پارسینه: امروز صندوق‌هاي بازنشستگي به عنوان يك معضل بسيار بزرگ براي دولت‌هاي آتي در ايران به ميراث گذاشته شده است. اين معضل اگرچه چندان عيان نيست اما بخش قابل توجهي از درآمدهاي كشور را مي‌بلعد.

ساختار حاكم بر صندوق‌ها مشكل جدي دارد. در مديريت صندوق‌ها نه تنها نمايندگان كارگر و كارفرما نقشي ندارند بلكه اين صندوق‌ها تبديل به حيات خلوت دولت شده‌اند.

در شرايطي كه دولت نمي‌تواند منافع خود را به خاطر نظارت‌هاي مستمر دنبال كرده و اهداف خود را به ثمر بنشاند به صورت پنهاني از طريق صندوق‌ها دنبال كننده منافع خود است.

جعفر قادري استاد اقتصاد دانشگاه شيراز توضيح داد: امروز صندوق‌هاي بازنشستگي به عنوان يك معضل بسيار بزرگ براي دولت‌هاي آتي در ايران به ميراث گذاشته شده است. اين معضل اگرچه چندان عيان نيست اما بخش قابل توجهي از درآمدهاي كشور را مي‌بلعد.

او اضافه كرد: اگرچه دولت‌ها بار تعهدات پياپي و تكاليف متعدد را بر دوش صندوق‌ها گذاشته‌اند اما در آخر خود دولت نيز ناگزير شده است كه هزينه اين تكاليف را برعهده بگيرد و سالانه بالغ بر ۳۰ هزار ميليارد تومان از درآمدهاي كشور را صرف پرداخت به آنها كند.

قادري به قوانيني اشاره كرد كه در سال‌هاي گذشته تعهدات صندوق‌ها را مدام افزايش داده است. بر اين اساس در شرايطي تكاليف گسترده با بار مالي زياد براي صندوق‌ها در نظر گرفته شده كه هيچ برنامه جبراني براي صندوق ها پيش بيني نشده است. از ايرن رو صندوق‌ها روز به روز به مرحله ورشكستگي نزديك‌تر شده‌اند.