استانداري اصفهان با اين کانون ها در تهران باشد.

راه و روش اين کار را هم مهدي جمالي نژاد بهتر از هرکس ديگري مي داند. او دانش آموخته ميدان عمل در
 دولت هاي مختلف است و حالا وقت استفاده از اين تجربيات براي تبديل مخالف به منتقد و تبديل منتقد به موافق است. استاندار که با اين راهبرد به خوبي آشناست!

گام دوم، شکستن سکوت در قبال مسائل مهم ومبتلابه درون استاني است. در طول همه سال هاي گذشته، بسياري از امور مهم در اين استان با دست اندازهاي فراوان مواجه بوده است اما همه در سکوت سپري شده است. سرنوشت طرح بهشت آباد چه شد؟ واقعيت مازوت سوزي چيست؟ ارتباط استانداري (نماينده دولت) با شهرداري (دستگاه نيمه دولتي) چگونه قابل تعريف است؟  اين ارتباط با نمايندگان اصفهان در مجلس (قوه مقننه) چگونه قابل جمع است؟چرا سال هاست مديران اصفهان در قبال انواع و اقسام اتهامات آبي و سرزميني که از استان هاي مجاور و گاه غير مجاور به اين استان وارد مي شود سکوت اختيار کرده اند؟ چرا مديران ارشد آن استان ها هنر را در سکوت نمي بينند؟ حق باکيست؟ ما يا آنها؟ راه تعامل با
 استان هاي ديگر چگونه است؟ راهبردها در قبال تغيير دادن نگرش ها به استان اصفهان در ميان دولتمردان چيست؟ انتظار از مديران عملگرا، پاسخ به اين سئوالات است. اگر هم پاسخي وجود ندارد، انتظار از چنين مديراني، جستجو يه منظور يافتن پاسخ است.    

جمالي نژاد در روز معارفه اش گفت که مسئله محور حرکت خواهد کرد و ضمن تلاش براي حل مسائل امروز اصفهان دقت مي‌کند راه‌حل‌هاي او معضل جديدي ايجاد نکند. اما آيا اين مسئله محوري در 100 روز اول کار استاندار جديد رعايت شده است؟ اصلاً راه حل کاربردي براي مشکلات ارائه شده که حالا بخواهيم درباره معضل ايجاد کردن يا نکردن آن براي ديگران سخن بگوييم؟ واقعيت اين است که در اين دوره هم مانند دوره هاي پيشين، اصلي ترين سوالات مطرح درباره مسائل اصفهان به سکوت گذشته است. اين رويکرد در گام دوم بايد تغيير کند.

در گام سوم، استاندار اصفهان بايد از امروز براي خودش شرط کند کمتر در مقابل دوربين ها ظاهر شود و بيشتر در اتاق کارش به سر ببرد. دل خيلي ها براي چراغ هميشه روشن اتاق استاندار اصفهان تنگ شده است. جواني جمالي نژاد نبايد در اين سو و آن سو رفتن هدر رود. او بايد از هر دقيقه عمر مديريتي جديدش براي تدوين يک طرح بلندمدت براي نجات اصفهان استفاده کند. طرح هاي بلند مدت هم از پشت تريبون ها بيرون نمي آيد. اين طرح ها نياز به اتاق هاي کارشناسي دارد و جمالي نژاد در تشکيل اين اتاق ها از همه متبحرتر است. آنچه او تا امروز در سخنراني هايش بر آنها تاکيد کرده را همه مي دانند؛ آنچه ديگران نمي دانند اما او بايد بداند، درد نيست، درمان است. اين 4 سال هم به چشم بر هم زدني خواهد گذشت. پس براي استفاده از هر دقيقه اين روزها بايد بسيار بيشتر انديشه کرد.

براي افتتاح اين برنامه و آن برنامه و حضور در اين شهرستان و آن شهرستان، نقش مديران زيردست کفايت مي کند. لزومي ندارد استاندار در همه اين برنامه هاحاضر باشد و خود را ملزم به اظهارنظر در هر موردي بداند. اگر مديران کل و مديران بدنه نتوانند از عهده چنين مسئوليتي برآيند، همان بهتر که به سرعت عزل شوند تا استاندار بجاي رسيدگي به امور زيربنايي،  نخواهد جور کم کاري و کم دانشي چنين مديراني را در تحقق امور روبنايي بر دوش بکشد.

امروز اجماع کم سابقه اي درباره شايسته بودن
جمالي نژاد براي نشستن در راس استانداري در استان اصفهان شکل گرفته است. استاندار اصفهان بايد از اين اجماع که در حمايت از او در استان به وجود آمده است حداکثر بهره را ببرد. اين اجماع ناشي از پيشينه کاري جمالي نژاد است. از اين نظر استاندار اصفهان با پشتوانه محکمي که به مدد آن کار را در اصفهان آغاز کرده است و بهره بردن از اين اجماع مي تواند مشکلات بزرگي را به سرانجام برساند يا حداقل براي آن ها راه حل هاي بنياني و طولاني مدت پيدا کند.

فرصتي که شايد تکرار نشود

 «پرش سه‌گام» يکي از رشته‌هاي ورزش دو و ميداني است. در اين رشته، ورزشکار بايد با طي کردن سه گام، چندين متر به جلوتر بپرد.

دکتر مهدي جمالي نژاد بايد از امروز چندين متر جلوتر از جايگاهي بايستد که در 100 روز اول حضورش در استانداري اصفهان درآن جايگاه ايستاد. اين کار در قالب يک ورزشکار پرش سه گام امکان پذير است. 

بيست و نهمين استاندار اصفهان، دانش آموخته برنامه‌ريزي شهري است. کمترين انتظار از اين متخصص برنامه ريزي، تدوين يک برنامه به منظور طي کردن مسير فعلي با سه گام و پرشي بزرگ به سوي آينده است. اگر جمالي نژاد جوان با کوله باري از تجربه و تخصص نتواند اين کار را به سرانجام برساند، بعيد است فرصت مناسب ديگري حداقل در کوتاه مدت نصيب اين استان بشود.