طراح صحنه فیلم سینمایی «پیشونی سفید» با اشاره به حساسیت‌های طراحی صحنه در ژانر کودک گفت: ذهن کودکان تاثیرپذیری بالایی دارد و در صورت عدم ارائه خوراک مناسب، فیلمساز و عوامل یک اثر برای کودک مخرب خواهند بود.

علی شایان‌فر در گفت‌وگو با ایسنا درباره طراحی صحنه این فیلم سینمایی که در ژانر کودک و نوجوان ساخته شده است و به تازگی فرم حضور در جشنواره فیلم فجر را پر کرده، گفت: خوشبختانه دست طراح صحنه در پروژه‌های مرتبط با سیدجواد هاشمی باز است چراکه اهل شنیدن و تفسیر است و به دلیل اعتقاد به خیال و رویا در کار کودک و اهمیت ویژه برای فانتزی، اجازه به کارگیری خلاقت و ایده‌های متفاوت را به گروه می‌دهد. به همین دلیل طراح صحنه می‌تواند به تصورات ذهنی خود پر و بال داده و با ذهن‎ باز عمل کند.

این طراح صحنه با بیان اینکه اگر هاشمی پیشنهاد طراحی صحنه "پیشونی سفید۲" را به وی نمی‌داد به دلیل علاقه خاص به این اثر خود پیش قدم می‌شد، بیان کرد: با وجود آنکه هزینه‌های این فیلم بسیار سنگین است، اما تهیه‌کننده و مدیر تولید به دلیل سال‌ها فعالیت در حوزه کودک و نوجوان و درک اهمیت و ضرورت خلق صحنه‌ای جذاب برای کودکان مانع کار نشده و گروه طراحی صحنه نیز به خوبی همراهی کردند.

او با اشاره به تفاوت‌های طراحی صحنه آثار سینمای فانتزی با رئال، نخستین تفاوت فیلم کودک با دیگر آثار را خطرناک بودن این ژانر دانست و توضیح داد: خطرناک بودن کار کودک به دلیل سر کار داشتن با ذهن این قشر از جامعه است، درواقع اگر سینماگر اشتباهی در قبال یک فرد بالغ مرتکب شود می‌تواند در آینده آن را ترمیم کند، اما از آنجا که ذهن کودکان تاثیرپذیری بالای دارد در صورت عدم ارائه خوراک مناسب، فیلمساز و عوامل یک اثر برای کودک مخرب خواهند بود.

شایانفر با بیان اینکه "ساخت فیلم کودک نیاز به تخصص دارد" گفت: در رابطه با فعل و انفعالات و حالات روحی کودکان باید اطلاعات کامل داشت. تجربه کار در تئاتر کودک به من به‌ عنوان طراح صحنه فیلمی در ژانر کودک کمک کرد تا بتوانم صحنه‌ای جذاب که مورد پسند آقای هاشمی به عنوان فردی صاحب‌نظر در عرصه سینمای کودک باشد، خلق کنم.

او ادامه داد: "پیشونی سفید" با تمامی تم کودکانه‌اش اثری برای خانواده است و به‌یقین افراد در سنین دیگر نیز با آن ارتباط برقرار خواهند کرد. معتقدم بیشتر والدین کودکان باید به تماشای این اثر بنشینند چراکه از رابطه پدر و دختر و رابطه مادر و فرزند می‌گوید و به‌یقین اگر خانواده پناهگاه خوبی برای کودکان نباشد آن‌ها آسیب‌های بسیاری خواهد دید.

شایانفر تاکید کرد: در سه دهه اخیر در سینمای ایران، هر اثری با هر سطح و کیفیت، عنوان طراح صحنه در تیتراژهایش ذکر می‌شود، اما اینکه سینما ایران چقدر به ادراک مناسبی از طراحی صحنه رسیده جای بحث و سوال دارد.

وی مهجوریت صحنه و لباس در سینمای ایران را به دلیل صنعتی نبودن سینما دانست و افزود: کمتر کارگردان و تهیه کننده‌ای معتقد است اگر صحنه و لباس حرفه‌ای داشته باشند، اثری حرفهای تولید خواهد کرد.

این طراح صحنه در پایان صحبت‌هایش از عملکرد خانه سینما در رابطه با صنف طراحان صحنه به دلیل ظاهر نشدن در جایگاه یک سندیکا، منفعل بودن و بی‌توجهی به نیازهای اعضای آن انتقاد کرد.