عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با اشاره به اهمیت زایمان در آب از آغاز رسمی طرح تحقیقاتی زایمان در آب در چهار بیمارستان اصفهان خبر داد.

تهمینه دادخواه تهرانی اظهار کرد: به طور کلی، زایمان به دو صورت زایمان طبیعی و زایمان سزارین، انجام می‌شود و از هر 100 مادر باردار، فقط 10 تا 15 نفر آن‌ هم به دلیل شرایط خاص پزشکی خودشان یا وضعیت جنین واقعاً نیاز ب۶۷۶5ضه سزارین دارند، با این حال، متأسفانه آمار سزارین در کشور ما به مراتب بالاتر از حد نرمال است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با اشاره به عوارض سزارین گفت: شاید سزارین در نگاه اول آسان به نظر برسد، اما واقعیت این است که عوارض جدی و خطرناک آن میتواند گریبان مادر را بگیرد که از چالشهای جدی متخصصین محترم زنان و زایمان  است به همین دلیل ما بر افزایش آمار زایمان طبیعی و کاهش سزارین تاکید میکنیم؛ چون هم مادر، هم نوزاد، وضعیت سلامت بسیار بهتری خواهند داشت.

وی در خصوص فاصله گرفتن مادران ایرانی از زایمان طبیعی خاطرنشان کرد: یکی از اصلی‌ترین دلایلی که باعث شده بسیاری از مادران ایرانی به سمت سزارین بروند، ترس از درد زایمان طبیعی و سایر تجارب ناخوشایند حین زایمان است. بنابراین باید راهکارهای مناسب برای خوشایندسازی مادر و کاهش درد او در دستررس مادران قرار دهیم.

دادخواه تهرانی در ادامه به روشهای کنترل درد زایمان اشاره کرد و اظهار کرد: کنترل درد در زایمان طبیعی به دو دسته تقسیم می‌شود یکی روش‌های فیزیولوژیک (طبیعی) یعنی تسکین درد بدون استفاده از دارو، مانند ماساژ، استفاده از کیسه یخ، طب فشاری، گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش یا آوای روح بخش قرآن و حضور یک همراه نزدیک مانند همسر یا مادر و کاربرد آب گرم برای تسکین درد و همچنین روش‌های دارویی،مانند پتیدین، گاز انتونوکس و بیحسی اپیدورال که اگرچه مؤثرند، اما اولا میتوانند با عث عوارضی شوند، دوما باعث گیجی و بی حرکتی مادر می‌شوند و زایمان را طولانی می کنند. در مواردی حتی ممکن است بر وضعیت نوزاد هم اثر منفی بگذارند.

مدرس کشوری زایمان بیولوژیک و زایمان در آب، با بیان اینکه زایمان در آب؛ روشی نوین برای تجربه خوشایندی از زایمان ملایم و ایمن است و تصریح کرد: در میان روش‌های طبیعی تسکین درد ، زایمان در آب به عنوان یکی از بهترین و مؤثرترین گزینه‌ها مطرح است. مادر در آب ولرم درون وان غوطه‌ور می‌شود و فشار و درد انقباضات را با شدت بسیار کمتری احساس می‌کند. این روش، آرامش فیزیکی و روانی را هم‌زمان فراهم می‌آورد.

وی همچنین ادامه داد: البته این روش برای همه قابل استفاده نیست و مانند هر روش پزشکی دیگر، برای افراد با شرایط خاصی کاربرد دارد، مثلاً مادرانی که دچار فشار خون بالا، دیابت، بیماری قلبی، عفونت‌های ویروسی مانند تبخال، زگیل تناسلی، ایدز، یا هپاتیت B هستند، یا اگر کیسه آب خیلی زود پاره شده باشد، و یا سلامت جنین مشکل داشته باشد، نمیتوانند از این روش استفاده کنند.

این استاد دانشگاه در ادامه با بیان مثالی اظهار کرد: هرچندگوشت، ماده‌ای بسیار مغذی است، اما مصرف آن برای کسی که نقرس یا چربی خون بالا دارد، مضر و ممنوع است، زایمان در آب هم همین‌طور است؛ برای بسیاری عالی و سودمند است، اما برای برخی از مادران توصیه نمی‌شود.

تهرانی با اشاره به نظرسنجی از مادران پس از زایمان در آب گفت: در تمام مصاحبه‌هایی که با مادران بعد از زایمان در آب داشتیم، خوشبختانه هیچ موردی از آسیب ثبت نشده و همه‌ی مادران از تجربه‌شان رضایت داشتند.

وی اضافه کرد: جالب اینکه خیلی از آن‌ها می‌گفتند: ما اصلاً فکر نمی‌کردیم بتوانیم بدون بیحسی اپیدورال زایمان کنیم، ولی حالا که انجام دادیم، اعتماد به نفس‌مان بالا رفته و حاضریم برای زایمان‌های بعدی هم از این روش استفاده کنیم و آن را به دیگران توصیه کنیم.

