نصف جهان: به طور کلی هر چه میزان کلسیم و اگزالات در ادرار بیشتر باشد، احتمال تشکیل سنگ های کلیوی بیشتر می شود. اسید اوریک ادرار می تواند هسته ای باشد که سنگ های اگزالات کلسیم دور آن تشکیل می شود. بنابراین افرادی که مستعد تشکیل سنگ های کلیوی هستند، می توانند این خطر را از راه های زیر کاهش دهند:

کاهش مصرف پروتئین حیوانی: پروتئین حیوانی مقدار کلسیم، اگزالات و اسید اوریک ادراری را افزایش می دهد.

افزایش مقدار فیبر غذایی: در افرادی که مستعد تشکیل سنگ هستند، دفع ادراری کلسیم را کاهش می دهد. رژیم غذایی حاوی چربی و نمک زیاد و میزان کم فیبر خطر تشکیل سنگ را افزایش می دهد.

کاهش دریافت کافئین: دریافت زیاد، دفع ادراری کلسیم را افزایش داده و شانس تشکیل سنگ را بیشتر می کند. احتمال تشکیل سنگ در افرادی که مقدار زیادی کافئین مصرف می کنند نیز بالاست.

نوشیدن مقادیر زیاد آب و سایر مایعات: این کار موجب افزایش حجم ادرار و کاهش غلظت مواد تشکیل دهنده سنگ می شود. افرادی که کلیه های سنگ ساز دارند باید حداقل دو لیتر مایعات طی روز مصرف کنند.

به حداقل رساندن مصرف غذاهایی که حاوی مقادیر بالای اگزالات هستند: از آنجایی که ویتامین C می تواند به اگزالات تبدیل شود، به نظر می رسد که دریافت بالای ویتامین C احتمال تشکیل سنگ کلیه را افزایش می دهد. با وجود این، معمولاً میزان اگزالات ادرار افزایش نمی یابد مگر اینکه دُز ویتامینC دریافتی از شش گرم در روز تجاوز کند، که این امر هم در افراد معدودی دیده شده است.

در افراد مستعد تشکیل سنگ که مقادیر بالای ویتامینC دریافت می کنند، مکمل یاری با ویتامین B6 و منیزیم می تواند خطر افزایش اگزالات در ادرار را کاهش دهد.

مواد غذایی حاوی اگزالات بالا:لوبیا، شکلات، قهوه، جعفری، ریواس، اسفناج، هویج، کرفس، خیار، گریپ فروت، بادام زمینی و چای.