مدرس کشوری زایمان بیولوژیک و زایمان در آب توضیحاتی درباره بیمارستان ها و روند پذیرش داد و گفت: فعلاً این طرح در چهار بیمارستان در شهر اصفهان آغاز شده: دو بیمارستان دولتی(بیمارستان عیسی بن مریم(ع) وامین) و دو بیمارستان خصوصی(بیمارستان عسگریه و سینا). یک تیم تخصصی، متشکل از اساتید و کارشناسان حوزه مامایی، در این بیمارستان‌ها مستقر شده‌اند و هدایت تیم به عهده من است.

تهرانی ادامه داد: اگر مادران گرامی یا خانواده‌های محترم تمایل دارند درباره زایمان در آب بیشتر بدانند یا بررسی کنند که آیا این روش برای آن‌ها مناسب است یا نه، می‌توانند با شماره تلفن اعلام‌شده تماس بگیرند. پس از مشاوره اولیه، در صورت تأیید شرایط، تشکیل پرونده انجام می‌شود.

این استاد و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در پاسخ این سوال که” آیا زایمان در آب هزینه اضافی دارد؟” تأکید کرد: خیر، در این پروژه، هیچ هزینه اضافی از خانواده ها دریافت نمیشود و فقط هزینه زایمان معمولی و مامای همراه را می‌پردازند.

در ادامه مژگان جانی قربان‌پوده، یکی از اعضای تیم تخصصی حاضر در طرح، گفت: ایران از جمله کشورهایی است که آمار سزارین در آن بالاست و در بسیاری از مطالعات داخل کشور، مهم‌ترین علت این آمار، ترس مادران از درد زایمان و همچنین تجربه‌های منفی اطرافیانشان است. وقتی یک دختر جوان از مادر یا خواهرش داستان دردناک زایمان را می‌شنود، ناخودآگاه سزارین را انتخاب می‌کند.

عضو هیأت علمی گروه مامایی ادامه داد: ما با همه مادرانی که زایمان در آب را تجربه کرده‌اند، مصاحبه‌هایی انجام دادیم. جالب اینجاست که تمامی آن‌ها بدون استثنا گفتند که درد زایمان در آب قابل تحمل بوده. حتی از میان آن‌ها چند نفر در زایمان قبلی تجربه بی حسی اپیدورال هم داشتند، اما پس از تجربه زایمان در آب، گفتند که این روش را ترجیح می‌دهند.

این عضو هیات علمی با اشاره به یکی از مادرانی که پیش‌تر تجربه زایمان با بیحسی اپیدورال را داشته، گفت: من با این فکر آمده بودم که حتما اپیدورال شوم  اما وقتی وارد وان شدم و دردم تسکین یافت، کاملاً نظرم عوض شد. آرامش، امنیت و روند طبیعی زایمان، آن‌قدر لذت‌بخش بود که دیگر نمی‌خواهم روش دیگری را امتحان کنم.

وی در ادامه با اشاره به مزایای زایمان در آب برای نوزاد اظهار کرد:  یکی از نکات طلایی این روش، تجربه ملایم نوزاد از زایمان در آب است، زیرا نوزاد در شرایطی بسیار مشابه رحم مادر به دنیا می‌آید یعنی از محیط گرم و مرطوب رحم، وارد آب ولرم می‌شود. به همین دلیل، شوک کمتری را تجربه می‌کند و آرام‌تر، نرم‌تر و با استرس بسیار پایین‌تر متولد می‌شود و مهم‌تر از همه، بلافاصله پس از تولد، نوزاد در آغوش مادر قرار می‌گیرد؛ درست همان‌طور که باید باشد.

وی همچنین اضافه کرد: ما براساس  توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی و تجارب متخصصین، پروتکل علمی برای مراقبت احترام‌آمیز، بدون تبعیض و با حفظ حریم شخصی و حمایت روانی از مادر در طول زایمان در آب طراحی کرده ایم و مادران ایرانی مانند مادران کشورهای پیشرفته دنیا،  شایسته تجربه چنین زایمان متمدنانه ای همراه با نوازش و احترام هستند،تجربه آن‌ها نشان داده که اگر گزینه‌ای مثل زایمان در آب فراهم باشد، دیگر از درد زایمان و ، تنهایی و بی اعتنایی و ….نمی‌ترسند، بلکه مشتاق زایمان طبیعی می‌شوند.

وی به عنوان توصیه نهایی بیان کرد: سزارین، زایمان طبیعی در آب، زایمان طبیعی با اپیدورال، مخدر یا انتونوکس، هر کدام بسته به شرایط مادر و جنین می توانند مناسب و بی خطر باشند. لطفا بر هیچکدام از این روشها پافشاری نکنید و اجازه دهید تیم درمان با بررسی دقیق شرایط شما بهترین تصمیم را بگیرند.